მინდვრის ყვავილი

ტალღების ხმა, დილის სიჩუმე, უსასრულო ღამეები, გადის საათები, დღეები და მიყვები დინებას, უმისამართო მიმართულებით. ყველგან მივდივარ, ყველა ენა მესმის, მაგრამ რაარის ჩემი.

ჩვენ (თავი პირველი)

მონატრება.. არ ვიცოდი ასე ძალიან თუ გამიჭირდებოდა მის გარეშე დარჩენა,თორემ არ გავუშვებდი,არც ერთი წამით,ერთი ნაბიჯითაც შორს კი ვერ ვიქნებოდი მისგან.. არ ვიცი ნუთუ ასეთია მონატრება,მთელი სხეულით რომ გინდა იმ ადამიანს ეხებოდე და გინდოდეს მთელი

"ნაშუაღამევს"

ოკეანესავით ლურჯი და იდუმალი ცა,უამრქვი ვარსკვლავით იყო სადღესასწაულოდ მორთული.ჩემს წინ,დასაწვავ ბილიკზე კი სინათლის ნასახი არ იყო,მივუყვებოდი უსასრულოდ და არადა არ სრულდრბა წყეული წყვდიადი.ალბათ იცოდა როგორ პატარა ბავშვივით მეშინია სიბნელის...

მხეცი/თავი მეხუთე

უკვე შუა ღამე იყო, სადარბაზოსთან კი არავინ ჩანდა, ბადრის ძილი ერეოდა... ამაზე კი თემო ღიზიანდებოდა, რადგან ხმის გამცემი აღარ ეყოლებოდა ამიტომ იქვე ახლოს მაღაზიიდან მოიმარაგა თხილეული და ჩიფსები რომ გამოეფიხლებინა მეწყვილე და მარტოს არ ემორიგევა.

მთვარემ მოისმინა {სრულად}

- მოგეწონა? - ძაან მრცხვენია. - ძალიან ცუდი, თუკი სიამოვნების მიღება სამარცხვინოა შენთვის. - ამას მეორედ ვეღარ გამოვცდი. - იცი, რაზე ვკაიფობ? რამდენი პარტნიორი მყოლია, მაგრამ არავინ შემხვედრია შენსავით სენსიტიური. კარგი შეეგრძნებაა, როცა იაზრებ და

მეორედ (თავი 9)

- ჩვენი აუდიტორიაში ჩაკეტვით? კარგის გაკეთება თუ გინდოდა მეტი უკეთესი ვერაფერი მოიფიქრე?! იქ როგორ დაგვტოვე! - ხომ მოვედი და გავაღე მერე, რაღა გინდა, არ მოკვდი მთავარია, მოგისწარი! ეგ ყველაზე ეფექტური გეგმა იყო! - რომ გაგაგდებ აქედან შენი

მხეცი/თავი მეოთხე

ბიჭებმა რამოდენიმე თანამშრომელი, გადაანაწილეს სხვა და სხვა ქუჩაზე, ერთი კვირის განმავლობაში თემო და ბადრი საღამოობით ელოდნენ მაგდას რომ გამოსულიყო მცხობელის სახლიდან და მოეხსენებინა რა ხდებოდა ამ სახლში უჩვეულო,..

ორგაზმი ავტობუსში( I ნაწილი) 18+

ის ჩავიდა. არა, ჩაიტანეს! და ჩემი სული , გული, ოცნებებიც, მთელი დაგროვილი ვნება თან გაიყოლეს და მე დავცარიელდი... სიმძიმე მომეხსნა , ორ გაჩერებაში ჩავედი და ისე მსუბუქად ავუყევი სადარბაზოს კიბეებს თავი ყველაზე ლამაზი, მსუბუქი და ბედნიერი მეგონა ამ

მხეცი/ თავი მეორე

როდესაც მიადგნენ იმ ქუჩას სადაც გოგონა შენიშნეს, კვლავ გაესაუბრნენ მაცხოვრებლლებს, მაგრამ ყველა ერთსა და იმავეს იმეორებდა რომ ასეთი გოგონა არავის არსად უნდახავს, შემდეგ თემომ ჰკითხა ბადრის თუ სად იყო ის საცხობი სადაც მან ღვეზელები შეიძლინა

რას ელი ჩემგან ? 3

გავახილე თუ არა თვალები მკაცრად მქონდა გადაწყვეტილი გიგასთვის მეთქვა რომ ეს კოცნა არაფერს ნიშნავდა, უნდა დაეჯერებინა რომ ეს არაფერი იყო და დავევიწყებინე...