იმ საღამოს წვიმდა (თავი 4)

თვალდახუჭული მივყრდნობოდი სავარძლის თავს.უკან მოვიტოვე ლონდონი,ქალაქი რომელმაც ერთი ნახვით შემაყვარა თავი.უკან დავტოვე საუკეთესო დღეები.და მოსე...ახლაც თვალწინ მიდგას მისი სისხლისფერი ტუჩები,ენითაღუწერელი სიამოვნება რომ მომანიჭეს.მალე თბილისში

ხევსურეთი XVI

საგონებელში ჩავარდა,არ ჩანს კარგი ამბავი,ამგრამ იქნებ ვინეს შეეშალაო,ფიქრობდა.წარმოდგენა არ ჰქონდა ვის შეიძლებოდა გაეგზავნა ამდენი ფული მისთვის.ისიც კი გაიფიქრა,ისევ ის არამზადა ხომ არ მეხუმრებაო.ამასობაში ნიკომ გაიღვიძა.გაუკვირდა,ელენე მის გვერდით

ლურჯი ფანჯრები (სრულად)

,,არავინ ფიქრობს, რომ ცუდი ადამიანია, მაგრამ მე ვიცი, რომ კარგი არ ვარ”. სტოქჰოლმში დიდთოვლობამ რამდენიმე დღით ტრანსპორტი და შესაბამისად ქალაქის მოსახლეობაც მნიშვნელოვნად შეაფერხა.

დანაღმული ( მეხუთე ნაწილი )

გაბრაზებული იყო ჩემზე. ამას მაშინვე მივხვდი,სხეულის წნევა თვალებში რომ მოებრჯინა ჩემს შემხედვარეს .ელექტრონული ველივით მსუსხავდა მისი გულგრილი გამოხედვა,თავად კი ხმის იოგებიც არ შესტკოებია ზედმეტად,როცა მკითხა, ლიფთით მგზავრობა ხომ არ გადავიფიქრე.

მე ის მჭირდება! (1)

ფიქრებში გართული გვერდითა მაგიდას გავკარი ფეხი და წავბორძიკდი სასმელი მთლიანად გადავასხი მას,მინდოდა მიწა გამსკდარიყო,თურმე უფროსი იქ იდგა -შენ ხარ ახალი არა,რაარის ახლა ეს დღესვე გაგაგდოთ?

არჩევანი (1)

ლააშა ერთი სართულით მაღლა და ოდნავ მარცხნივ ცხვრობდა და ყოვეთვის ხედავდა რა ხდებოდა თამარის აივანზე, თამარს აკვირდებოდა და ეღიმებოდა, ღამის ორი საათი იყოო და ჯერ კიდევ განათება იყო თამარის

ჯაშუში (თავი 16)

ბელგიაში რამდენიმე საათში ჩავიდნენ. იქვე ტაქსი გააჩერეს ნიკამ თავის მოკრძალებულ სახლში წიყვანა, რომელიც ქალაქ გარედ იყო. ულამაზესი ტყე და ბუნება, სუფთა ჰაერი და რაც მთავარია სიმშვიდე.-ვიფიქრე მოგეწონებოდა

უნებლიე შეცდომა (10 თავი)

-არაუშავს, ლაშამ მომაცილა_მხრები აიჩეჩა გოგომ და გვერდით მიუჯდა -რახდება?ყბებდაჭიმული შესწორდა დივანზე მჯდარი კაცი და ვერც შეამჩნია როგორ მოუჭირა დაჩიმ ბეჭზე ხელი.-ლაშამ რატო მოგაცილა?

დანაღმული ( მეოთხე ნაწილი )

- სხვა არაფერი უთქვამს? რა მოხდა, ვერაფერი გავიგე, _ გაისმა ტინას ბრაზმორეული სიტყვები ,იატაკზე სკამის გახოხების მკვეთრ ხმასთან ერთად.ალბათ სამზარეულოს მაგიდასთან ჩამოჯდა.- ტინა, შენც ხომ ისმენდი?

შრამიანი (თავი 7)

დიდი ფანჯრიდან ადევნებდა თვალს ქალს და მის ყოველ მიხვრა-მოხვრას სწავლობდა.მის წვრილ თლილ თითებს განსაკუთრებით აკვირდებოდა და ცდილობდა ამოეხსნა ის უცნაური შეგრძნება, რომელიც გულს უღრღნიდა.