მიენდე გრძნობებს...თავი 12

მხოლოდ ერთ კითხვას დაგისვამ ტატიანა.კარგად დაფიქრდი და ისე მიპასუხე.ისე გიყვარვარ რომ კონტრაქტის ამოწურვის შემდეგ,რაც არ უნდა მოხდეს ჩემთან დარჩები? -რა თქმა უნდა,ამას არ უნდა კითხვა, ამაში ეჭვი არასოდეს შეგეპაროს, რადგან დიდი ხანია კონტრაქტიც,

დადიანი და გვირგვლიანი?!

ანიტას შევუვარდი ნომერში. ოპაა იქ ანახაობა დამხვდააა. მათეს აკრული ყავდა კედელზე ანიტა და კოცნიდა. ამაზე სიცილის ბგერები აღმომხდა. მათემ მამის მკვლელი მზერით გამომხედა და ამაზე უფრო გამეცინა. -ბოდიში, ბოდიში გვრიტებო მე გავალ უბრალოდ ცოტა მალე ქენით

ჰეტეროქრომია...(2)

-ბოდიში ქალბატონო-ამბობს და როცა მზერას მისწორებს კიდევ უფრო შეცბუნებული უკან იხევს-ღმერთო ჩემო ის დაბრუნდა-ჩურჩულებს და სხვებსაც ანიშნებს თავი დახარონ...

შავ-თეთრი /დასასრული/

ხელი მოიქნია და დანა შეარჭო, დანის ბასრმა პირმა ორად გახლიჩა კანი, სისხლი შხრიალით წამოვიდა ჭრილობიდან. - ისეთი ხარ, როგორიც შემიყვარდი, ყოველთვის ასრულებ სიტყვას - ამ დროს, კარი პოლიციელებმა შემოამტვრიეს, სცენა კი ასეთი იყო. ტკივილისგან ოთხად

ცრემლებით მოწმენდილი ცა ნაწილი 1

რამდენი ტკივილი გადავიტანე შენგან მოყოლებული გულით გთხოვ ეს ამბავი დამავიწყე.შენ შორს ხარ მე შენგან განსხვავებით უკიდეგანო სივრცესი ვცხოვრობ.არ ვწუწუნებ შენ პატარა წრუწუნას ჭკუა გაქვს რადგან მდიდრულ სასახლეში ცხოვრობ.ნაწყვეტი მართას დღიურიდან

რჩეული (თავი მესამე)

სპასალარი და ათასი წვრთნილი ჭაბუკი გავგზავნოთო, თქვენი ვაჟიც მხარ და მხარ გავაყოლოთო, დომენიკი და გაუსწორდნენო აჯანყებულებს. დაანგრიონ მათი ციხე ქალაქები, ცეცხლში დაფერფლონ პირუტყვი და ფაცხა-ფუცხები. მოსავალი აუოხრონ და შემდეგ ვნახოთო, როგორ

საყვარელი მატყუარები (ნაწილი 1)

-ხომ არ გეძინება ბავშვო? რას გაინაბე?-დამხედა უჩამ და გაიცინა -ჯერ ძილის დრო არ მოსულა, აუცილებლად გეტყვი ბიძია რომ დამაძინო-ირონიულად გავუღიმე და ხელები მისი მხრებიდან ჩამოვიღე -რაიყო გაბრაზდი?-ხელები ისევ მის კისერზე

ჩემი იქნები

გურიის ულამაზეს ქალაქ ოზურგეთში, სკოლის დამთავრებასთან დაკავშირებით დიდი მზადება იყო. საღამოს რესტორანში იკრიბებოდნენ თანაკლასელები. კლასის ფრიადოსანი და ყველაზე ლამაზი გოგონა, ნუცა მახარაძე, თავისი უნაზეს კაბაში გამოწყობილიყო და სარკის წინ თავს

life begins at the end of the comfort zone

ქუთუთუები დამძიმებული მაქვს, თვალებს ძლივს ვახელ, მთელი ჩემი სხეული მძიმეა, პირველი რაც ვიფიქრე მგონი მოვკდი, 20 წამიანი მცდელობის შემდეგ თვალი გავახილე, სად ვიყავი? მგონი სიზმარში ვარ, ვიღვიძებ სიმწვანეში, ნიავი სახეზე მეფერება,

გაქცეული /4/

რომის ქუჩებში უმისამართოდ დახეტიალებ შენი მოპარული მანქანით და ეძებ ადგილს, სადაც თავის შეფარებას შეძლებ. გზაზე ყველა შემხვედრ ბილბორდს ავლებ თვალს და ცდილობ სადმე რამე იაფფასიანი სასტუმრო მაინც იპოვო, რომ დარჩენილი ევროებით ორიოდე დღე მაინც