სამიზნე (15 თავი)

-მეც ვხედავ და მზად ვარ ჩავერიო_კაფედან გამოვიდა ნათია. -ველოდებით, ფაქტზე უნდა ავიყვანოთ_პოლკოვნიკის ბრძანება გაისმა და ყიფიანმა უფრო ყურადღებით ჩახედა იარაღს.

სილურჯე შეპარული ნაცრისფერი (18+) მეორე ნაწილი

ალექსანდრემ სველი ტანსაცმელი საშრობზე გადაკიდა და აბაზანაში შევიდა. იდგა ცხელი წყლის ჭავლის ქვეშ და გონებით თინისთან დაჰქროდა. ეღიმებოდა გოგონას საქციელებზე და გრძნობდა, რომ ამ ქვეყნად, ყველაზე მეტად უყვარდა. ამ დროს კი მისი მეორე ნახევარიც იგივეს

"სიყვარული და შემთხვევითობა " ( 9 თავი )

ამბავი სადაც ყველაფერი რეალურია : ისტორია , სახელები , მოქმედებები ... ამბავი რომელიც გვასწავლის , რომ ყველაფერი ისე არ არის როგორც ჩვენ გვინდა . ტექსტში აღწერილია , სიყვარული რომელიც ზღაპრულად დაიწყო და განვითარდა . იყო ბევრი ტკივილი , მაგრამ

დაბრუნებული გრძნობა.(სრულად)

მძულს? არა,არ მძულს, რადგან სიძულვილი არასდროს შემეძლო,თუმცა არც არასდროს შემიყვარდება. მარტოობა ჩემი სულის ტკივილია რომელიც მთელ სხეულს მოიცავს და მებატონება. ხელსაყრელ მომენტს ღმერთი ყოველთვის გიქმნის, მთავარია შენ ეს შეამჩნიო და აუცილებლად

ჩვენ "არავინ" ვართ (პირველი ძარცვა) ნაწილი 2

ამ დროს კი გინდ დაიჯერეთ გინდ არა, ყველაზე მეტად მენტორი ნერვიულობდა. პირველ რიგში კი თუ ექვსივე გამოცდას ჩააბარებდა ეს იქნებოდა პირველი მანიჯი მისი როგორც პიროვნების სიძლიერეში დასამტკიცებლად. იმედები არ გაუცრუვდებოდა, უფრო მეტად კი რწმენას

ქალბატონი ადვოკატი ( თავი 7 )

- ვინაიდან ჩემი დაქალი ენას ვერ აჩერებს, გადავწყვიტე გეგმები შემეცვალა, შენი ტელეფონი მემაქვს და ვერავის ვერ აცნობებ სად ვიქნებით - ოხ ანასტასია, რა დამპალიხარ, და ეხლა მაინც მითხარი სად მივდივართ ?

პირობა 4თავი

- მაპატიეთ საჭმელი არაფერი მაქვს, თუ გინდათ რამეს შევუკვეთავ? _ სახლში მისვლის შემდეგ ყველას თავიანთი ოთახი აჩვენა და შემდეგ მისაღებში ჩამოსხდნენ. - მოვამზადებ რამეს. _ ფეხზე წამოდგა ქალბატონი სვეტა. - დარო გინდა შენი

შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {ნაწილი 2/4}

თორნიკემ ანასტასიას დატოვება ვერ შეძლო, ამიტომ ნიკოლოზი და ლაშა ემზადებოდნენ წასასვლელად, სახლში მისულ დადიანს ნატალია შეეგება. -სად ხარ შვილო გირეკავდი.

წარსულის კვალდაკვალ თავი 24

აღმოაჩინა რომ ტიროდა.ტიროდა თორნიკეც.უეცრად წამოდგა და სოფომაც იგივე გაიმეორა.მეტრეველმა მაგიდას მოუარა.ქალთან მივიდა ძლიერად ჩაეხუტა. -ვამაყობ თქვენით,საოცარი ქალი ხართ,ვისურვებდი რომ თქვენ ყოფილიყავით დედაჩემი.

ეკიპაჟი! (თავი 7)

-უბრალოდ არ შეწყვიტო ჩემი სიყვარული. -წინ დამიდგა. -რომ იცოდე რა ლამაზი ხარ.! როგორი სანატრელი ჩემთვის. -გთხოვ სახლში წამიყვანე.-თავს დამნაშავედ ვგრძნობდი. „როგორ ვექცევი ქალს რომელიც სიცოცხლისთვის იბრძვის, ოჯახის გამო და მე... მე ვართმევ საყრდენს.