კიტის (თავი VI)

-ჩვენგან რას ითხოვ? - ვერაფერი გაეგო ლუკას და მთელი დიალოგის განმავლობაში, როცა მე ფერები გადამდიოდა და სუნთქვა მეკვროდა, ჩუმად იჯდა. -სულ ცოტა ტვინს, - ხელები გაშალა კიტიმ და ფეხზე წამოდგა, - სულ ცოტას. კიტი მდგომარეობას მეტად ამძიმებდა, მისი

ზოგჯერ წინ გვყავს ის ვისაც მთელი ცხოვრებაა ველით (6)

– თავიდან მომწყდი. - უხეშად მოვიცილე მისი ხელები ჩემი კისრიდან. – რა გინდა ვერ გავიგე თავს რატომ არ მანებებ ახლა შენი თავი ნამდვილად არ მაქვს!- მოქუფრული სახით ვეუბნები. – კარგი რა დანიიი…- უაზტოდ წარმოთქვა ჩემი სახელი.

შენი სული მსურს (თავი 2)

ადამიანები მრავალ ტკივილსა და ტანჯვას აწყდებიან სიცოცხლეში, მაგრამ ყველაზე მტკივნეული იმის დაკარგვაა, ვისი სიყვარულიც შენი ბედისწერის ნაწილია. რას ჰგავს გარდაცვალება, რა ხდება სიცოცხლის ამოწურვის შემდგომ? ნეტავ მართლა თუა იმ ქვეყნიური ცხოვრება

პითეკანთროპი(7)

-ყველაფერი გასაგებია-მანქანას მოცილდა, რამოდენიმე ნაბიჯით მიუახლოვდა მარიამს, სიგარეტი გადააგდო, ბოლოჯერ კიდევ შეხედა რომ დარწმუნებულიყო არაფერი ჭირდა და წავიდა.

კიტის (თავი V)

-ვითომ რატომ? მე ხომ ავდივარ, ესეიგი - შენც ახვალ. კიტი თვალწინ მიდგას. “მე თუ შემიძლია, შენც შეძლებ.”- მეუბნებოდა ყოველთვის, როცა დაეჭვებას შემატყობდა. ვინ მოთვლის, შიშისგან დაპატარავებული და აკანკალებული რამდენჯერ წავუქეზებივარ.

ჩანახატი სამომავლოდ...

- მე და ნიკოლოზი რომ ვჩხუბობთ მასე ვართ ხოლმე, მაგრამ ჩვენ დიდხანს ვერ ვძლებთ მალე ვრიგდენით - ის ნიკა სკოლაში კალათბურთის ბურთი რომ გაარტყი თავში? - ხო, ხო, ეგ. აწ უკვე ჩემი შეყვარებული,- ჩაილაპარაკა მეოცნებედ.

ოიზისი(IVთავი)

-არ მესმის სიმართლე გითხრა. -ხო ვიცი არც გთხოვ.. -და მაინც მართლა მინდა ისევ ერთად ვიყოთ. -იკა... -გულწრფელად მითხარი იმიტომ ცდილობ ასე არ იყოს რომ შენ არ გინდა თუ იმიტომ რომ ბესოსი და ქეთისი გეშინია.

შენი სული მსურს (თავი 1)

- ჩემი აზრით, საერთოდ არ შეესაბამება ეგ ქვედაბოლო შენს მაისურს, რაღაცნაირად მოხუცებულს ჰგავხარ -ღმერთო ჩემო, რატომ არ შეიძლება რომ უბრალოდ გაჩუმდე ?

განთიადი (მეოთხე თავი)

-გამარჯობა დეკა. -ლუკა? გამარჯობა. -არ შემომიშვებ? -კი მოდი, კიკი შემოდი. თვალების ფახუნით შემოატარა კართან მდგომი, მისი დაბნეულობა და გაოცება უფრო გამძაფრდა, როცა გადმოიხარა და ნაზად აკოცა ლოყაზე მამაკაცმა.

კიტის (თავი IV)

ერთი საუკუნის წინ ამ სილამაზის გამო კოცონზე დაწვავდნენ. მე შემეძლო დამეფიცა, რომ სამყაროში არ იარსებებდა კაცი, რომელიც მისი ნდომის სურვილით მის ფეხებთან არ დაეცემოდა. კიტის თვალებში ბობოქარი ზღვა იყო, რომელზეც წამეკითხა, ნახვით კი არასდროს მენახა.