სიმართლის ტრიუმფი. თავი 4.

-ბედნიერი ვარ რომ თუნდაც რამოდენიმე თვე ნათია ჩემს გვერდით ნამდვილი ქალი იყო და ბედნიერებისგან ბრწყინავდა. რაც შენ 7 წელიწადში ვერ შეძელი მე რამოდენიმე თვეში შევძელი მისი გაბედნიერება.

მეგზური 10.

თვალის გახელას მოყვა უამრავი მედიკამენტის სუნი, თეთრი კედლებით გარშემორტყმული ოთახი, და კარს იქეთ მორბენალი ექიმები, როგორ არ უყვარდა ამ დაწესებულებაში ყოფნა, პატარა ბავშვივით ეშინოდა ექიმების, საავადმყოფოების და ნემსების, წინა ღამის მომენტები

სიმართლის ტრიუმფი. თავი 3.

-დატოვე ჩემი კაბინეტი, წინააღმდეგ შემთხვევაში დაცვას დაუძახებ.ილია არ ელოდა ინდირასთან ასეთ შეხვედრას და გულნატკები დატოვა ის ადგილი სადაც უამრავი ბედნიერი წუთები ჰქონდა მოსაგონებლად

ბნელი ღამე (თავი 1)

ბნელი ღამის მონაქროლი სიო არხევდა კვადრატული ფორმის ფანჯარაზე ჩამოკიდებულ თეთრ ფარდას. ჩაბნელებულ შენობაში მხოლოდ ერთი ფანჯრიდან გამოდიოდა სინათლის შუქი. მხოლოდ ერთ, განაწამებ სულს ეღვიძა და მის თვალებში ბრიალებდა ცეცხლის ალი.

სიმართლის ტრიუმფი. თავი 2.

-ყველას ცხოვრებაში ხდება რაღაც ერთხელ და აი მეც ერთხელ გადავწყვიტე მომენახულებინე

ტყუილი მილიონ დოლარად *დასასრული*

- შენი სიკვდილი უპასუხოდ არ დარჩება ჩემო ანგელოზო,გპირდები.. ცრემლები ვერ შეიკავა და უსიცოცხლო სხეულთან გართხმული ღრიალებდა და მოთქვამდა. მის ცრემლებს კი წვიმის წვეთები ერეოდა,ცრემლებიც წვიმასავით იმატებდა, ტკივილი კი იზრდებოდა და ნისლივით ბინდავდა

ჩემი გემის ნაპირები ! (თავი მეოთხე)

"მას ესმის შენი, ის გრძნობს რომ აქ ხარ!"

"სიყვარული თვით რაფლეზია"

არც ის არის გასაკვირი,რომ ჩვენი შინაგან სამყაროს ამოცნობა რთულია, ჩვენ „სიდამპლის სუნს“ ვერ ვგრძნობთ მარტივად. რაფლეზია მწერ ყლაპიაა, აი, ზოგი ადამიანი კი- ენერგო ვამპირი, ანუ ადამიანის ნერვების მოშლით, ენერგიებით იკვებებიან, რამ გაყო ამ ორის

ხოჩა ლეეთუ ჯაარ (თავი 3)

ლუკა მისაღებში დავტოვე და ოთახში გავედი. ჩაცმის დროს ვფიქრობდი, მინდოდა თუ არა მასთან ლაპარაკი, იმასაც კი ვერ ვხვდებოდი რა მქონდა სალაპარაკო, ვიცოდი რომ კითხვები ქონდა. როცა ადამიანის მძიმე წარსულს ისმენ ყოველთვის ჩნდება კითხვები, მაგრამ არ ვიყვავი

გერგეთისკენ მიმავალნი 2 (თავი 15)

- ჩემს ადგილზე როგორ მოიქცეოდი? - არ ვიცი... - კითხვას თავი აარიდა ზვიადმა. - მშვენივრად იცი... დარჩებოდი და გვერდიდან არ მომშორდებოდი. მაშ მე რატომ მთხოვ წასვლას?