ტირანის მახეში #9 (+18)

კარს ვხურავ და უკან მივყვები,მისაღებისკენ,იმის და მიუხედავად,რომ ნაწყენი ვარ დღევანდელის გამო,მისი დანახვა მაინც ყველაფერს მავიწყებს,რატომ ხდება ასე ყოველთვის,რატომ?! სავარძელში თავსდება,ფეხებს ფართოდ შლის და მიყურებს.

ფანჯრების მწმენდავი თავი.9

მომხდარით გაოგნებული ლევანი გოგონას შეჰყურებდა, რომელიც ფანჯარაში იყურებოდა და ჩუმად ტიროდა._ ალბათ, ცუდი რამ გადახდა _ გაიფიქრა კაცმა და წამით სურვილი გაუჩნდა მის სახეს შეხებოდა,

წამის მეასედში შემიყვარდი...???? (თავი 1)

-კი, გმადლობ რომ დამიცავი-არაფერს-მეუბნება და იღიმის, ღმერთო როგორ უხდება ღიმილი???? უსიმპატიურესი ბიჭია, მაღალი ქერათმებით მომწვანო-მოცისფრო თვალებით და პატარა აპრეხილი ცხვირით-ჰო მართლა

ის რაც არ ვიცი (თავი მეოთხე)

იმ დღეს როგორც ყოველთვის გოგოები სკოლაში ერთად წავიდნენ. გიორგი სკოლაში არ მისულა სკოლის მერე კი როგორც ლარა გიორგის დაპირდა ნინა სკვერში წაიყვანა და ერთერთ სკამზე დააჯინა და უცებ

სამი მიზეზი (8 თავი)

-უკვე დაგშორდი, ბედნიერ ცხოვრებას გისურვებ, ოფიციანტს ვეტყვი ტაქსი გამოგიძახოს_მოჩვენებითი სიმშვიდით დატოვა კუპე თორნიკემ და მანქანისკენ წავიდა. სავარძელს მიწოლილმა ერთი ღრმად ამოისუნთქა

გიჟური დღეები - დ ა ს ა ს რ უ ლ ი !

რამდენჯერმე ძლიერად დავაბრახუნე კარებზე და სანდროს ჩაწყვეტილი ხმით დაძახებული „მოვდივარ“იც გავიგე. თმა აბურძგნულმა და სასმლის ბოთლით შეიარაღებულმა გამიღო კარი. თვალები ჭყიტა მე, რომ დამინახა. ახლა ისეთი საყვარელი იყო, ცოტა ხნის წინ გაჩენილი დარტყმის

ერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 4)

დამმართა.კარში იოანე იდგა.უცებ ფოტო უჯრაში ჩავდე და მივხურე.გაბრიელი სწრაფად შებრუნდა.-იო!სად იყავი?!ამ დროს ქერა თმიანი და მოკლე კაბიანი არსება მოუახლოვდა და მხარზე შემოეხვია.

იანვრის სუსხი(რიცხვი 3) (1თავი)

მოშიშვლებულ ხერხემალზე ვგრძნობ როგორ დასრიალებენ უხამსი თითები და ტანში ერთდროულად მივლის სასიამოვნო და უსიამოვნო შეგრძნების ნარევი.ოთახში მოტრიალე სანთლის სურნელი ნელ-ნელა აღწევს

ის რაც არ ვიცი (თავი მესამე)

კარგი რაა! ეს უკვე მეტისმეტია! ნინა უკვე მეხუთე დღეა მაღალ სიცხეს იმიზეზებს იმის გამო რომ სკოლაში არ წავიდეს და გიორგი არ ნახოს. –ორშაბათს აუცილებლად წავალ–ფიქრობს ნინა.

თუ ეს ჩემი უკანასკნელი დღეა, მე... (სრულად)

ეს არ არის ხუმრობა, ხუმრობისთვის დრო აღარ მრჩება. ხუთი საათი უკვე დავხარჯე, შვიდ საათს იმის ახსნას ვერ დავუთმობ,რა რატომ კეთდება. მე ამ შვიდ საათს ისე გამოვიყენებ,როგორც საჭიროდ ჩავთვლი და არანაირად