*სისხლიანი პაემანი* (დასასრული)

პედლებს მიაწვა და მთელი სისწრაფით გავარდა მთაწმინდისკენ. სახლის მიმართულებით ჩამწკრივებულ ლამპიონებს გახედა,სადაც მაღალი იარაღიანი ტიპები ამშვენებდნენ გვერდი-გვერდს,შესასვლელთან კიდევ ორი ახმახი იდგა,ლაპარაკობდნენ ერთმანეთში და რაღაცაზე

უნებლიე შეცდომა (18 თავი)

-აქ რა გინდათ ხალხო? -გაიგებ_თვალი ჩაუკრა ლილიამ და ხელი უბიძგა -აი თქვენი ნომერია წამოდით. -გიმენთ, რით შემიძლია დაგეხმაროთ?_ღიმილით მიმართა თანამშრომელმა სკამზე ჩამომჯდარ გოგის, რომელიც საბუთების ამოღებით იყო დაკავებული.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მეორე ნაწილი თავი 5

-გაგიბრაზდები კი არა წელში უნდა გადაგამტვრიო,მაგრამ რა ვუყო მართას პარალიზებულ ქმარს ხომ არ უყურებს ცხოვრების ბოლომდე.იდიოტო,რატომ არ მითხარი რას აპირებდი. -ვერ ვიჯერებ,არ მჯერა რომ შენ არაფერი არ იცოდი.უთხრა გაოცებულმა გიორგიმ ლუკას.

სარკე(თავი IV

როგორც ჩემი გარშემომყოფები ამბობენ, მე გრძნობებისა და ემოციების ადამიანი ვარ. ჩემს სამყაროში არსებული ყველა რაციონალურობა, ფორმულა და წესი უმეტესწილად ჩემი გულის ძახილს ემორჩილებოდა და, ამიტომაც, სამსახურის დატოვება გადავწყვიტე.

სხვისი შვილები (II)

უჩვეულოდ სასიამოვნო სუნმა გააღვიძა. თვალების გახელისთანავე დემეტრე დაინახა, რომელიც უშედეგოდ ცდილობდა გაჯიუტებული ალექსანდრე ანას სიახლოვიდან მოეშორებინა, ის კი გამწარებული მიბობღავდა საწოლის ბოლოდან ანასკენ და რამდენჯერაც მამა უკან დააბრუნებდა

არარსებულის არსებობა [ სრულად ]

-დაიკო გარეთ წვიმს -მითხრა პატარამ, მე უბრალოდ გავუღიმე და თავი დავუქნიე -იცი რა? შეგიძლია ფანჯრიდან გაიპარო -მითხრა მან რამაც ძალიან გამაკვირვა -გავიპარო? -კი გაიპარო, რომ გავალ კარი ჩაკეტე და მე დედას ვეტყვი, რომ ძალიან გეწყინა და დილამდე

როგორ შემიყვარდა კრიმინალი VIII თავი (ნაწილი II)

-სად მივდივართ?- უკვე მესამედ იკითხა ნიამ და მოუთმენლად გადახედა საჭესთან მჯდარ მეტრეველს - ხომ გითხრი.. სურპრიზია - მეთქი! -გაუცინა გიორგიმ, ისე რომ საჭისთვის თვალი არ მოუშორებია

გადატრიალება (მე სიყვარულის არ მჯერა) /სრულად/

და კიდევ უფრო ამაღელვებელია, ამ დროს მოუბარმა თავად ჩაგხედოს თვალებში და იგრძნოს შენი გამჭოლი მზერა, მიხვდეს, რომ იქ, იმ ოთახში, ის მარტო არ არის. და სულაც, ის იმ ოთახში არ არის. ყველაზე აღმატებულია, უცხო ადამიანებში ამ ვნების სრულად გაზიარება და

გიჟური დღეები (თავი 18)

-დედას გეფიცები! -დავიწყე გაღეზიანებული ხმით. -პისტოლეტითაც, რომ დამემუქრო, მე ამას აღარ შევჭამ! სულ ფეხებზე რა მითხრა ექიმმა! - მე, რომ არ ვყოფილიყავი „მე“, ალბათ შემეშინდებოდა ამ ხმის და სავარაუდოდ სანდროსაც შეეშინდებოდა სანდრო, რომ არ იყოს.

ნუ მეთამაშები.! (თავი 13)

-ვერ დავიცავი..!-დაჭრილი დათვივით დაიღრიალა. -ვერ დავიაცავი ამის დედაც.. ჩემი პატარა..-აცრემლებული თვალებით კედელთან ჩაიკეცა. მთასავით კაცი კუთხეში სევდისგან დაპატარევებულიყო. ცხოვრებაში რომ არავისი და არაფრის შეშინებია, ახლა ერთმა პატარა ნაზმა