სხვისი არჩეული საქმრო (თავი 7)

-არ მევასება, როცა ღრმა დეკოლტე აცვია უმკერდო გოგოს. სიტყვა „უმკერდო“ საშინლად მხვდება, არც ვფიქრობ, ისე ვტოვებ იქაურობას იმაზე ფიქრით, რომ ყველა კაცი ერთნაირია, დიდიც, პატარაც და საშუალოც..

შენნაირი არავინ არის [სრულად]

როცა უმწეოა ფიქრი.. გული დაჭრილივით ბორგავს.. უცებ მოდიხარ და ირგვლივ.. მზე და გაზაფხული მოგყავს..

პაპასკირი და ბაბუციძე 30

- კარგი , კარს ჩავკეტავ მგონი ღია დავტოვე - მარტო ყოფნის გეშინია? აქ ვარ ნუ გეშინია -მარტო ყოფნის არ მეშინია , დედაჩემი რომ მოვიდეს და აქ გნახოს ისტერიკაში ჩავარდება. -გასაგებია, მაგიტომ გითხარი ჯობია წავიდე . -არა დარჩი . მარტო ყოფნა არ მინდა.

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (თავი II, სრულად)

-ჰაჰ, იცი რა სასაცილო ხარ, როდესაც წითლდები? ხშირად გეტყვი ხოლმე კომპლიმენტებს.-იცინოდა და ჩემს რეაქციას აკვირდებოდა. -ბატონო გიორგი, შენი წყალობით ბროწეულსაც კი დავემსგავსე. -ცხვირი ავიბზუე.

მოსიარულე აისბერგის მახეში {8 თავი} დასასრული

“სიყვარული დაუმორჩილებელი ძალაა. როდესაც მის კონტროლს ვცდილობთ, გვანადგურებს. როდესაც ვცდილობთ დავატყვევოთ, გვიმონებს.როდესაც ვცდილობთ გავიაზროთ, გვტოვებს გზააბნეულს და იმედგაცრუებულს.” “სიყვარული ძლიერი სურვილია, რომ ძლიერად სურდე ვინმეს.”

ეკიპაჟი! (თავი 8)

-არა! შენს გამო არაა!-გაბრაზებული წამოვხტი ისევ ფეხზე და მივვარდი. -შენს გამო კი არა ჩემი სულელი თავის გამო ვტირი! ასე მეამიტურად რომ შეიყვარა კაცი.! კაცი რომელიც ერთხელ ჰყავდა ნანახი! იმის გამო ვტირივარ რომ ჩემი პირველი სიყვარული ასეთი მტკივეულია.

ჩვენ "არავინ" ვართ (პირველი ძარცვა) ნაწილი 3

- მაშინ მიწა ყოფილა ნაღმი და არა ის ყუთი რომლის აფეთქებასაც ელოდები მოა. ფეხზე ისე სწრაფად ვდები რომ წნევის დავარდნის გამო თაბრუსხვევას ვგრძნობ. საათს ვუყურებ ორნახევარი წუთი. გარშემო ისეთი ლიმაზეა გამეფებული, შემოდგომაა გარემო ეგუება რომ მალე მის

სილურჯე შეპარული ნაცრისფერი (18+) მესამე ნაწილი (დასასრული)

- ისევ არ გპასუხობს დედი? - წინსაფარწაკრული ლელა თინის ოთახის კართან იყო აყუდებული და შვილს სევდიანი თვალებით დაცქეროდა. - რატომ მიპასუხებს დედა? მე აღვმოჩნდი ჭორიკანა დაქალი, რომელმაც ყველაფერი თავის შეყვარებულს, უფრო სწორედ ყოფილ შეყვარებულს

გიჟი ხარ და მეც გამაგიჟე... (თავი 12)

როდესაც კაბინეტში შევედი და მარწყვი მომინდა აი მანდ მივხვდი, რომ ალექსანდრეს მაგარი დაერხა მთელი ცხრა თვე.... ისე ძალიან მომინდა, რომ მის გარეშე ნამდვილად ვერ გავძლებდი... ცოტახანი ვითმენდი, ვითმნდი მაგრამ ბოლოს ვეღარ მოვითმინე და კაბინეტში

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (თავი II, ნაწილი II)

სწორედ ის მოხდა, რაც მოსალოდნელი იყო. ბედნიერებას უბედურება მოჰყვა. როგორ შეძლებს მთავარი პერსონაჟი პრობლემების მოგვარებას? რამდენად ძლიერი აღმოჩნდება, როდესაც ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანის უბედურებასთან მოუწევს თვალის გასწორება?