ჩვენ "არავინ" ვართ (მეორე ძარცვა) ნაწილი 1

- იცით ერთი ჩვევა მაქვს თუ ადამიანს ერთხელ გამოველაპარაკე ის სამუდამოდ რჩება ჩემს გონებაში... - რიგორც წიგნი არა? მე კი წიგნის წაკითხვის შემდეგ ვარ ეგრე - მოდით თუ გამოიცნობთ ჩემს საყვარელს წიგნს? - " ქარწაღებულნი" ? - მოა სწრაფად ამბობს და ვერც კი

აფექტი (თავი 3)

-შენი აზრით, შენი გაქცევის მეშინია? - კითხვა გაუმეორა. ხელები ლიზას წელზე დააწყო და ოდნავ უხეშად მიაბჯინა კედელს, -უბრალოდ ენერგიის დახარჯვა არ მინდა შენ დაბრუნებაში, თუნდაც გაქცევა შეძლო. რადგან საბოლოო ჯამში შენი ცხოვრება მაინც ჩემს ხელშია და

რა მოხდებოდა?

მაშინ, როდესაც შეგიძლია საკუთარ თავთან მარტო დარჩენა ყველაზე კარგი საშუალებაა გაანალიზო თუ რა არის ის, რაზეც ყველაზე მეტად გწყდება გული. რას შეცვლიდი ახლა, რომ გქონოდა ამის შანსი. როგორ შეიძლებოდა განვითარებულიყო მოვლენები სხვაგავარად, რომ მიგეღო

სხვისი არჩეული საქმრო (თავი 9)

-გოგო მას უნდა გაყვეს ცოლად, ვისთანაც პირველად იწვა - სიტყვებად აქცევს თავისი უაზრო გონების ნაფიქრს. -ახლა დაახვიე შენს ღრუზინულ აზრებთან ერთად და სხვა გოგოებში ეძიე სისპეტაკე.. - სწრაფად ვუთიშავ, ტელეფონსაც ვრთავ და საბანს თავზე ვიფარებ, თითქოს ასე

სიძულვილიდან სიყვარულამდე ბევრია (თავი 5)

რატი ნაპირზე იჯდა, ჩემს შემდეგ ამოცანას, მისი გაღვიძების გარეშე ადგილის დაკავება წარმოადგენდა, რომელშიც ჩავფლავდი. თითქმის სამშვიდობოს ვიყავი გასული, თვალები რომ გაახილა და გული გამიხეთქა: _ვიცოდი, რომ მოხვიდოდი. _შემაშინე, იდიოტო! _შენ გამაღვიძე,

უსასრულობასაც აქვს დასასრული (თავი პირველი)

იმის თქმა შემიძლია რომ სიყვარული აუცილებლად დასრულდება, ზოგადად ყველაფერი სრულდება ამ ქვეყანაზე უსასრულობა არ არსებობს. რაც არ უნდა პესიმისტურად ჟღერდეს ღმერთს უსასრულო არაფერი

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეხუთე თავი)

საღამოს თბილისში ვბრუნდებოდით, ამიტომ ცოტა გასეირნება გადავწყვიტე, ისევ იმ ქუჩას მივადექი სადაც გუშინ ღამე ვიყავით. გამახსენდა მისი სიტყვები"ვინ ვარ შენთვის? " -არავინ, არავინ მარიამ ის შენთვის არავინააა, მხოლოდ

შემოდგომის გოგო და ზამთრის ბიჭი (თავი 1)

მიყვარს სარკის წინ რომ ვდგავარ, ვცეკვავ და ჩემ გარეგნობას ვათვალიერებ. ყავისფერი თმა ჰაერს კვეთს და ცისფერი თვალები თან მიყვება, გრძელი ფეხები მუსიკის რიტმს ჰყვებიან და სხეულს მიმართულებას აძლევენ. ამ დროს მგონია, რომ თავისუფალი ვარ და შემიძლია

პირობა 8თავი

- ტყუილია. ის არასოდეს მომატყუებდა. _ გამწარებული დადის ოთახში დათა. - მოიცადე ანუ მე გატყუებ? რაში მჭირდება შენი მოტყუება? - იმაში თუ ციხიდან არ გამომიყვან, მამაჩემი გაგანადგურებს. _ მალევე ჩერდება და გაბრაზებული ჩააჩერდა თვალებში ლაშხს.

ეკიპაჟი.! (თავი 13)

„დავიფერფლები..!ვიხრჩობი.. მინდა მჯეროდეს რომ ჩემზე უარი არ გითქვამს..“უემოციო თვალებით ვუყურებ მაგრამ ჩემს შიგნით არსებული ვიკა სასოწარკვეთლებისგან კივის. „ დაჩი ჩემზე უარი თქვი?არ მიმატოვო..!“ვკივივარ მაგრამ ჩემი არ ესმის. „ვიცი საშინლად ეგოისტი