*სისხლიანი პაემანი* (თავი 11)

ღვინისფერ ტუჩებს მიაწება მისი ტუჩები და საჭეს მიუბრუნდა. ანასტასია კი,მას ისე აკვირდებოდა,თითქოს ამდენი წლის განმავლობაში,პირველად ხედავდა დათას.

უბედური შემთხვევა? (თავი 2)

ნიკა მაშინვე წამოხტა და ჭიშკრისკენ მიმავალ ნიას გაჰყვა-ნია,გაჩერდი.დამელოდე,-დაეწია და ხელით გააჩერა-ნია,მორჩი ეჭვიანობას,ხოიცი რომ მარტო შენ უყვარხარ ბექას. -არ ვიცი ნიკა,არ ვიცი.მაგიჟებს ლიზას საქციელები.სულ ბექასთანაა.უკვე აღარც ერიდება

უნებლიე მოწმე (თავი მეექვსე)

-აქ როგორ მოვხდვი არ მახსოვს-თავზე ხელი მოიკიდა -ნოემ ამოგიყვანა ხელში აყვანილი-ეშმაკურმა ღიმილმა გადაურბინა სახეზე -მართლა?-გაეღიმა ლილიანასაც მაგრამ მალევე შეასწორა სახე

ცუდი წარსული ბედნიერი მომავალი (თავი 7)

თვალები როცა გავახილი, თავიდან ვერ გავიაზრე რა მოხდა მეერე გამახსენდა, რომ გული წამივიდა. გავიგონე გამაყრუებელი წრიპინის ხმა და დავინახე აქვე სავარძელში ჩაძინებული ალექსანდრე. საშინლად მწყუროდა და გადავწყვიტე გამეღვიძებინა.

მუდმივ ხმაურში.... 2 თავი

-აუ ნინი, უბრალოდ შემეკითხე და გიპასუხებ რა, ხომ იცი ჩემი მოყოლა. -მასთან წევხარ? -ხო. -როდიდან?

სიყვარული მხოლოდ ილუზიაა[სრულად]

-რატომ ეხუტება ამათ? და საერთოდაც რატომ მიგზავნის მე?არა,თუ უნდა ჩაეხუტოს მე ვინ მეკითხება,მაგრამ მე არ უნდა მიგზავნიდეს. არა ის კი აღარ იკმარა გუშინ,რომ მომიშალა ნერვები იმ ბიჭზე. არა ხო,იმ ბიჭმა უთხრა მომწონხარო,მაგრამ რატომ მოსწონს?

მკვლელობის ღამე (ნაწილი2, თავი1)

სასამართლოს დარბაზში იჯდა ედუარდი, შავი კაპიშონი წამოეფარებინა და შავი მზის სათვალე ეკეთა. ღია სხდომა იყო. დანაშაულს არცერთი ბრალდებული აღიარებდა თუმცა სამხილები და მტკიცებულებები ბევრი იყო რომ მათი დანაშაული დაედასტურებინათ.

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეოცე თავი (32)

-სად ვარ_მოესმა მისი ხმა -დამშვიდდი,ახლა კარგად ხარ,საავადმყოფოში ხარ_უაპსუხა ნიამ -შენ?_ზიზღით გახედა ნიას 

ჯაშუში (თავი 8)

უყურებდა მშვიდად და დინჯად მიმავალ ლევანის. ეს ბიჭი რაღაც მინიშნებას აძლევდა, მაგრამ რას? აშკარად შეცვლილი იყო, მაგრამ რამ შეცვალა? მისი თითოეული სიტყვა უტრიალებდა ლილიანს თავში,

შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {16} დასასრული

რეალურად კი თომას მდგომარეობის სანახავად წავიდა ლაშა. სიტუაცია ძალიან მძიმე იყო და მართლაც უფლის ნება, რომ გადაერჩინა..