მზარეულის დღიური 6

-მართა, ძალიან ჩქარობ, რა მოხდა მითხარი, ვერ დამაჯერებ, რომ ასე ტყუილ-უბრალოდ მოგინდა საქართველოდან წასვლა - მეუბნებოდა ვატო და ჩემს გადარწმუნებას ცდილობდა - ისევ ლევანი გამოჩნდა? მოიცადე ერთი კვირა, ავიღებ შვებულებას და ერთად წავიდეთ სადაც გინდა.

სკოლა და დიდი სიყვარული(1 თავი)

მოკლედ მე ვერონიკა ჯაფარიძე ვარ ჩვიდმეტი წლის,დამამთავრებელ კლასში მოგეხსენებათ როგორი ძნელია მასწავლებლებიდან მასწავლებლებში,მოდელები ვართ თოთხმეტი წლიდან,ვერც კი წარმოვიდგენდით რომ ჩვენი კარიერა თოთხმეტი წლიდან წარმატებას მიაღწევდა,ახლაც

ჩემი გახდები (5)

-გვიანია ლადო. ძალიან გვიანი. ამიერიდან რასაც მინდა იმას გავაკეთებ და ამას ვერც შენ გადამიწყვიტავ ვერც ეკატერინე და ვერც თქვენი ირაკლი. სათათბირო ოთახიდან გამოვვარდი გულში რაღაც ძალიან პატარა იმედის ძაფიც კი გამიწყდა,რომ სიმართლე აღმოჩნდა ეს

ტანჯვისთვის დაბადებული ( მეხუთე თავი)

დერეფანში სამი დაცვა იდგა, ლუკამ მათ თავი დაუკრა და შემდეგ წინ გაგვიძღვა.დარბაზში ხალხი ირეოდა, წყვილები ცეკვავდნენ, ბრიტნი სპირსის "your body"(cat dealers) იყო ჩართული. მეც მიყვარს ეს სიმღერა და ცეკვა დავიწყე, ლუკაც და მარიც ამყვნენ,

ჩემი წილი ბედნიერება 4

-ახლა მაგრად ვიცინებთ, ლიზი სტუდენტიც კი არ არის. ასე ამბობს, რომ სეძლებული ოჯახის შვილები აცდუნოს. -ლიზის ჩანტას ხელი დაავლო თამთამ და ამოაყირავა. ჩანთიდან, სავარცხლები, ბიგუთები და თმის მოვლის საშუალებები გადმოცვივდა. -აი ეს არის მისი რეალური

ს ი ყ ვ ა რ უ ლ ი (5 თავი)

შემდეგ მათი სასიყვარულო ისტორია.. ალექსანდემ კი, მის შესახებ მოგვიყვა, ნუ დემეტრეს,მე საერთოდაც არ მაინტერესებდა, თუმცა იქ ვიყავი და ძალაუნებურად მესმოდა.. ალექსანდრე, სანდრო წიკლაური. 25 წლის.. სწავლობდა და მუშაობდა უცხოეთში,ბიზნესის განხრით.. აქ

ხელს ნუ გამიშვებ 1

ოფისში ვარ,საქმე თავზე საყრელად მაქვს და არვიცი საიდან რა დავიწყო.წარმოება,იმპორტი,საბუთების გამზადება.ღმერთო არ შეიძლებოდა ამ ყველაფრის მიღმა ვყოფილიყავი და მამას ბიზნესში არ ჩავერთე,მაგრამ უცებ ენაზე ვიკვნიტე და გასუხი სწრაფად გავეცი საკუთარ

first love (თავი პირველი)

დილით ტელეფონის ვიბრაცია მაღვიძებს, ხელს ვწევ რომ ავიღო მაგრამ ამის ნაცვლად ძირს ვაგდებ, მიწევს ავდგე და ახლა ვამჩნევ რომ უკვე შუადღის ორი საათია და არც მიკვირს რადგან ყოველდღე მინიმუმ პირველ საათზე ვიღვიძებ, ეს ჩემი ყოველდღიური რეჟიმია(რათქმაუნდა

ყველა'ფერი(თავი 9)

-დემნაა ჩემი სვიტერი სად წაიაღე?-ოთახიდან იყვირა დემეტრემ,თუმცა ხმა არავინ გასცა-დემნა აუ ახლა იცოდე მოგკლავ!რო მიკიდებ ამ ჩემს ტანსაცმელს ხელს ხომ უნდა დააბრუნო უკან?მოეთრიე ახლა და იპოვე დროზე!!!!!!-უკვე ღრიალზე გადავიდა-სუფთა ს***ხარ რა!-მერე

დემონი შენ ხარ.! #3

გოგოებში ერთ ნაცნობს რომ წააწყდა. უცნაურად გამოიყურებოდა, საერთოდ არ გავდა იმ „სწიუარდესას“ ვინც თავი დაამახსოვრა.მუქ ხორბლისფერ კანს ისე უხდებოდა თეთრი მაისური და უბრალო ჯინსის შარვალი. თმები წვრილად დახვეული ჰქონდა, ლამაზი პრუჟინები უფარავდა შუბლს