საუკუნო სიყვარული.თავი 22.(დასასრული)

ახლა კი მთავარი და მნიშვნელოვანი,დღემდე ვიყავი და ყველა მიცნობდა როგორც ლუკა ვაჩიბერიძე,მაგრამ დღეიდან მე ვარ ლუკა ნადარაია რადგან მე ვალერიან ნადარაიას ერთადერთი მემკვიდრე ვარ.

ბედნიერების ელექსირი (სიგიჟე) 7 თავი

შემდეგ რუსთაველზე გავიარეთ, ლაშამმ კონტაქტურ ზოოპარკში შესვლა დაიჟინა, ისე როგორ იქნებოდა ლაშას აქ გაევლო და გველი ხელში, რომ არ დაეჭირა გიჟდებოდა, ლაშა გველებზე სულ ვეჩხუბებოდით, -ბიჭოო გველი როგორ უნდა გიყვარდეს ადამიანს? მაგრამ მისი პასუხი ერთი

ევანგელინა /4/

გაოცებული ვაკვირვებოდი მის ყველა მოძრაობას, მეღიმებოდა მაგრამ არ ვიმჩნევდი, ჩემი ერთადერთი კითხვა გამაჩნდა მხოლოდ, მისმა შეყვარებულმა იცოდე ეს? იცოდა რომ ეხლა ჩემთან იყოო? - შვილო, საღამოს გინდა გამოვიდე და ავეჟი გადაგალაგებინო? - არა, გოგოები

სიყვარული უსიყვარულოდ (დასასრული)

-გაქცევის დროა მარიამო -გაქცევის, ცეკვის და ჩვენი ალექსანდრე სწრაფად გადავიდა და ტრორტუარზე გაიქცა, მსხვილი წვეთები ცვიოდა , სასიამოვნო შეგრძნებას უტოვებდა სითბოსაც და სიგრილესაც. კაბა ტანზე მიეკრო, თმები დაუსველდა ალექსანდრეს თითებს თავისი ჩაკიდა

იდუმალი ბანაკი (სრულად)

-იცი რას ვფიქრობ? -დიდი ხნის დუმოლის შემდეგ წარმოთქვა ლილიამ. -როდესაც ამ დაწყევლილ ბანაკს დავტოვებ შენც ჩემს გვერდით უნდა იყო! მინდა, რომ ჩემს ცხოვრებაში იყო!

სასტურო „ელისი“ (1 თავი...საცდელი)

დილით ისევ კოშმარი მაღვიძებს.. თვალებში ისევ ცრემლები მიდგას... ვცდილობ თვალები კარგად გავახილო და წამოვგდე. ტანში სასიამოვნო სიცივემ დამიარა. ფანჯარასთან მივდივარ და სიგარეტის კოლოფიდან ერთ ღერს ვიღებ და მოწევას ღრმა "ნაპასით" ვიწყებ.

Cry baby (მეორე ნაწილი სრულად)

-მე და ერეკლე ცოლ-ქმარი ვართ,… -უი, რას ამბობ, მართლა?-ირონიულად ზიდავს ლილე წარბებს მაღლა და მხოლოდ მაშინ ჩერდება, როცა მხარზე ვჩქბეტ. -მაგრამ…-სიტყვას წყვეტს გოგონა და მზერას ვეღარ გვისწორებს, ალბათ, მობილიზება და სიტყვების გონებაში დალაგება

ბედნიერების ელექსირი (სიგიჟე) 6 თავი

ფეხი ჩამიცდა და თავი ძლიერად დავარტყი, გონება დავკარგე ისევ საავადმყოფოში ვიღვიძებ, ისევ მათეს ვხედავ, გამოღვიძებული დამინახა თუ არა შეშინებული წამოდგა ფეხზე -თავს როგორ გრძნობ? კარგად ხარ? -კი კარგად ვარ, უნდა წავიდე! დავიჟინე

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეოთხე თავი)

თითქოს დიდი ხნის უნახავი ყავდათ ერთმანეთი,თუმცა სინამდვილეში ასეც შეიძლება ითქვას.ერთმანეთი ხელახლა აღმოაჩინეს,ორივეს კი თვალწინ ისევ მზით განათებული სანაპირო და ორი ბავშვი

ამდენიდან მე?! {თავი 3}

- რომ გამოვა უთხარით ჩემთან გადმოძვრეს. - კარგი, ვეტყვი. მივდივარ და ისევ გადაბობღებას ვცდილობ უკნიდან სიცილი რომ მესმის. ეს ელენე არაა, არც ერეკლეა... ეს, ლილეა.