ჩვენ (თავი 11)

ერთი კვირა ისე გავიდა დადიანი აღარ შემხმიანებია,ვხვდებოდით ბარში სამეგობრო წრეში ერთმანეთს მაგრამ თვალს მარიდებდა, თითქოს სპეციალურად იქცეოდა ასე, ძალიან ტოქსიკური ადამიანია ირაკლი,ყველა სიტუაციიდან ისე გამოძვრება აქეთ გამოგიყვანს

დაცემული ანგელოზები თავიI (ნაწილიI)

-მასაც ეშინოდა - თქვა და ტუჩის კუთხეებით ოდნავ შესამჩნევად გაიღიმა - დიახ როდესაც მიხვდა, რომ ბედთან შეგუება ერთადერთი გამოსავალი იყო - ხმაურით გაუსვა ფრჩხილები სკამის სახელურზე - მე მის თვალებში სწორედ, რომ შიში და სასოწარკვეთილება ამოვიკითხე..

შენსკენ სავალი გზები თავი 10

ცხოვრება ხომ გამოცდას ჰგავს არა? რომელსაც ან ,,ჩააბარებ,, ან ,,ჩაიჭრები,,. ჩვენ ადამიანები ვეგუებით თანაბრად ცუდსაც და კარგსაც, ხან ვტირივართ, ხან ვიციცინივართ,ხან სევდა გვიპყრობს, ხან სინანული გვჭამს შიგნიდან . იქნებ მე შემეშალა?

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 6)

ფეხებში ძალა გამოეცალა ლიქოკელს. უნებურად მუხლებზე დაეცა. რაღაც დაგუბებული, გამოშვებას და გამოთავისუფლებას მონატრებული ამოვარდა კაცის გულმკერდიდან. ამოოხვრას, ამოსლუკუნებას ჰგავდა თავიდან. თუმცა თითქოს მოშიებული, დაბმული და სადაავებიდან მოჭიმული

ჩვენ (თავი მეათე)

- ირაკლი - გაოცებისგან ენა მუცელში ჩამივარდა,სახეზე ალბათ ფერი მეცვალა,გაუაზრებლად მივვარდი და მის სხეულს ავეკარი,ისე ძლიერ ვეხუტებოდი,მეგონა სიზმარში ვიყავი - რომ კარგავ მერე აფასებო თუ როგორარიო? - იცინის - მოკეტე - მის სხეულს გავეცალე და სახლში

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი5)

ყოველთვის სჯეროდა, ნამდვილი მეგობრობა მრავალი, მრავალი წლის განმავლობაში, სამუდამოდ გრძელდება. ის ყველა გამოცდას უძლებდა, როგორც დროის, ასევე მანძილის მიმართ. ეს არის ურღვევი ძმობა, ცხოვრებით გამოცდილი ძვირფასი საჩუქარი, რომელიც თვალის ჩინივით უნდა

ჩაკეტილი სივრცე 3 თავი

-ეზოშია-დანახვისთანავე მითხრა ვაჩემ და გამიღიმა. საპასუხოდ მეც გავუღიმე და აივანზე გავედი.

ჩვენ (თავი მეცხრე)

ი როგორიც ხარ ირაკლი , ყველაფერი ვიცი , თემურს უნდოდა სწორ გზაზე დაეყენებინე ამდენი წელი და ჩემთან იმიტო გამოგიშვა , საზღვარგარეთაც იმიტო გაგიშვეს რომ ამ მაფიოზური საქმეებისგან შორს ყოფილიყავი , მაგრამ იქაც დააშავე, რატო ცდილობ შეინიღბო და დამიმალო

დაკარგული ცა (სრულად)

მობილურის ფანარი გავანათე , გაოცებისგან და მოულოდნელობისგან შევხტი. ტაძრის შუაგულში უზარმაზარი ქანდაკება იდგა, უნაკლო , მშვენიერი , კაცის ქანდაკება. მხოლოდ იმან გამაოცა, რომ ეს მშვენიერი ხელოვნების ნიმუში ვანდალურად დაესახიჩრებინათ. იატაკზე

დრო! თავი 36

რაზე მისმენ, - მოყევი სალო რა ხდება შენს თავს, რატო არაფერ მიყვები? რატო ჩამომშორდი ასე ვერ ვხვდები, ან რატო შეიცვალე, სადაა ის თუნდაც ცინიკური მაიმუნობებით სავსე გოგო? რატო ჩაანაცვლე ამ განადგურებული სახით მოწყენილი, უღიმღამო ხასიათით, სხვასაც