შრამიანი (თავი 1)

საკუთარი თავი მიყვარს თანაც არაამქვეყნიურად უბრალოდ ახლა ამ გარემოებას თუ შევხედავთ ეს ფეხსაცმელი შვებად მოგეჩვენებათ.როდის გახდა ცხოვრება სულერთი ჩემთვის? როცა აქ წამოვედი თუ როცა

მუდმივ ხმაურში... 8 თავი

-ღმერთო რამდენად ნაძირალა ხარ_მუჭი მაგიდაზე დაარტყა გიგიმ. -კაცობას შეეშვი და გონზე მოდი, 2 დღეში სახლში დაბრუნდები, მხოლოდ ვარჯიშზე ივლი და იმ გოგოს სახელს აღარ ახსენებ, თუ ჭკვიანად არ იქნები, ვარჯიშსაც მოგანატრებ იცოდე.

წარსულის კვალდაკვალ თავი 3

საჭირო უცნობო მამაკაცო.ასე იმიტომ ვარ რომ თქვენზე ვნერვიულობ.არ მინდა რომ რამე გატკინოთ და ამიტომ ვარ დაძაბული.როგორც ექიმი თქვენზე ვღელავ.თორემ დამიჯერეთ თქვენნაირი ნარცისი და საკუთარ თავზე დიდი წარმოდგენის მქონე მამაკაცების ასე ახლოს ყოფნა ჩემზე

უნებლიე მოწმე (თავი მეათე)

-მას შენ უყვარდი გაიგე?უყვარდი-დაუღრიალა და როდესაც მისი გაჩერება ვერ მოახერხა სახეში მსუბუქად გაარტყა.-დაწყნარდი ,გთხოვ-ხმა დაირბილა და საწოლზე ჩამოსვა.

ინტერვიუ (სრულად)

ინტერვიუ.- დაგაგვიანდათ, ქალბატონო ეკა, - საყვედურით გაუღო კონსტანტინე ჯიქიამ კარი ჟურნალისტს და ხელით ანიშნა, შემობრძანდითო. ახალგაზრდა ქალბატონმა იცოდა, რომ ბატონი კოტე ცოტა თავხედი და უცნაური მწერალი იყო და მისგან ასეთი ქცევა

ცვლილება (თავი 1)

ემოციებს არ ავყოლოდი, უცებ მხარზე შეხება ვიგრძენი და თავი შევატრიალე უკან სწორედ ის ბიჭი მედგა რომელმაც სულ რამდენიმე წუთის წინ ჩემი გონება დაატყვევა მისკენ შევტრიალდი

პორფირია ( ნაწილი 3.დეჟა ვუ )

ბავშვები ნელ-ნელა მამჩნევდნენ,მე კი ვცდილობდი ყველაფერი დამემახსოვრებინა. სკოლის შენობა ძალიან ძველი მეჩვენა. ვაკვირდებოდი ყველაფერს, განსაკუთრებით კი ანტიკურ ორნამენტებსა და ხის თუ ქვისაგან დამზადებულ უცნაური დიზაინის ნივთებს.

გვირილების დედოფალი {სრულად}

მოკლე ,ისტორია ახალგაზრდა გოგონაზე ,რომელსაც აქვს ამნეზია და თვალს ,რომ ახელს სულ სხვა ხალხში ჩნდება..იქ უყვარდება ბიჭი,ნელ-ნელა წარსულიც ახსენდება და სწორედ ამ წარსულს და ბიჭის ოჯახის

ჯაშუში (თავი 10)

ნიკას გამოემშვიდობა და სახლისკენ დაიძრა. შინაგანად მოუსვენრად გრძნობდა თავს, რაღც აწუხებდა, მაგრამ ვერ ხვდებოდა რა “სიცხის ბრალია” გაიფიქრა და კონდიციონერი ჩართო მანქანაში.სახლში მისვლამდე

სარკე (თავი I) +18

და თუ ამას გავუძლებ, ოდესმე ამის შესახებ დავწერ... ვთქვი ოდესღაც და, რა თქმა უნდა, ვერ მოვახერხე. ვერ მოვახერხე, მელნად ვქცეულიყავი და სამუდამოდ შევსისხლხორცებოდი ქაღალდის ნაგლეჯებს.