ადელაიდა (3)

თვალები მძიმედ გავახილე, მეწვოდა. წინ მდებარე ფონს ბუნდოვნად ვხედავდი. თითქოს შავი ძაფები იყო დაკიდებული ჩემს თვალწინ, წამი დამჭირდა იმის გასაანალიზებლად რომ ეს ძაფები კი არა ჩემი თმები იყო. თავი წინ მქონდა გადაგდებული და გარემოს გარჩევაში წინ

გაზაფხულის სურნელი (4)

დიდად არც ვაჩეს მიუქცევია ყურადღება ქალისთვის,ლაპარაკში გართულმა დიდი ხნის შემდეგ მოიხედა და გაეღიმა,მხარზე ჩამოვარდნილი თმისსამაგრი ფრთხილად მოაცილა მის თმებს და უკანა სავარძელზე დადებულ კურტკას დაწვდა,ეცადა რაც შეიძლება ფრთხილად მოეფარებინა

eyes

"იცით როდის არის ცხოვრება საინტერესო?!როდის აქვს შენს ცხოვრებას აზრი?! როცა საყვარელი ადამიანები გყავს, როცა ცხოვრებას პოზიტიურად უდგები.გიხარია ბავშვობა, როცა დედოფალი გგონია თავი,ბედნიერი ხარ რომ მშობლებს მარტო შენ ყავხარ და შენზე ზრუნავენ,როცა

დამოკიდებულებიდან დამოკიდებულებამდ (თავი8)

ჩემთვის გაუცნობიერებლად ჩაიარა მთელმა საღამომ ვერც კი გავიგე როგორ მოვიდა შუაღამე და როგორ ჩამოეძინა, ზოგიერთს გაწყობილ სუფრასთან, ზოგიერთმა მიაგნო კიდეც თავის ლოგინს და დაიძინა. მარიამმა ყველა გამოაფხიზლდა და სახლისკენ უბიძგა.

სამიზნე (14 თავი)

-გაბრიელმა დამირეკა, მითხრა რაც მოხდა და ძალიან ვწუხვარ, მე პროფესიით პროგრამისტი ვარ, იქნებ დაგეხმაროთ_ოთახისკენ წავიდა ქალი -გაბრიელმა მითხრა ყველა ანდრიასთან იქნებაო_ღიმილით გადახედა შეკრებილ რაზმს.

პირობა 3თავი

- კარგად ხარ? _ კართანვე ხვდება აკო. - კი, ძალიან კარგად ვარ. აკო ხომ იცი აქ მხოლოდ შენ გენდობი, ეს ის მტკიცებულებაა. _ ხელში აწვდის ჩანაწერს. - ძალიან გთხოვ იმ დროს როდესაც ამის შემოწმებას დაიწყებენ, შენც იქ იყავი.

ეკიპაჟი. (თავი 6.)

მარჯვენა ხელს აქეთ-იქით იქნევდა და მეც თვალი მომჭრა ბეჭედმა რომელიც არათითზე ეკეთა, მძულდა ეს ბეჭედი რომელიც საყვარელ კაცთან მაშორებდა.! ჩემს დაშტერებულ თვალებს მზერა გაყოლა და რო მიხვდა მის ბეჭედს ვუყურებდი მაშინვე შარვლის ჯიბეში ჩაიდო ხელი და

დეკემბრის ცა'მეტი {13 the end}

_თარაშ, ძვირფასო სიგიჟეს საზღვარი არ აქვს და არავინ იცის როდის რა დოზით დაგატყდება თავს _ანუ ყოველ წამს უნდა ველოდო რომ გამიტაცებ სადმე , უკაცრიელ ადგილას სადაც მხოლოდ მე , შენ და ჩვენი შვილი ვიქნებით ? _დაელოდე დეკემბრის ცამეტს

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (ნაწილი 5)

გორში როდესაც შევედით, შევამჩნიე მისი მზერა. -დიდი ხანია მიყურებ? -არ ვიცი. ბედნიერი ვარ ჩემს გვერდით, რომ ხარ. -ეგრე ნუ მიყურებ, თორემ რამეს შევასკდები. -ტყუილად კი არ ამბობენ ქალები სამზარეულოშიო.-თავისივე სიტყვებზე გაიცინა და ისევ შემომხედა. f

შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {ნაწილი2/3}

-მაშინ, წავედით დადუსთან და გავიგოთ, რაზე არიან შეთანხმებული, მამობილი და ბატონი მირო! ისეთი სახით თქვა ნიკოლზ დადიანმა, თითქოს მოსალოდნელი ომისთვის ემზადებოდა, სინამდვილეში ასეც იყო..