სამიზნე (3 თავი)

-გისმენთ_ნამძინარევი ხმა გაისმა ტელეფონში -ბატონო გენერალო_ომახიანი ხმით შესძახა პოლკოვნიკმა. -ანდრია?_გაკვირვება ვერ დამალა კაცმა. -ხომ მშვიდობაა? -სასწრაფოა, ხვალამდე ვერ დაიცდიდა.

გიჟი ხარ და მეც გამაგიჟე... (თავი 5)

ალექსანდრე დავინახე და გავჩუმდი, ჩემთან მოვიდა... -გოგო ნორმალური ხარ? ასე ხომ გაცივდები წამოდი სახლში წაგიყვანო... წამოდი ჩაჯექი მანქანაში.-ხელი მომკიდა და მანქანისკენ წამიყვანა... -გამიშვი.... არ მინდა... არ მინდა სახლში სეირნობა მინდა... არ

კალათბურთელები (ნაწილი 8 დასასრული)

მოკლედ მაქსიმალურად ვეცადე იმედები არ გამეცრუებინა თქვენთვის, იმედუა მოგეწონებათ და რამეს არ მიწყენთ, ამ ისტორიას ვამთავრებ თუმცა ძალიან მალე შემოგიერთდებით ახლით, რომელიც უკვე მუშაობის პროცესშია, დროებით...

ცისფერი 4

მაქს გულიანად გაეღიმა გოგონას წელზე ხელი შემოხვია და ცრემლიან ბაგეებზე დაეწაფა.ქენდისი ისევ აგრძელებდა ტირილს,ეს სევდიანი ტირილი როდი იყო . მის ბაგეებს ცისფერი სიყვარულის წვეთები ასველებდა.

ნუ მეთამაშები.! (თავი 17)

-ვიქტორია, მაპატიე რომ ვერ დაგიცავი.-დარდიანი თვალები შემომანათა. ღმერთო როგორ მიყვარდა ეს თვალები, მის ყურებაში შემეძლო საუკუნე გამეტარებინა, ვიძირებოდი მის შავ თვალებში. მიყვარს! მე ეს კაცი გაგიჟებამდე მიყვარს!

ერთადერთი იმედი (მეხუთე ნაწილი)

მოსაღამივდა , თაკომ ბავშვი დააძინა და სტუმრებს ელოდა , მანამდე კი სუფრა გაშალა , ლევანიც ეხმარებოდა , ერთად ტრიალებდნენ . ბოლოს ლევანმა გამბედაობა მოიკრიბა , თამოს ხელი ხელებში მოიქცია

დეკემბრის ცა'მეტი {1}

_ვიცი რომ შენ ხარ ის ვისთანაც ცხოვრება დავაკავშირე .... ვინც მთელი არსებით მინდა და დაივიწყე ჩემი ამნეზია _ათრთოლებული ხმით უთხრა და თითები ისევ შეახო მენჯთან გამოსახულ მორიელს . შემდეგ მთელი სხეულით იგრძნო ალასანიას სიმხურვალე...

ნუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება... (დასასრული)

ცხოვრება თითქოს სიზმარს გავს... არის მომენტები, როდესაც გინდა ცხოვრებაში მოვლენილი მომენტები კოშმარული სიზმარი იყოს, გამოიღვიძო ოფლისგან დაცვარულმა და ბედნიერმა გაიღიმო, რომ ეს მხოლოდ

ყველა გიჟია(4თავი)

მდინარეზე მივედით და მგონი მთელი ახალგაზრდობა იქ დაგვხვდა,უმეტეს ნაწილს ვიცნობდი ამიტომ ყველა მოვიკითხე და როცა მოვალეობა ზუსტად და პირნათლად მოვიხადე ისევ ნამდვილ მეგობრებთან მივედი

სივრცე (სრულად)

საკუთარ არსებაში ხეტიალით, გრძნობებისა და შეგრძნებების შესწვალით, გათავისებით, მართვით სულისა და გონების მორჩილებით, ენის წვერზე მომდგარი სიტყვების უკუგდებით, სიბრაზის დახშობით,