ქორწილში გაცნობილი სიყვარული (1)

-მე წაგიყვან-არ არის საჭირო-საჭიროა-მკაცრად მითხრა და სახლისკენ წამიყვანა,გზაში ჩამეძინა.დილით რომ გავიღვიძე თავი საშინლად მტკიოდა მისკდებოდა დათან საწოლში ვიწექი პიჟამოებით ვინ გამომიცვალა და საერთოდ ვინ მომიყვანა აქ?ყველაფრის გახსენებას

არ დამივიწყო /თავი 2/

ვიცოდი,რომ მიკი მას ამას არ აპატიებდა,ამიტომ სიტუაციის განმუხტვას შევეცადე და ისე მოვიქეცი,თითქოს ნიკი იქ არც ყოფილიყოს.-მე წავიდე თუ დაგელოდოთ?მე და სარა ბურგერების ჭამას ვაპირებთ და თუ გინდათ თქვენც წამოდით.-ხომ იცი,რომ როდესაც

საუბარი ღმერთთნ

უფალო მოვდივარ მე შენთან ცაზე რადგან სათქმელი ბევრი მაქვს ხალხზე ამბავი მომაქვს კაცზე და ქალზე ფეხი დამიდგამს ცეცხლიან ნალზე

ქალი, საბედისწერო.

შენი ტკივილი უკან დაიხევს და ილიანეს გახსენებაზე მხოლოდ სევდიანად ჩაგეღიმება. მე იმ ორ დღეში, ყოველ წამს, ყველაზე მტანჯველად ვკვდებოდი და უფრო მტკივნეულად ვცოცხლდებოდი. მაგ ორმა დღემ განმისაზღვრა სიცოცხლის ხანგრძლივობა. ასე რომ ნუ მეტყვი, რომ ჩემზე

შენ რას გრძნობ?!(1)

-უნივერსიტეტის პირველი დღე ალბათ ყველასთვის, ძალიან ამაღელვებელია რადგან ეს იმის დასტურია რომ წლების მანძილზე ნათენები ღამეები უშედეგო არ ყოფილა. მიუხედავად მამაჩემის გავლენის მაინც ყველაფერს ჩემით მივაღწიე. 100% გრანტით ილიას უნივერსიტეტში

ბიზნესის საქმეები(თავი მესამიე)

მაკრატელი ავიღე და ჩემი 60 სანტიმეტრიანი თმა გავკრიჭე ალბათ 30-25 სმ დამრჩებოდა შევიჭერი ეხ როგორ შემენანა მაგრამ ახალი ცხოვრება ხომ უნდა დამეწყო ალბათ ნიკოლაი ფიქრობდა რომ არაფერი ვიცოდი მაგრამ რად გინდა გატყდა ეს ცოცქნა გული, და ვეღარ შევაწებე(

მზარეულის დღიური 10

ზარი ვატომ დარეკა. ყველაზე მხნე ის აღმოჩნდა ჩვენ შორის. კარი ელენეს დედამ გაგვიღო, შესვლისთანავე გადაგვეხვია და თბილად მიგვიწვია მისაღებ ოთახში. -დედა, ეს მართაა, ჩემი თურქეთის მეგზური - ხელით წინ გამწია ელენემ და სამუზეუმო ექსპონატივით დაიწყო ჩემი

გამიჭირდება

არ მაქვს უფლება ვთქვა, უიმისოდ ვერ გავძლებ მეთქი, რადგან ასე არ არის... მე ძალიან გამიჭირდება...ვიცი, მასაც წასკდება ცრემლი, როდესაც გამიხსენებს... ვიცი, მასაც ეტკინება...მისი ხსენებისას თვალებიც ამეწვება და გულიც ამიჩქარდება...მართალი ყოფილა,რომ

მეზობელი 7 თავი

სასამართლოზე წავედი ყველა იქ იყო მის გვერდით მეკიდევ დარბაზის ბოლოში ვიდექი შეუმჩნევლად 15 წელი მიუსაჯეს გული საშინლად მეტკინა 15 წელი საუკუნეთ მომეჩვენა დამინახა დიდხანს მიყურა რატომღაც შემრცხვა ვიღაც ბიჭი მომიახლოვდა -ნატალია ჰო? -დიახ -თუ

შეჯახება (სრულად)

15 თებერვალი, საღამო, 10:12 წუთი ჩემი 15 წლის იუბილეს ავღნიშნავდით ,დღესასწაულიდან ვბრუნდებოდით მე დედა და მამა , ვმღეროდით, მე ხელში ბოთლი მეჭირა და ბოლომდე ვღრიალებდი მუსიკას სახელად „THRIFT SHOP FEAT.“ არაფერი ჩანდა, ფანრებით გაშუქებული იყო