მან იცოდა

მან იცოდა, რომ წასვლა მოუწევდა.. იცოდა და არ მითხრა არაფერი.. მხოლოდ მაშინ გავიგე როდესაც მის ნივთებთან მოვხვდი.. და ვნახე ის რამაც შემაშფოთაა.. წერილი რომელშიც ეწერა ის, რომ მან იცოდა იმის შესახებ, რომ ის მალე წავიდოდა ჩემგან და დამტოვებდა..

გამქრალი მოგონებები =2=

რისი გეშინია ები? გულახდილად მიპასუხე სკოლის ფსიქოლოგი დივანზე კომფორტულად კალათდება და სკამზე მორიდებულად მჯდომ გოგოს გამჭოლ მზერას სტყორცნის -მწერების, სიბნელის, სიმაღლის, მარტოობის, სიკვდილის, მამაჩემის, მეშინია დედასნაირი არ გავხდე, ზედმეტი

მე,შენ და გალაკტიონი (V თავი)

-ანია თქვი აწი ვინ არის. -აბელი,აბელ მენაბდე.-თავი ჩაღუნა და თმაში შეიცურა ხელი. -არ არსებობს…ის ტიპი,მორაგბე,ყაზბეგში რომ ვნახეთ?კაპიტანი?-მანონიმ ამოიჩურჩულა და დაქალისგან მხოლოდ უხომ თანხმობა მიიღო.

ცნობიერებას მოკლებული. (1)

ყველაფერი მაშინ დაიწყო, როდესაც თინანოს მშობლებმა შერიგება გადაწყვიტეს 5 წლიანი განშორების შემდეგ, რეალურად ამ პერიოდში მათი შეხვედრები არ შეწყვეტილა და დღევანდელ დღემდე კარგად თამაშობდნენ "დამალობანას" ხალხთან. თინანოსთვის ამ ამბავს არც დიდი

დაკარგული დრო /დასასრული/

ქალია ტო რა ბედი გაქვთ ამ მეტრეველებს _გვარს მოგცემ და შენც შემოგხედოს იქნებ ვინმემ _დავაიი რა გაიცინა და ისევ გამოუშვა კვამლი._აქაც მაგრად ცივა მივეყინე ამის დედაც _შედი სახლში და მეც წამოვალ .მარიამი ირაკლის აბრაზებდა და თუ დასცხეს გააზავე ჩემ

სიზმარი თუ რეალობა?(თავი 3)

ბიჭი მოუსვენრად დაწრიალებდა გოგონას გუწასულ, სხეულს და თვალს ვერ წყვეტტდა. იმდენი შეკითხვა უტრიალებდა თავში... გაოგნებული უყურებდა მის სახეს, ტუჩებს, თვალებს რომელიც ათასჯერ, დაეხატა. მის შავ კუპრივით თმას რომელიც ბზინავდა და მას ყოველთვის ნერვები

სიძულვილიდან სიყვარულამდე ბევრია

ყველაზე მწარეა, როდესაც საყვარელი ადამიანი გტკენს, ყოველი მისი შეხება გულამდე მიდის, არ აქვს მნიშვნელობა ის უხეშია თუ არა. სიტყვებიც გულამდე აღწევს, ისინი ფლეთენ ჯერ ისედაც ათას ნაკუწად გაგლეჯილ გულს.

სტაჟიორი (მეოთხე თავი)

შენმა სილამაზემ დამამუნჯა, საოცრება ხარ ნი, ზურგს უკან უჩურჩულა ლაშამ და ნოტიო მხრებზე ხელი მოხვია. -მე…სალომე მეგონე…აწურული იდგა ნინი, ლაშას ღონიერ მკლავებში მომწყვდეული და თავდახრილი, ლაშამ ცალი ხელი წელზე მოხვია და უფრო ახლოს მიიზიდა უნაკლო

დაკარგული დრო /9/

_ცოტნეე _კარგად ვარ ელიზაბეტ _გაეღიმა და ლიზა მის ღიმილსაც ხედავდა . არაფერზე უფიქრია სწრაფად ჩაიცვა და წავიდა . გულისცემა მანამ არ დაუმშვიდდა სანამ მის მკლავებში არ აღმოჩნდა. ხელები მოხვია და მთელი სახე დაუკოცნა

სინდისის ამოძახილი(სრულად)

-გისმენ,რამ შეგაწუხათ?-იკითხა თომამ და სიმწრით ჩაიღიმა. -სინდისმა შვილო,სინდისმა.-ამოილუღლუღა მოხუცმა.-სინდისის ამოძახილი მესმის და შემდეგ მისი სიტყვები ჩემში,სინანულის სახით იდგამენ ფესვებს. -რაც მართალია,მართალია.კარგი რამეა,ეგ სინდისი.-წარბები