დრო! თავი 35

მაგას თუ სახლი ქვია - უკმაყოფილოდ ამოილაპარა და ბარბარემაც გაკვირვების ნიშნად გაადიდა თვალები, - სად წავიდეთ აბა? - აუ დემეე, ვიცი შენიაზრი ახლა მაგრამ, სახლში უნდა წამიყვანო, სახლში აუცილებლად უნდა მივიდე

შენკენ სავალი გზები თავი 2

სანდრო დიდი ხანი არ აშორებდა ნინას თვალს ,უნდოდა საჭირო დრო ეპოვა და დალაპარაკებოდა. ბარში უმრავი მთვრალი, შეზარხოშებული, ხალხი ირეოდა.ნინას ხანდახან გულს ურევდა ალკოჰოლის სიგარეტის სუნი.

ჩვენ (თავი მეხუთე)

დადიანის დანახვაზე სახე გამეყინა,სიტყვა ვერ ამოვღერღე, სასიამოვნოდ გამცრა ტანში,ნუთუ მომენატრა? არ ვიცოდი ეს რა გრძნობა იყო,ვერ ვხვდებოდი.

შენკენ სავალი გზები

მიუყვებოდა ,,ღამის თბილისის,,ქუჩებს ფიქრობდა მის წარსულ ცხოვრებაზე .ალბათ იფიქრებთ რა აქვს 19 წლის გოგოს ამდენი საფიქრალიო?!ახსენდებოდა ბავშვობა უდარდელი,ლაღი,სიყვარულით სავსე მშობლები.

ჩვენ (თავი მეოთხე)

იმ ღამის შემდეგ დადიანი არ გამოჩენილა, დიახ , სწორად გესმით , არ მინახავს ერთი თვე , არვიცი როგორ ახერხებდა მაგრამ საქმეებს ისე აგვარებდა მე რომ ვერ ვხედავდი,მის სილუეტსაც ვერ ვხედავდი, თითქოს გაქრა , არც ბიჭებთან გამოჩენილა , არავის არაფერი გაუგია

რასაც დასთეს... ( სრულად )

- რასაც დასთეს იმას მოიმკიო, ძალიან სწორად უთქვამთ ჩვენს წინაპრებს, ფაქტიურად მთელი ცხოვრებაა რაც ჩემი დაუფიქრებლობის და თავქარიანობის შედეგს ვიმკი...

Garden of four seasons (თავი 8)

მივედი თუ არა სახლში, პატარა სოფია გამოქანდა და ჩამეხუტა.მას უკან მოყვნენ დეიდა,ბებო,მამიდა,მამიდაშვილები,ბიცოლა,ძია,ბიძაშვილები.....ვერც კი წარმომედგინა თუ როგორ მომნატრებოდა თითოეული მათგანი.მომეხვივნენ,გადამკოცნეს,მომიკითხეს.

May love burn everything ( final)

მეორე დილით ყველაფერი მშვენიერი იყო, ბელამ რომ გაიღვიძა ნოეს მკლავებში სიამოვნებისგან გააჟრიალა, მონატრებულ ტუჩებს დაწვდა და ბიჭიც გამოაფხიზლა წუწუნით. - კარგი რა პატარა ქალბატონო ცოტახანიც დამაძინე.- ცხვირზე ცხვირი გასუვა გოგონამ და მისი

ცუდი გოგო (სრულად)

მიუხედავად ჩვენი გიჟური და სახიფათო თავგადასავლისა, ამ კაცის გვერდით სიმშვიდე სუფევდა. უფრო სწორედ მე ვგრძნობდი მის გვერდით სულიერ სიმშვიდეს. საკუთარი თავი მის სურვილში გამოვიჭირე.

Garden of four seasons (თავი 7)

მე და ლუი თვითმფრინავში ვიჯექით.(პარიზში მივფრინავდით).ყოველ წელს (ბოლო სამ წელს თუ არ ჩავთვლით)ასე ხდებოდა ჯესიკა ლონდონში მიდიოდა შობის აღსანიშნავად,ეშლი ვაშინგტონში,მე და ლუი კი პარიზში.ახლა ლუი ჩემს პირისპირ იჯდა და მასთან დაკავშირებულ ყველა