წარსულის კვალდაკვალ თავი ,30

,მესმია და განვიცდი მათ ამბავს,მაგრამ ჩემი ძმა და მისი ბედნიერებაც მადარდებს. ჰაა,მეტყვი თუ არა ვინაა? -ოღონდ დამპირდი რომ ჩვენ შორის დარჩება. -ესეგი ნაცნობია.მიდი გელოდები. -ანა.. -ვინ ანა?ჩვენი ანკა? -ხო,ჩვენი ანკა,ანკა ბურდული.- გააჯავრა

საუკუნო სიყვარული.თავი 6.

-ერთი დღე იყვნენ ერთად თუ 1000 წელი,ამას არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს.მამა გაიგე,რომ ის ხელმოწერილია შენს შვილთან და ისევე სრულფასოვანი წევრია ჩვენი ოჯახის,როგორც მე და როგორც შენ.ის ბახვას ცოლია დაქორწინებული თუ დაუქორწინებელი.

წყვდიადში ჩაკარგული (სრულად)

-ნუ მაგიჟებ ანასტასია - ჩემი სახელი ისე ვნებიანად წარმოთქვა ლამის ხელებში ჩავადნი -შენს სიგიჟესაც მე ნუ დამაბრალებ - ვუთხარი, შემოვბრუნდი, მის მაიკას ჩავაფრინდი და ქვედა ტუჩზე ვიკბინე -მიწვევ - ამოიხვნეშა და ცეკვა გააგრძელა -მე? რა სისულელეა - უფრო

ჩემი ოცნება სიყვარულზე ახდა

დანიელი და თამარი უნივერსიტეტში ერთმანეთს იცნობენ, ერთმანეთი უყვარდებათ, მათ ცხოვრებაში არის ეჭვიანობა, სიხარული, სიყვარული, მაგრამ ერთი უბედური შემთხვევა

თვალი არ მომაშორო.! (დასასრული)

მის წინ ორი ანგელოზი იყო ქალი რომელიც თურმე მთელი ცხოვრება უყვარს და ასე გაგრძელდება მთელი დარჩენილი სიცოცხლე და ახლად დაადებული ვაჟი.! რომლის ყოველი ამოსუნთქვა უბედნიერეს კაცად აქცევდა, მათ გამო! მხოლოდ ამ წამების გამო ღირდა მთელი მისი სიცოცხლე.!

კონსტანტინოპოლი (დასასრული)

არავინ იცის როდის შეხვდა აჰმედი ელისაბეტს და როდის გაიცნო საკუთარი ქალიშვილი. ცნობილი მხოლოდ ის არის, რომ კონსტანტინოპოლის მიწებზე მშვიდად და ბედნიერად იცხოვრეს წლები და მათი სიყვარული ხატებათ ჰყავდათ ადგილობრივებს.

მოპარული კოცნა (4 თავი დასასრული)

-ბოდიში, ბოდიში, ბოდიში - შეურაცხადვიცით იმეორებდა ერთი და იგივეს, თან ისე ვყავდი სხეულზე აკრული განძრევის საშუალებასაც არ მაძლებდა -ხელები მომაშორე - კბილებში გამოვცერი და ზიზღნარევი სახე ვესროლე - მძაგავს უბრალოდ რომ ვიხსენებ ამ ხელებით რეებს

საუკუნო სიყვარული.თავი 5.

-ხსნა შენი გულის,შენ თავად უნდა ჰპოვო და უნდა შეძლო გაუძლო,დარჩე ადამიანად.წარსული უკან კი არ გვრჩება,ის წინ გვისწრებს,შენი მომავალი აქ არის შვილო,ის წავიდა და აღარ დაბრუნდება.

იყალთოელი ბიჭები ,,თათბირი,, (ნაწილი 16)

იმ ღამის შემდეგ რაღაც დაღვრემილნი დადიოდნენ სკოლაში ბიჭები. ერთმანეთს დამდურებულებივით ერიდებოდნენ და კლასშიაც ისე წყნარად ისხდნენ, მასწავლებლები გაოცებულნი იყვნენ. ლენაც დაბღვერილი იცქირებოდა და გოგოებთან ხანგრძლივ ურთიერთობასა და ყოფნას გაურბოდა.

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი I)

-არ მენდობი? -გიკვირს? ხუთი წუთის გაცნობილ ბიჭს უნდა ვენდო? მითუმეტეს შენნაირს. -ხელებ "გადაჯვარედინებული" ჩამოუდგა მოტოზე შემომჯდარ ბიჭს. -ჩემნაირს როგორს? -ძალიან კარგად ხვდები რასაც ვგულისხმობ.