მე ის მჭირდება! (4)

იგრძნობოდა შემოდგომის მცირე სუსხი,მივდიოდი ნელ ნელა და ქვევით მიმოფანტულ ლამაზ ფოთლებს ვუყურებდი,თან თხელ ქურთუკს მჭიდროდ ვიკრაბდი გვერდებზე,ვუყურებდი ირგვლივ ვაკვირდებოდი ყველაფერს

საკუთარი თავის პოვნა ფერებში

"- გიამ მომწერა, მეგის ყველაფერს ავუხსნიო."- მაგრამ საბოლოოდ არსად აღარ ჩანდა ახსნა განმარტება და გია.მეუბნებოდნენ, არუნდა გადავყოლოდი იმ ადამიანს რომელმაც ახსნის ღირსადაც არ ჩამთვალა, რომელმაც ასე გზად მიმატოვა,

კალათბურთელები (ნაწილი 5)

დრო საშინლად ნელა იწელებოდა, თითოეული წამი და წუთი საუკუნედ ეჩვენებოდათ ორივეს, ვერ ხვდებოდნენ თუნდაც იმას თუ როგორ ძლებდნენ იერთმანეთოდ, მაგრამ ფაქტია რომ ცდილობდნენ, ძალიან ცდილობდნენ,

ერთხელ სკვერზე(თავი 1)

არაფერს მიდი სკოლიდან წამოდით შენ და ლია სადმე გავიაროთ აუ ჩემთან გაიარეთ და სკეიდი წამოიღეთ.-კაი მარა სად ხარ?-მთელი დღეა დვდივარ ახლა ვარ მუსიკის შენობის წინ რო სკვერია აი იქ.-კაი კგოცნი.

უჩინარი {სრულად}

დედის წასვლის შემდეგ როგორ აღარ სთხოვა ბეჭედს,დააბრუნეო,მაგრამ ამაოდ. ახლაც სცადა,თუმცა მხოლოდ იმიტომ,რომ მოსწონდა იმედის პატარა ნაპერწკლის შეგრძნება. კვლავ ჯიბეში დააბრუნა და გაუხდელად მიწვა საწოლზე. დილით ,უფრო სწორად,შუადღეს,როდესაც

სტუმრობა საიქიოს თავი VI (განსხვავებული მე)

- ჯერ არ დაგიწყია და უკვე დაიღალე?- ნაცნობმა ხმამ ისევ არ მომასვენა, მოკლედ ის ყველგანაა და ყოველთვის.- აქ რაღა გინდა?- ყველაფრით დაღლილმა და დაღვრემილმა ახალგაზრდას გავხედე, რომელმაც მაგიდაზე

მეც შემიყვარდა. (თავი მეოთხე)

-სანდრო.... მე... არ მინოდა გტკენოდა... -ძლივს გადავაბი სიტყვები ერთმანეთს.-შემომხედე, არ იტირო რა, არ მტკენია საერთოდ. მომეცი თუ გინდა მე გავაგრძელებ. ოღონდ არ იტირო კარგი?!-მართლა...

სულს დავლევ, შენს წინ ქალო

და თუ არაგვს,შამაქნეულს მათრახივით,შამავჰყვები…ე, მანდ არსად დამემალო.შავღმუილებ,მონატრებას მგლისფერ ქარაფს,ყვავილების თაიგულით,მოვალ ქალო. შევღაღადებ,მთებს მზისაკენ ხელაპყრობილთ.ნისლს ხევებში,

კალათბურთელები (ნაწილი 4)

- მისმინე, ამ ყველაფერს ჩვენი მომავლისთვის ვაკეთებ, კალათბურთი ჩემი პროფესიაა და ამ პროფესიაშიი აუცილებლად უნდა მივაღწიო დიდ წარმატებას რასაც ამერიკა მპირდება, შენ აუცილებლად მოიაზრები ჩემს მომავალში,

ერთადერთი იმედი(მესამე ნაწილი)

უი ბატონო ლევან , არ მქონდა თქვენი ნომერი , კი სახლში ვარ- ლევანმა ჩაახველა, ბატონობით აღარ მესაუბრო გთხოვ , გცალია?- კი გისმენთ- იქნებ ყავა დაგველია , სადმე გავიდეთ , გცალია ?- ძალიან დაღლილი ვარ , მაპატიეთ