იანვრის სუსხი(რიცხვი 3) (1თავი)

მოშიშვლებულ ხერხემალზე ვგრძნობ როგორ დასრიალებენ უხამსი თითები და ტანში ერთდროულად მივლის სასიამოვნო და უსიამოვნო შეგრძნების ნარევი.ოთახში მოტრიალე სანთლის სურნელი ნელ-ნელა აღწევს

ის რაც არ ვიცი (თავი მესამე)

კარგი რაა! ეს უკვე მეტისმეტია! ნინა უკვე მეხუთე დღეა მაღალ სიცხეს იმიზეზებს იმის გამო რომ სკოლაში არ წავიდეს და გიორგი არ ნახოს. –ორშაბათს აუცილებლად წავალ–ფიქრობს ნინა.

თუ ეს ჩემი უკანასკნელი დღეა, მე... (სრულად)

ეს არ არის ხუმრობა, ხუმრობისთვის დრო აღარ მრჩება. ხუთი საათი უკვე დავხარჯე, შვიდ საათს იმის ახსნას ვერ დავუთმობ,რა რატომ კეთდება. მე ამ შვიდ საათს ისე გამოვიყენებ,როგორც საჭიროდ ჩავთვლი და არანაირად

ჭუჭყიანი სიცივე [1]

-არ შემოხვიდე...-ხრინწიანი ხმა გაისმა კედელთან მიბჯენილი საწოლიდან. მეც მაშინათვე ერთ ადგილას გავშეშდი. მისი ძლიერი ხმით შემკრთალი სულაც არ ვიყავი, რადგან ვიცოდი მის გულში ახლა რა ხდებოდა, როგორ

სამი მიზეზი (7 თავი)

-ვიცი თორნიკე, ვიცი, უნდა ვიპოვო გესმის? მე აქ არხეინად ვიჯექი, იქნებ რა ჭირდება? იქნებ როგორ უჭირს? იქნებ მაინც ვერ გადაარჩინეს? იქნებ ჩემს მშობლებს უჭირთ? წარმოგიდგენია რა სიტუაცია იყო, რომ

დაბრუნება (თავი 7)

ვიღაცის კოცნას ვგრძნობ და მეღვიძება, თვალები გავახილე, ჩემს წინ ლოგინზე ჩამომჯდარი ვაკო დავინა, რომელით თმებზე მეფერებოდა და თან ლოყაზე მკოცნიდა. -გაიღვიძე პატარავ? -გამიღიმა თავისი სასწაული ღიმილით.

ხევსურეთი XIX

-წარმოდგენა არ მაქვს.რატომღაც მაგ კაცზე მაქვს ეჭვი.სად ცხოვრობს ეგ ნაგავი,ვაჩვენებ როგორ უნდა ხუმრობა -არ ვიცი ნიკო და მაგით წინ ვერ წავალთ.აშკარაა ,რომ ყვავილებიც და ის ფულიც ერთმა და იმავე ადამიანმა

როგორ შემიყვარდა კრიმინალი X თავი (ნაწილი II)

ნიამ ჭავჭავაძის გამზირზე , ერთ- ერთი საცხოვრებელი კორპუსის ეზოში შეაყენა მანქანა და იქიდან გადმოსული ჩქარი ნაბიჯით დაიძრა სადარბაზოსაკენ. ლიფტი არ გამოუყენებია, ფეხით სწრაფად აუყვა კიბეებს მესამე სართულამდე

დამოკიდებულებიდან, დამოკიდებულებამდე (თავი5)

ყოველთვის მიკვირდა, როგორ ახერხებდნენ ადამიანები არ ეგრძნოთ მარტოსულობა, არ ყოფილიყვნენ მარტო, ჩემი ცხოვრება ისე გაილია, ბევრ ხალხში და მარტოსულად, თითქოს როცა მართლა გვერდით

გიჟური დღეები (თავი 19)

შენს ოპერაციას აფინანსებენ ბეღურა! - ყველანაირი შესავლების გარეშე მაჯახა. თვალები გამიშეშდა და ხმაურით გადავაგორა ნერწყვი. „ოპერაცია“...“ოპერაცია“. ახლა, ალბათ ცისარტყელას ფერებმა გადამიარეს სახეზე. იმის წარმოდგენა, რომ მე ისევ დავინახავ, მამუნჯებს.