თვალი არ მომაშორო.! (დასასრული)

მის წინ ორი ანგელოზი იყო ქალი რომელიც თურმე მთელი ცხოვრება უყვარს და ასე გაგრძელდება მთელი დარჩენილი სიცოცხლე და ახლად დაადებული ვაჟი.! რომლის ყოველი ამოსუნთქვა უბედნიერეს კაცად აქცევდა, მათ გამო! მხოლოდ ამ წამების გამო ღირდა მთელი მისი სიცოცხლე.!

კონსტანტინოპოლი (დასასრული)

არავინ იცის როდის შეხვდა აჰმედი ელისაბეტს და როდის გაიცნო საკუთარი ქალიშვილი. ცნობილი მხოლოდ ის არის, რომ კონსტანტინოპოლის მიწებზე მშვიდად და ბედნიერად იცხოვრეს წლები და მათი სიყვარული ხატებათ ჰყავდათ ადგილობრივებს.

მოპარული კოცნა (4 თავი დასასრული)

-ბოდიში, ბოდიში, ბოდიში - შეურაცხადვიცით იმეორებდა ერთი და იგივეს, თან ისე ვყავდი სხეულზე აკრული განძრევის საშუალებასაც არ მაძლებდა -ხელები მომაშორე - კბილებში გამოვცერი და ზიზღნარევი სახე ვესროლე - მძაგავს უბრალოდ რომ ვიხსენებ ამ ხელებით რეებს

საუკუნო სიყვარული.თავი 5.

-ხსნა შენი გულის,შენ თავად უნდა ჰპოვო და უნდა შეძლო გაუძლო,დარჩე ადამიანად.წარსული უკან კი არ გვრჩება,ის წინ გვისწრებს,შენი მომავალი აქ არის შვილო,ის წავიდა და აღარ დაბრუნდება.

იყალთოელი ბიჭები ,,თათბირი,, (ნაწილი 16)

იმ ღამის შემდეგ რაღაც დაღვრემილნი დადიოდნენ სკოლაში ბიჭები. ერთმანეთს დამდურებულებივით ერიდებოდნენ და კლასშიაც ისე წყნარად ისხდნენ, მასწავლებლები გაოცებულნი იყვნენ. ლენაც დაბღვერილი იცქირებოდა და გოგოებთან ხანგრძლივ ურთიერთობასა და ყოფნას გაურბოდა.

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი I)

-არ მენდობი? -გიკვირს? ხუთი წუთის გაცნობილ ბიჭს უნდა ვენდო? მითუმეტეს შენნაირს. -ხელებ "გადაჯვარედინებული" ჩამოუდგა მოტოზე შემომჯდარ ბიჭს. -ჩემნაირს როგორს? -ძალიან კარგად ხვდები რასაც ვგულისხმობ.

საუკუნო სიყვარული.თავი 4.

-თუ ჩემი შვილი შენს ბინძურ საქმეებს შეეწირა,დაიმახსოვრე ჩემი ხელით გამოგასალმებ სიცოცხლეს.მათემ უკან მიბრუნდა და დაინახა მადლენი რომელსაც თვალებში უზარმაზარი ზიზღით უცქერდა გურამს.

განსხვავებული (თავი 1) (საცდელი)

ვიცი რომ ლანა მაიკს ღალატობს მაგრამ მე არაფერს ვამბობ ჯანდაბა რატომმმ ?! იმიტომ რომ არმიცნობს არმიცნობს მაიკი მე , და რატომ არ მიცნობს ?! რადგან მე არვარ მისნაირი პოპულარული .

ნოემბრის ნაყინი (ნაწილი I)

რა იყო ეს? დაქალის მნიშვნელოვან საღამოს უცხო ადამიანისთვის მოვწყდი? მაგრამ ხომ გავბედნიერდი? ეგოისტობაში ჩამეთვალა. ალბათ მთელი ხალხი ჩემზე ლაპარაკობს. რა სირცხვილია! სახლში რომ შევედი,

რეალობის სისასტიკე (5 თავი)

-რუსები რომ იყვნენ?_შიში ისმოდა მარიამის ხმაში -ვიმედოვნოთ რომ ჩვენები არიან, თუარადა ამაზე უარეს სიტუაციაში მაინც ვეღარ ჩავვარდებით ხელი მოატარა მათ ირგვლივ გეგიმ და გოგოს თავის დაქნევაზე ხმის მხარეს გაემართა.