სიკვდილიდან სიცოცხლემდე(2 ნაწილი)

ვინაგლე და ვიუხეშე.მაგრამ მე ხომ მეტი არაფერი არ შემიძლია.დავინახე რომ ჩაეცინა,მაგრამ უკან შემოვბრუნდი და ბავშვებს შევუერთდი..ჩუმად ჩემთვის ვიჯექი პუფში.როცა კარზე დააკაკუნეს,კარის გასაღებად გუკა წავიდა დაუკან ვიღაცა ძააალიან ლამაზ და სექსუალურ

თვალი არ მომაშორო.! (თავი 9)

ის წამები ტკიოდა სხვა რომ ეხებოდა და ვერ შეძლო თავის დაცვა. ახლა როგორ უნდა ეკოცნა ნაღალატები ტუჩებით საყვარელი კაცისთვის. ენანებოდა საკუთარი და დემეტრეს ცხოვრება ამ ტყუილისთვის, ან სიმართლის სათქმელად ენა როგორ მოუბრუნდებოდა. საკუთარ თავს გლოვობდა

სიზმარი თუ რეალობა?(თავი 5)

ვიღვიძებ, რა მოხდა? ისეთი შეგრძნება დამეუფლა რომ შავ კედელს დავეჯახე. წყალი მინდა თუმცა ტუმბოზე არ მხვდება. ხალათს ვიცმევ და პირველ სართულზე ჩავდივარ. - ვერ დაიძინე? - წამოვიკივკე, არ ველოდი ნიკოლოზის წყლით ხელში დანახვას. - სიზმრები... - შეენც? -

მიენდე გრძნობებს...თავი 5

ვერაფერი უთხრა,არადა როგორ უნდოდა ეთქვა რომ გაგიჟდა სანამ ის სახლში არ იყო.მაგრამ უკან დაიხია,ისევ უკან დაიხია,ერთ წინ გადადგმულ ნაბიჯს,ორს უკან აყოლებდა. იქნებ მართალი იყო ტატიანა?იქნებ ის იყო მშიშარა და ვერ ბედავდა იმის გაკეთებას,რაც უნდა

სამი მიზეზი (სრულად)

-მოკლედ, გახსოვთ ალბათ, რომ ტყუპისცალი მყავს, ისე გამოვიდა, რომ მე მას ვიცნობდი და ვმეგობრობდი, დღეს კი დავამტკიცე, რომ ჩემი დაა_საზეიმოდ გამოაცხადა და ოჯახის წევრებს გადახედა. -რა კარგია დედი, როგორ გამახარე, არ გაგვაცნობ?_ბედნიერად გაეღიმა ლიანას

მიწაზე ერთად, მიწაშიც ერთად ... (2)

თანაც როგორ მელაპარაკებოდა,სახლი არა მაქვსო და ათას სისულელეს.იქ რა უნდოდა რომ მიმაყვანინა თავი“ და გაჩერდა! კლუბი MAGIC”-ი, ის ქალიც ხომ იქ ნახეს მოკლული.

სტაჟიორი (მეექვსე თავი)

-ეს ვარდი ნინის ლაშასაგან, ჩაილაპარაკა ბიჭმა და სიმორცხვით, ერთიანად აწითლებული გაშორდა გოგოებს. -აი ეს მესმის…ყოჩაღ ლაშას, ლამის შეჰკივლა სალომემ და თან გაფართოებული თვალებით მიჩერებოდა ნინის, რომელიც, ვარდზე მიმაგრებულ ბარათს ხსნიდა. წაიკითხა ზედ

დაწყევლილი სამოთხე (7თავი)

-ღმერთო ჩემო - ლორამ ხელები სახეზზე აიფარა და ტირილი წასკდა. ნასტია იატაკზე უფეროდ იჯდა და წყლიანი თვალებით, ბედნიერებისგან დამუნჯებულ გაბრიელს შეხედა.

თვალი არ მომაშორო.! (თავი 8)

-არ მჭირდება. -ცრემლები მოიწმინდა. -ნუ მაიძულებ სამსახურიდან წავიდე, მე მიყვარს ჩემი საქმე და არ მინდა კომპანიის დატოვება.. -წინ წასული შემობრუნდა და ლურჯი წრეები ნონიაძის დასევდიენებული ცისფერ თვალებს მიანათა. -გეყოს საკუთარი და ჩემი ტანჯვა..!

სიკვდილიდან სიცოცხლემდე (1 ნაწილი)

მიკა ვასაძე 17 წლის ვცხოვრობ თბილისში. დედადა მამა დამეღუპა ავარიაში 10 წლის ვიყავი მაშინ და ჩემს ძმასთან ერთად დავრჩი ის მზრდიდა ჩემზე 4 წლით უფროსია.მაგრამ ღმერთმა ისიც წაიყვანა,1 წლის წინ...-მენატრება?! ხუმრობთ... მისი ჩრდილი რომ ვნახო იმასაც კი