გარიგება ეშმაკთან (1 თავი)

-შენ საერთოდ იცი ვის ელაპარაკები?- ისევ ირონიულად ჩაიცინა-აუ არა მიდი ასანთი მომიცუნცულე უცებ და ყურადღებით მოგისმენ - ვიცოდი რომ ჯიბეში ასანთი მედო მაგრამ მის განრისხებულ სხეს რომ ვუყურებდი

ვამპირთა საძმო /1/

კლუბში სიმღერის ხმა კივილმა გადაფარა. ყველამ კივილის წყაროს დაუწყო მოძებნა, ბოლოს კი მოპირდაპირედ მინასთან გოგონას სხეული დასახიჩრებული მიეგდოს და სისხლს დიდი გუბე დაეყენებინა, პირველი დამნახველი კი ყურის წამღებად კიოდა. შემდეგ კი სრული ქაოსი

უბედური მე თავი მესამე

ომლეტი გავაკეთეთ შეიძლება ითქვას რომ ჩვენ (სამივეს)სიგიჟემდე გვიყვარს ომლეტი, მარის ოთახში შევედით ჯერ ფეისბუქში შევედი მერე ინსტაგრამიც შევამოწმე. მარი და ელენე იპონურ ჯოკერს თამაშობდნეთამაშობდნენ.

იყალთოელი ბიჭები ,,საპატიო დავალება'' (ნაწილი 20)

მრელაშვილს სამასწავლებლოში გამოუძახეს. გაკვირვებულმა და შეშფოთებულმა ვახტანგმა მეგობრების ჯგუფი გაარღვია და მეორე სართულზე ასასვლელი კიბისაკენ გაემართა.ბიჭები სახტად დარჩნენ.-ნეტავ რატომ

მარწყვი და ნიკოტინი. 1

მისი "ახალი ძმა" იზაბელმა თავიდანვე ცივად მიიღო. გოგონა ეჭვიანობდა, რადგან მშობლები ზოგჯერ, ბიჭს უფრო მეტ ყურადღებას აქცევდნენ ვიდრე თავის მშობლიურ შვილებს. მან გადაწყვიტა, ბიჭზე ფიქრი შეეწყვიტა და სწავლისთვის მიეხედა, რათა მშობლების საამაყო

მოსახდენი უნდა მოხდეს (თავი I)

-როგორ არის?-აჩქარებული და ათრთოლებული ხმით იკითხა, მამამ ჩემი მდგომარეობა. -კარგად იქნება,ნუ ღელავთ ბატონო დემეტრე. მერე კარგი სურნელი მეტაკა სახეზე,დედას სურნელი იყო.

ვნების სურნელი.! #3

-ის სუნამოც შენ გამომიგზავნე? -ხო.. ასეთი სურნელი გქონდა მაშინ.. იმდენად მიმიზიდა, იმდენად მომინდა შენი სხეულის არომატი მთლიენად შემეგრძნო თავი არ შევიკავე და მთლიანად ჩემი გაგხადე! შემეძლო.! შემეძლო უბრალოდ სახლში მიმეყვანე და წამოვსულიყავი მაგრამ

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი V)

გადიოდა დღეები, ყველა ქორწილის სამზადისში იყო. ყოველ საღამოს ადიოდნენ ელესთან ბავშვები, მაგრამ დემეტრე არ ჩანდა. მაჩაბელი უკვე გიჟს გავდა. მონატრებისგან სტკიოდა კიდეც, პრინციპებს არ ღალატობდა და დემეტრეს არ ურეკავდა.

ცვლილება (თავი 3)

ჩემი გახდა, შემდეგ შიშველ სხეულზე მკოცნიდა, ყველაზე მეტად ის მომენტი მიყვარს ყელს რომ უახლოვდება ხოლმე... ისევ ისეთი სასიამოვნო იყო როგორც ყოველთვის, ყოველ ჯერზე უფრო მეტად უკეთესი ხდებოდა ეს

ანტონი (სრულად)

გავედი გარეთ ავიხედე ზევით,ცაში, რომელიც ულამაზესი იყო, არასოდეს არ დავკვირვებულვარ მის წმინდა ლურჯფერს, პატარა შავი ღრუბელიც კი არ იყო, არადა რამდენიმე საათია რაც გათენდა,მათრობდა გაზაფხულის ნათება და სურნელი...სულ ერთი იყო სად