საუკეთესო ჩემში (ნაწილი მეშვიდე)

_პალატაში ნიას გვერდით იჯდა და უყურებდა ფერდაკარგულ სხეულს, რომელიც ძალიან მშვიდად სუნთქავდა...მისი ხელი ეჭირა და ეფერებოდა... -პატარა ბავშვივით სუსტი ხარ იცი?..მადლობა რომ არ მიმატოვე და გონს მოხვედი...ყველაფერს ერთად დავძლევთ მე მჯერა

იყალთოელი ბიჭები ,,მკაცრი განაჩენი'' (ნაწილი 25)

წყაროს ბაღის თავში გადაჭრილ ალვის ხესთან შეიკრიბნენ დილით ბიჭები. აქ ერთხანს იცადეს, როდესაც ხარატიშვილიც გამოჩნდა, რიყეში ჩავიდნენ და ხევს აუყვნენ. მდუმარედ მიდიოდნენ ქამარში წალდგაჩრილები. ფეხქვეშ კენჭები და ქვიშა ხრაშუნობდა. ისუსხებოდა ხევ-ხევ

ამდენიდან მე?! {თავი 5}

- სიმართლე თუ მოქმედება? - სიმართლე. - ვინ შეგიყვარდა ერთი ნახვით? - სიმართლე ვთქვა? - კი, კი - ახმაურდნენ ბავშვები.

მდუმარე თარო -2-

თუმცა მალევე გაჩერდა სროლა, ჯონათანი ისევ ფანჯარასთან იდგა და ისევ ფიქრისგან გაშტერებოდა თვალები, იხსენებდა მომენტს, როცა ერთი ბანდის წევრმა თვალწინ მოუკლა ძნაკაცი, შიშისგან ახლაც მუხლები უკანკალებდა,

ჩვენი ამბავი (თავი VIII)

.ვერაფერს ვამბობ,ცოტახანს კიდევ მიყურებს და მანქანიდან გადადის....მისი გადასვლა და ჩემი ტირილი ერთი იყო...რაღაცა ამოუხსნელს ვგრძნობდი მის მიმართ ,რაღაცა სხვას...ვგრძნობდი საკუთარმა სიტყვებმა როგორ გამითხარა

სასტუმრო "ელისი"( 2 თავი)

დილით ისევ კოშმარი მაღვიძებს. უცებ 'წამოვხტი' ფანჯარა გავაღე, რომ ცოტა ჰაერი შემოსულიყო. თავი საშინლად მტკივა.ალბათ ნახევარი საათია რაც ფანჯარასთან ვდგავარ და ვცდილობ დავმშვიდდე. ბოლოს

ორ სამყაროს შორის/1/

ორი განსხვავებული სამყარო და ერთი ისტორია,იზაბელა რომელიც ცხოვრებას ნათელი ფერებით უყურებს.ალექსანდრე კობახიძე, რომლის მთელი სამყარო ტყუილი და შავ-თეთრია.ეს არ არის უბრალო სიყვარული,ეს ამბავი ისტორიას დარჩება როგორც ნამდვილი სიყვარული

სიტყვაზე გაცილებით მეტი (1 თავი)

-"ტასი როგორ ხარ?" - ბუტბუტით წავიკითხე და მას შევხედე - ეს რა ისაა? - პირდაღებულმა ვკითხე -სახელი და გვარი ხო აწერია?! -ხო -ხოდა ისაა - შეურაცხადივით დაიწყო კისკისი და ნერვიულად ჩაკბიჩა ბაუნტი - არა, არ მჯერა! -მოიცა! - ხელები ავწიე - ანუ ეს

სიძულვილიდან სიყვარულამდე (სრულად)

სხეულზე დააცოცებდა თითებს, მისი ტანის ყველა დეტალს იმახსოვრებდა, უნდოდა, მარიამი უნდოდა მთელი სხეულით, სულით და გულით.

ძილინებისა უჟმურო (სრულად)

-იქნებ ღიმილი მაჩუქო?-ღიმილს არ წყვეტს ის და თვალებში მიყურებს. -ვერ მომთაფლავთ თქვენი ლურჯი თვალებით, წადით და სალომეს თხოვეთ გაგიღიმოთ-მისი მდივანი შევახსენე, რომელიც ასევე საყვარელი იყო მისი და გაღებული ლიფტის კარიდან ქუსლების კაკუნით გამოვედი.