მაგალითად, როგორც მე (თავი II)

მე და ელენე ჯერ კიდევ არ შევრიგებულვართ, ცეკვაზე ვხედავთ ერთმანეთს, თუმცა არც კი მესალმება და ეს ყველაფერი მე ძალიან მტანჯავს, როდესაც ვხედავ მას როგორ ზის მარტო და მეც რო წარმოვიდგენ ჩემს თავს, ეს ჩვენ არ ვართ და არ შეგვეფერება, დაბადებიდან ერთად

წერილი ანნას [სრულად]

“დედა,ახლა მე შენ ოთახში ვზივარ,ამ წერილს აკანკალებული ვწერ.კარგად იცი,რომ მე არ მყავს ისეთი ადამიანი გვერდით,ვისაც შემიძლია დედა ვუწოდო. მე არ მყავს ისეთი ადამიანი გვერდით,რომელსაც ჩემ საიდუმლოს გავანდობ. მე არ მყავს ისეთი ადამიანი გვერდით,რომელიც

ლამაზი ანგელოზი

ერთ მზიან დღეს როდესაც უნივერსიტედიდან სახლში ვბრუნდებოდი სახლში შესულს დედას მეგობარი ქალი ნანა დამხვდა.საერთოდ ის მარტო მოდიოდა ახლა კი ვიღაც ბიჭიც ახლდა სულ მაღიზიანებდა იმ ქალის დანახვა მუდამ ჩემს გათხოვებაზე იწყებდა ლაპარაკს, მაგრამ მე

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) ოცდამესამე თავი (35)

-აქ რას აკეთებ?_ჰკითხა გაბრაზებულმა დათომ ქალს და სესილი მის ზურგსუკან მოიქცია -სესილი აქ მოდი_ყვიროდა ის,შენთან მაქვს საქმე -რა გინდა?_ზიზღით ჰკითხა სოფიამ

გაორებული (სრულად)

-როგორ დამამახინჯე, ნუთუ სირცხვილის გრძნობა არ გაგაჩნია? -განრისხებული მზერით უყურებდა ახალგაზრდა კაცი ლიკას და იმ დღეს წყევლიდა, როცა ეს ქალბატონი მის ცხოვრებაში გამოჩნდა. -მე დაგამახინჯე? არა, ნიკა, ცდები. –ლიკამ გრძელ ქერა თმაზე ხელი ნაზად

მეიმედები (თავი 2)

უკვე ერთი თვეა ვფიქრობ ქალზე, რომლის შესახებაც არაფერი არ ვიცი, ქალზე, რომელსაც თავი კარების შენგრევით დავამახსოვრე, მას შემდეგ მგონი კვირა ისე არ ჩაიცლის მის კორპუსთან რომ არ ჩავიარო.

ჯაშუში (თავი 12)

რომ ნიკაც მოდიოდა ქორწილში და ეხლა დათას და ლილიანს უბღვერდა. ეკლესიაში ჯვარი დაიწერეს, ფოტოები გადაიღეს და რესოტნისკენ დაიძრეს. ხელის მოწერა იქვე გამართეს, მოცეკვავები აფორმებდა ქორწილს,

უნებლიე მოწმე (თავი მეთხუთმეტე)დასასრული

-შენ რა მოასმენინე ყველაფერი?-დიახაც ,შენ მაგის მთქმელი არ იყავი-წამოხტა და ოთახში შეიკეტა-ლილიანა,მიპასუხებ-ისმის ბოხი ხმა ტელეფონიდან-რა გინდა, ნოე? რას შემიწუხე გული?-გამიმეორე რაც ლაზარეს უთხარი

ხევსურეთი XII

ელენეს ტელეფონის ხმა გაისმა.ნომერს დახედა.მაია იყო,რომელმაც გიდობა გაუწია ხევსურეთში.ნომერი როგორ არ წავშალეო,გაიფიქრა,მაგრამ რა დროს ესააო.რამე ცუდი ხომ არ მოხდაო,იფიქრა.ტელეფონი აიღო და შედარებით წყნარ ადგილას დადგა.

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 20)

- მაქსიმე? ძლივს ამოიჩურჩულა და მამაკაცის ცივ,ცისფერ თვალებს გახედა,რომელიც დაბნეული უყურებდა მას. - არ ილაპარაკო,არ შეიძლება შენთვის დაღლა. - რატომ მოხვედი..