ერთხელ სკვერზე(თავი 2)

რესტორანში შევიდა თუ არა მაშინვე მისმა მოუხერხებლობამ იჩინა თავი.რათქმაუნდა ვინმეს დაეტაკა ოღონდ ეს არა. ზემოთ აიხედა თუ არა ნაცნობი სილუეტი ამოიცნო ვინ თუ არა ბიჭი რობელმაც დღეს ყავა გადაასხა.

მეც შემიყვარდა (თავი მეშვიდე)

-არ წახვიდე! -ვუთხარი და ხელი მაგრად ჩავჭიდე. -კი მაგრამ ტასო... -გთხოვ, და ტასო არა ანას არ მეძახი შენ? -გაიღიმა და საწოლის კიდეზე ჩამოჯდა.-ნამდვილად გინდა რომ დავჩე? შენ ხომ...

სამი მიზეზი (20 თავი) დასასრული

-მომენატრე_ძლივს გაიგონა ჩურჩულით ამოძახილი ძილში და სახე გაებადრა. -მეც მომენატრე პატარა, მაპატიე, თანამშრომლებმა დამპატიჟეს, ერთ-ერთს დაბადების დღე ქონდა. -არაუშავს, სამაგიეროდ ახლა ავინაზღაურებ_ვნებიანი თვალებით ახედა ქმარს და არც მას უთქვამს

ნუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება... (ნაწილი 5)

„მხოლოდ ნამდვილ მამაკაცს შეუძლია მიიღოს გოგონა ისეთი, როგორიც ის არის. დანარჩენი კი მოდის, სტერეოტიპების და სხვის აზრის მსხვერპლნი არიან“. - თქვა ეს და ზურგი მაქცია - ე.ი ასე მარტივად მიშვებ? - ისე იკითხა

დაბრუნება (თავი 12)

-მიყვარხარ! -ლოყაზე ვაკოცე და მანქანისკენ წავედი. მძღოლის გვერძე ადგილი დავიკავე. სახლში მალე მივედით, ისეთი დაღლილი ვიყავი არაფრის თავი არ მქონდა, ეგრევე სააბაზანოსკენ წავედი. წყალი გადავივლე და

ყველა გიჟია(თავი2)

ისტორია მოგვითხრობს რამოდენიმე სიყვარულის შესახებ-თათა ეს შენ ხარ როგორ შეცვლილხარ-უკან გავიხედე და ხელში ნიკა შემრჩა.რა თქმა უნდა მაქსმა ლიკამ და ვაჩემაც გამოიხედეს როცა მე ნიკას შევახტი -ვაიმე ნიკუშ რამდენი ხანია არ მინახიხარ,როგორ

მეც შემიყვარდა (მეექვსე თავი)

-კი როგორ არა. აი უკან ჩემი სპორტული დევს მოიცვი და დაიძინე. -კარგი. -სპორტული გადმოვიღე და კომფორტულად მოვთავსდი. -ოღონდ თბილისში რომ შევალთ გამაღვიძე. -კარგი. -მითხრა და წყნარი მელოდია ჩართო. ერთიანად მოვეშვი და მორფეოსის სამყაროში გადავეშვი.

კალათბურთელები (ნაწილი 6)

თიკა სახლში მარტოა, მოკლე, შავი, ნაჭრის შორტი ამოეცვა თეთრ და გრძელ ფეზებზე, (უბრალოდ არ მესმის ესგოგო მოდელი რატოარააა, მარა ზარმაცი რო დაიბადები) თიკაა სიგიჟეები და პოზიტიურება ყველას დაავიწყდა, ხშირად ხმასაც არ იღებდა, აივანზე გასულიყო, ფეხები

სამი მიზეზი (19 თავი)

-გადასარევია, ახალი გეგმა მაქვს და სანდო ხალხი მჭირდებოდა. უკეთესი სათვალთვალო სქემა მოვიფიქრე, დაახლოებით ათამდე მანქანა უკვე მოვიძიე, დაჯექით და ყველაფერს აგიხსნით.

ნუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება... (ნაწილი 4)

მუშაობაში დღეები ძალიან სწრფად გადის, დღე დაწყებული არ გგონია, უკვე დამთავრებულია, ორშაბათი გგონია გუშინ თუ იყო და უკვე პარასკევია, თვე თვეს ისე უცებ ანაცვლებს, არა რაა დრო დაჩქარებილია აშკარად. დღე არ გავიდოდა შეგრძნება უწონადობის, თითქოს ბუმბული