შემდეგ ჰელოუინამდე [ ნაწილი3 ]

_ ერთი შეხედვით საყვარელი არსებები არიან, მიწისქვეშ ცხოვრობენ. გამოირჩევიან საოცრად ჭყიპინა ხმითა და ბუზღუნით. თუმცა, ისინი არც ისეთი მკბენარები არიან, როგორც მაჯლაჯუნები და არც ისეთი ბოროტები, როგორც ველური ვიტრები _ ჩაიხითხითა ზოიმ და

წყვილი ფინჯანი (სრულად)

როგორ? არასდროს დაგიჯერებია მისი ერთი სიტყვაც კი?-ოჰ- გაეღიმა, მხიარულად და თან სევდიანად გაეღიმა- რამდენჯერაც გონდა.ზოგჯერ ისეთი რამეც დამიჯერებია, რაც ვიცოდი რომ ტყუილი იყო.

ეკიპაჟი! (თავი 4.)

წამის მეასედში გაჩნდა ჩემს წინ და შემდეგ კარებზე აკრული მე მის მკლავებში..მთელმა სხეულმა ერთიანად დაიწყო კანკალი, ვერ ვაკონტროლებდი.! დაბნეული თვალებით შევცქეროდი მის დაღლილ თვალებს

ცხოვრების საიდუმლოება

სასაცილოა ცხოვრება,გართმევს ყველაზე საყვარელ ადამიანებს, ადამიანებს რომლებიც შენს ცხოვრებაში მუდამ გინდოდა ყოფილიყვნენ.ცხოვრება საიდუმლოებებითაა სავსე, მას ჩვენ ვერ ვხსნით ,მაგრამ არც არასდროს ვნებდებით.

სამიზნე (12 თავი)

ათი წუთიც იქნებოდა გასული დიდმა ჯიპმა რომ შემოუხვია და იქედან 6 ჯარისკაცი რიგრიგობით გადმოვიდა, წელში ამაყად გასწორებულები, თავ აწეულები მიიწევდანენ შესასვლელისკენ და ყურადღებას არავის აქცევდენენ.

და მერე?!

მაინც როგორ წახვედი.. როგორი ხმაურით.. როგორი ტკივილით მაგრამ როგორ ჩუმად. უსიტყვოდ.. შუბლზე მაკოცე და კარი გაიხურე... ადგილიდან ვერ ვინძრეოდი.. შენ უბრალოდ წახვედი, ჩუმად... უსიტყვოდ .. მაგრამ ამ სიჩუმეში ყველაზე დიდი ძახილი იყო..

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 11)

გარშემო აყვავილებული ხეების საამური სურნელია გამეფებული, გზა ძნელი გასავლელი არარის თუმცა ახალ გაღვიძებულს სიარული მიჭირს, ნელ-ნელა წლის ხმას უფრო გასარკვევად ისმის, ბოლოს კი როდესაც მგონია მდინარის პირას მივადეგით ხიდზე ამოვყავით თავი. ერთი კვირაა

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (ნაწილი 3)

ცდილობ, ადამიანებს ენდო და შანსი მისცე, თუმცა ისინი მალევე გიცრუებენ იმედებს. რა მოხდება მაშინ, როდესაც გიორგი დაივიწყებს ჩვენს მთავარ პერსონაჟს. მოუნდება გოგონას მისი დაბრუნება და გადააბიჯებს თავის სიამაყეს? თუ დავიწყებას და ცხოვრების გაგრძელებას

კონსტანტინოპოლი (თავი 6)

ტიროდა ელისაბეტი და იღვენთებოდა სასახლის კედლები. გაიხსნა ცა და ქუხილით დაეშვა მოგრძო წვიმის წვეთები მიწას. მკაცრი ზამთარი ელოდათ მარმარილოს ზღვის უბეში მყოფთ; ტიროდა ელისაბეტი,

გილოცავთ ჰელოუინს - როცა ბნელა

ბიჭმა შიშით გახედა გაზქურასთან მდგომ ქალს,რომელიც დედამისი ეგონა,ქალი ნამდვილად არ იყო დედამისი,არსება შემობრუნდა და ცივი ღიმილით აკვირდებოდა ბავშვს,თვალები კი ისევ წითლად და საზარლად უელავდა