დაბრუნება (თავი 12)

-მიყვარხარ! -ლოყაზე ვაკოცე და მანქანისკენ წავედი. მძღოლის გვერძე ადგილი დავიკავე. სახლში მალე მივედით, ისეთი დაღლილი ვიყავი არაფრის თავი არ მქონდა, ეგრევე სააბაზანოსკენ წავედი. წყალი გადავივლე და

დაკარგა

ის დაიღალა აღარ სურს ყოფნა გამოიფიტა ჩაუქრა სხივი ყოველმა სითბომ აზრი დაკარგა რისთვის არს უკვე თივითონღა იცის?ადრე უყვარდა ცხოვრება მშვიდი უყვარდა ყველა ვინც კი ენახა იგი ტკბებოდა ლამაზი წლებით

ერკე მიდასი!!!! - არ შემიძლია!!!

არ შემიძლია ვიცხოვრო ისე, როგორც ცხოვრობენ, ნორმალურობა სისხლში უჯდებათ, სიგიჟეს გმობენ სიყვარულს სიტყვით ხოტბას ასხამენ, ქმედებით კლავენ არ შემიძლია ვიცხოვრო ისე, როგორც ცხოვრობენ.

ნიღაბი

სილამაზე, რომელიც უბრალოების ქვეშ იმალება, იმ უბრალოების რომლის დანახვისას შორს გარბიხარ. მისი სილამაზე,მისი სათნოება,მისი სიკეთე და გულკეთილობა, უბრალო ამაოებაა,უბრალოდ "მე"

ყველა გიჟია(თავი2)

ისტორია მოგვითხრობს რამოდენიმე სიყვარულის შესახებ-თათა ეს შენ ხარ როგორ შეცვლილხარ-უკან გავიხედე და ხელში ნიკა შემრჩა.რა თქმა უნდა მაქსმა ლიკამ და ვაჩემაც გამოიხედეს როცა მე ნიკას შევახტი -ვაიმე ნიკუშ რამდენი ხანია არ მინახიხარ,როგორ

დარღვეული რუტინა.

-მია რატომ გაფითრდი? შენ რა მგლების ყმუილის შეგეშინდა? -მისი შიშით გამხიარულებულმა გახუმრება ვცადე, მაგრამ ისეთი პასუხი გამცა წამსვე დამამუნდა. -არა, შენ ხომ აქ ხარ ჩემთან რა მაშინებს. -მიამ ყოველთვის იცოდა როგორ აეჩქარებინა ჩემთვის გული, ახლოს

მეც შემიყვარდა (მეექვსე თავი)

-კი როგორ არა. აი უკან ჩემი სპორტული დევს მოიცვი და დაიძინე. -კარგი. -სპორტული გადმოვიღე და კომფორტულად მოვთავსდი. -ოღონდ თბილისში რომ შევალთ გამაღვიძე. -კარგი. -მითხრა და წყნარი მელოდია ჩართო. ერთიანად მოვეშვი და მორფეოსის სამყაროში გადავეშვი.

კალათბურთელები (ნაწილი 6)

თიკა სახლში მარტოა, მოკლე, შავი, ნაჭრის შორტი ამოეცვა თეთრ და გრძელ ფეზებზე, (უბრალოდ არ მესმის ესგოგო მოდელი რატოარააა, მარა ზარმაცი რო დაიბადები) თიკაა სიგიჟეები და პოზიტიურება ყველას დაავიწყდა, ხშირად ხმასაც არ იღებდა, აივანზე გასულიყო, ფეხები

სამი მიზეზი (19 თავი)

-გადასარევია, ახალი გეგმა მაქვს და სანდო ხალხი მჭირდებოდა. უკეთესი სათვალთვალო სქემა მოვიფიქრე, დაახლოებით ათამდე მანქანა უკვე მოვიძიე, დაჯექით და ყველაფერს აგიხსნით.

ნუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება... (ნაწილი 4)

მუშაობაში დღეები ძალიან სწრფად გადის, დღე დაწყებული არ გგონია, უკვე დამთავრებულია, ორშაბათი გგონია გუშინ თუ იყო და უკვე პარასკევია, თვე თვეს ისე უცებ ანაცვლებს, არა რაა დრო დაჩქარებილია აშკარად. დღე არ გავიდოდა შეგრძნება უწონადობის, თითქოს ბუმბული