ველური ორქიდეა (დასასრული)

_დედამ ყველაფერი იცის უკვე. - მითხრა მანქანიდან გადმოსვლას რომ ვაპირებდი. - მართალია სამსახური დაკარგე, მაგრამ მშვენიერი ბიჭი ჩაიგდე ხელში. - დასძინა სიცილით. მეც გამეცინა მის ნათქვამზე.

თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი პირველი]

-ძაან გულწრფელად რომ გითხრა, საოცარი თვალ-წარბი გაქვს.-იმდენად ბოხი ხმა წაცდა ბიჭს, რომ თითქოს გამიზნულად ნაომ თვალები რამდენჯერმე დახუჭა და გაახილა.-მადლობა-ჩაიჩურჩულა გაკვირვებულმა და პრეზენტაციის

მე არ დამისრულებია...(XVI თავი)

რამდენჯერაც გაბრიელის კაბინეტში შევედი, იმდენი ჩახუტება და კოცნა მივიღე. ჩემს ოთახში ვიჯექი და ხვალინდელი დღის გეგმას ვადგენდი, ოთახში გაბრიელი, რომ შემოვიდა.-შენს ბრტყელ მუცელს არ მოშივდა?

შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {13/14}

-თქვენი „სიყვარულის ამბავი“! ასეთი რომანტიკოსები თუ იყავით მე რატომ არ ვიცი?... მაგიდაზე დაუდო რამდენიმე ჟურნალი, რომელის პირველ გვერდს მისი და ანასტასიას ფოტოები ამშვენებდა, სხვ და სხვა მომენტი იყო გამოსახული და ყველაში საოცარი მუხტი

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეთვრამეტე თავი (30)

-მოდი,არ მოგერიდოს,თავი ისე იგრძენი,როგორც საკუთარ სახლში_უთხრა სესილის და ქურთუკი გამოართვა. მიამ კი თბილი ჩუსტები მიაწოდა. -ყავას ხომ დალევთ?_ჰკითხა მიამ მათ. -სიამოვნებით_უპასუხა ნიამ,სესილი მისაღებ ოთახში შეიყვანა და დივანზე დააჯინა. მიამ ყავა

როგორ?სიცოცხლეზე მეტად(თავი პირველი)

გამარჯობათ მე ლუკა ვარ,ქერა თმებით და ცისფერი თვალებით,მყავს ბევრი მეგობარი,მათგან ორს,ნიკას და გიორგის გამოვარჩევ.ნიკა შავი თმებით და ყავისფერი თავალებით,ხოლო გიორგი ყავისფერი თმებით და ყავისფერი თვალებით.მე,ნიკა და გიორგი ასევე ვართ კლასელები და

მოტაცებული თავი 2

-სანდრუშ, როგორც იქნა მოხვედი, მოდი, მოდი დაჯექი, რაღაც საქმე გვაქვს- გიორგიმ ხელი მისალმების ნიშნად ამიწია და ტახტზე ოდნავ მიიჩოჩა -მშვიდობაა ბიჭებო?- ცოტა ანერვიულება დამეტყო სახეზე და ნერვიულად ნიკას გადავხედე, მანაც თავი მკრთალად გააქნია და ლუდი

წყვდიადის აჩრდილი [სრულად]

რამოდენიმე საათში, ისევ ძველ რუტინას დავუბრუნდით. ნოე სამსახურში წავიდა, მე კი სახლში... ბედნიერი ვიყავი, რომ ბებიაჩემის საყვარელი ადამიანის სული გავანთავისუფლე. ეს ყველაფერი ერთი დიდი სიგიჟე იყო ჩემს ცხოვრებაში, სიგიჟე, რომელსაც ნოე დაემატა და

იმედი

თენდებოდა, იქნებოდა სადღაც შვიდი საათი, როდესაც მზემ შემოანათა ფანჯარაში და გაანათა ოთახი. ღია ნაცრისფერ კედელს მოეფინა ნათელი, სარკემ აირეკლა მზის სხივები და მიწვდა თეთრ უზარმაზარ საწოლს, ასევე მიაღწია გოგონამდე. ფხიზლად ეძინა, საოცრად ესიამოვნა

მკვლელობის ღამე (5) (+18)

-ნატო სად ხარ?-უკვე შუაღამეს გადასცდენოდა ედუარდიც თითქმის მთვრალი იყო.-სახლში სად უნდა ვიყო,. როგორ მოხდა…-შეიძლება შენთან მოვიდე?-სათქმელი არ დაასრულებინა გოგოს.-კი რა თქმაუნდა. ჰო კარგად ხარ?!