დაკარგული დრო /1/

_ექიმო ზედმეტი საუბარი არ გვინდა...აი აქ გააჩერეთ და გადმოდით _თქვენ არაფერი გჭირთ ამიტომ კარგად ბრძანდებოდეთ ... ვწუხვარ _გადმოდით ექიმო _იარაღი რომ დაინახა წინადადება გაუწყდა _კარგით...გადავდი

მე,შენ და გალაკტიონი (II თავი)

მანქანიდან უყურებდა,როგორ ცდილობდა გზაზე გადასვლას და თავის არიდებას ბორბლებისგან. წამით ეჭვიც კი შეეპარა,გვერდით მართლა ის თუ ყავდა ვინც სჭირდებოდა. მაგრამ,შემდეგ ისევ ბრაზმა მოიცვა გონება.

სუროგატი (დასასრული)

-ახალგაზრდა ხარ, სიცოცხლით სავსე. ჭკვიანი და წარმატებული ქალი, შემდგარი პიროვნება. შენზე 8 წლით უფროს ხეიბართან არ უნდა იყო. დრო მოვა და ინანებ რომ დარჩი, მოგბეზრდება, დაიღლები.

ჩვენ "არავინ" ვართ ( მეორე ძარცვა) ნაწილი 3

ყოველი მცდელობა გაექცე მარტოობის შეგრძნებას განწრილურია დამარცხებისთვის, ეს აზრი თავად სიცოცხლის არსის საწინააღმდეგოა. ის კი არაა საჭირო, რომ მარტოობას გაექცე, არამდეს ის, რომ გააცნობიერო შენი მარტობა. ეს ისეთი მშვენიერი გამოცდილებაა,

მიენდე გრძნობებს...თავი 1

უცნაურია ცხოვრება.ვერ გაიგებ როდის რა სიუპრიზს მოგიწყობს. ამიტომ იცხოვრეთ თქვენი ცხოვრებით,აკეთეთ ის რაც გინდათ და არა ის რაც უნდათ,ვინაიდან როდის შეგიცვლიან დასახულ გეგმებს და როდის მოგიწევთ საკუთარ მიზნებზე უარის თქმა არავინ იცის… თუ მათ

ჰორორ-თავგადასავალი ) თავი 1

გინდა გაინძრე, იყვირო, მაგრამ არა! ჰაჰაჰა ამის უფლებას არ მოგცემ, მეტიც დღეს შენ ვერ დაიძინებ, იმიტომ რომ ეს სილუეტი შენი გონების ყველა ნაპრალს მოიცავს და ტკბილი ძილისას სიზმარში მოგევლინება. შენ ეს კარგად იცი და ამიტომ არ დაიძინებ

ჩვენ "არავინ" ვართ ( მეორე ძარცვა) ნაწილი 2

- სიყვარული უფრო მნიშვნელოვანია... ცხოვრებაზე და სიკვდილზეც უფრო მნიშვნელოვანია. რატომ? იმიტომ რომ მას შეუძლია კონკურენცია გაუწიოს სიკვდილს. თუ მოკვდება ის, ვინც გიყვარს, სიყვარული არ წყდება, ის გრძელდება. ეს ნათელია. მე არ ვიცი, როგორ მთავრდება

კოცნის ვალი (4)

-ვაიმე, ჯერ წელი მოვიწყვიტე ამსიმძიმე ჩემოდნების ტარებით, ახლა შენ დამიმატე-შევუღრინე და ნელა გავსწორდი. თუმცა, თიკასი არ იყოს, მეც უცებ გავშეშდი, როცა ჩვენ წინ მდგარი ბიჭები შევნიშნე და ალექსის სახეზე დათამაშებულმა ირონიულმა ღიმილმა გამაღიზიანა.

არ მიმატოვო (თავი 1)

მირბოდა, მაგრამ არაფერი იცოდა ირგვლივ დატრიალებულ ამბავზე. ერთადერთი რაც მოძრაობის საშუალებას აძლევდა ეს თვით გადარჩენის ინსტიქტი იყო. ტრიალებდა ერთ ადგილას, ერთიდაიგივე გზას მეასედ ტკეპნიდა და ეს იცოდა,

სამიზნე (22 თავი)

-როგორიც ჩვენ ყველა, ან ბევრად უკეთესი, სხვანაირად არ გამოგივა_ახლოს მიიხუტა გოგო და ხალხს გადახედა -ანდრია აღარ შემინიშნავს, სად გაქრა? -ხო, ვერც მე ვხედავ_ჩაფიქრებულმა გადაავლო ხალხს თვალი ნანომ.