მაგდალენა (თავი 1)

-ისე მაგრად ხარ, ბაჩო მემგონი ანასტასიას აქვე მიატოვებს. -ორივემ ისეთი სიცილი ავტეხეთ ეკლესიის ეზოში (ინასარიძე სულ გამოირჩეოდა სიცილის მაღალი ტემბრით ) დედაომ ლამის რაღაც ჩაგვარტყა თავში და გარეთ გამოგვაგდო. ორივემ ძალიან დავიმორცხვეთ და ბოდიშები

რეალობის სისასტიკე (3 თავი)

-აუ ამას არაფერი ეშველება_სიცილი აუტყდა ერთ-ერთ ბიჭს -ჯერ შიმშილს გადავურჩეთ და გმირები მერე ვიყოთ, ან მაგარი ტეხავს ტყვიების არქონით რომ ჩაგვცხრილონ_გამომწვევად დაანახა პურის ბოლო ნაჭერი ძეხვთან ერთად როგორ ჩაკბიჩა.

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეშვიდე თავი)

ტაქსი გავაჩერე და მთაწმინდაზე წავედი. ახლა ყველაზე მეტად სიმშვიდე მჭირდებოდა. თავში ათასი ფიქრი მიტრიადებდა, ნუთუ მართლა რამეს ვნიშნავ ალექსანდრესთვის? ხომ შეიძლება რომ ეს უბრალოდ მეჩვენებოდეს?

ან ყველაფერი ან არაფერი (სრულად)

-შენ ჩემთან არ იძინებ. -ბებია წკაპ - გადაჭრით მითხრა და საჯდომზე ხელი მომარტყა - შეცუნცულდი. -ვირო, შე ჰორმონებ დამონებულო კაცო- ვუთხარი ვითომ და გამწარებულმა. ამ სიტყვების გაჟღერება და ხელში ატაცება ერთი იყო, როგორც ცოტა ხნის წინ ისევ შემისვა

შავ-თეთრი გრძნობები (ნაწილი პირველი)

ოთახში, სადაც ავის მომასწავლებელი სიჩუმე ჩამომდგარიყო, კუთხეში მდგარ კრესლოში მჯდარი, შავებში ჩაცმული მამაკაცის ღრმა სუნთქვა ისმოდა. ისე ელოდა ვიღაცის მოსვლას, როგორც ჩასაფრებული აფთარი, რომელიც მსხვერპლს უდარაჯებს, რათა თავს დაესხას.კარები გაიხსნა

თვალი არ მომაშორო.! (თავი 12)

-ხვალვე ვიყიდი ბილეთს და წავიდეთ შენბთან თან გავიცნობ სიდედრ-სიმამრს. ხოდა ხომ უნდა ვუთხრათ მალე პატარა წერეთლის ამბავი.. -გაუღიმა გაოცებულ ქალს. მიხვდა რომ მისი ფიქრები გამოიცნო.-თუ ესეც სკაიპით გავაგებინოთ?

Deadly love (საცდელი თავი)

ბევრმა სმამ ჭკუიდან გადამიყვანა და აივანზე გავედი. ღრმად ჩავისუნთქე თბილისის კვამლით სავსე ჰაერი და ხედს მივაჩერდი. ამ ყველაფერს კიდევ ვიღაცის მჭიდროდ მოხვეული თბილი ხელები დაემატა.

გამორჩეული (ნაწილი პირველი)

- ალბათ ტიპური ძილისგუდა- ღიმილით უპასუხა ირაკლიმ ძმაკაცს ისე რომ ტელეფონიდან თავი არ ამოუყვია - შენ რომ ვინმეს ძილზე რამეს იტყვი, გაიცინა დავითმა, ისე რა ბედი გაქვს , სადაც არ უნდა წახვიდე ყველგან საინტერესო გოგოები გახვევია, აბა ჩემთან ახალგაზრდა

39 ნაბიჯი(თავი I)

არის ხოლმე წამები, რომლებსაც უამრავჯერ ვიმეორებ გონებაში, წარმოვიდგენ, ხორცს ვასხამ, რომ არ დამავიწყდეს, რომ იმ აღტაცებამ არასდროს გამიაროს, რაც დროის იმ მონაკვეთში მქონდა. თუმცა ისინი ნელ-ნელა ფერმკრთალდებიან და რამდენიმე თვეში მათგან აღარაფერი

მე,შენ და გალაკტიონი (დასასრული)

-რა და მანონის დაურეკე,მეჯავარის კაბა აირჩიოს,მე და შენ კი წავალთ და გალაკტიონი ლექსებს წავიკითხავთ,იმიტომ რომ სულ პირველად შენს თვალებს ფხიზელმა მისი წყალობით შევეჩეხე.