თბილისი ცის ქვეშ თავი 4

ჩამოეკიდა.გაბრაზებულმა დაუმშვიდობებლად მივუხურე ცხვირწინ კარი,აფეთქებას არაფერი მიკლდა,ჯავრი ნაყინზე ვიყარე და პირდაპირ სანაგვში მოვისროლე.იმ ღამით საძინებელს არ გავკარებივარ რომ ისევ უძილო არ დავრჩენილიყავი.ამისთვის აუცილებლად მოგთხოვდი პასუხს მათე

"დიდებული იყო ის ზაფხული..." თავი IV

რათქმაუნდა არავინ. ამაზე კი ჩვენს ბიჭს სახე მოეღუშა ისეთი სასაცილო იყო სიცილი ძლივს შევიკავე.. ერთმანეთი კიდე ვაწამეთ კარგახანს, ბოლოს მოგვბეზრდა ესეც და შევეშვით თამაშს. ამასობაში შემოგვაღამდა ისე რომ ვერც გავიგეთ. მე და ნია ოთახში ავედით

ცის არტ ყელა (ნაწილი 2)

როცა ავწიე აღარ იჯდა ჩემს გვერდით. ლექცია დამთავრდა და გავედი აუდიტორიიდან.. ვიღაც გოგო ეკიდებოდა კისერზე და ესეც საერთოდ არ გრძნობდა დისკომფორტს.. გოგოები მომახტნენ რასაც ქვია და ერთიანად დამიწყეს ლანძღვა .. -მეტროში გელოდეთ ნახევარი საათი გიჟი

სიზმრად

სიზმრად გაკოცებ ცხადად ვილოცებ სიზმრად გეხუთები სიზმრად გეფერები ცხადად ოცნებები სიზმრად მოგეხვევი ცხადად გავბრზადები ცხადად მენატრები

იო (ნაწილი 2)

ყურები მიგუბდებაა, ვუყურებ როგორ დახვეწილად სვამს ვისკს და ერთი სული მაქვს როდის ვაკოცებ და შევძლებ რომ კალთაში ჩავუჯდე. - ვიღაც გოგო მოდის და ეფლირტავებაა, სისხლი მიდუღს ისე მინდა რომ ვეცე მაგრამ არ ვიმჩნევ და საცკევაო მოედნისკენ მივდივარ

იქნებ წაიკითხო

თან სასაცილო ისაა,რომ ბოლომდე ვერ ვიდგენ შენს სახეს გოონებაში. ვიცი შენი ღიმილი და შენი გამოხედვა,მაგრამ თვალებამდე ვერ მოდის შენი გონება. იქნებ შავი ან ცისფერი თვალები გაქვს?ფერს რა მნიშვნელობა აქვს. ზუსტად ვიცი,რომ შევხედავ მათში ჩავიძირები.

მე როგორც ასეთი

მერამდენე დილა უკვე გატენილი ფიქრებით, თითქოს გადავდივარ ჭკუიდან ნელა ცაში ვიწევი,აღარ მათრობს ალკოჰოლი აღარ მშველის გასართობი ნივთები,თითქოს დავბნეულვარ დავკრაგულვარ ჯუნგლებში და ჩავძრივულვარ ტიციანთან ერთად ფიქრებში, იქვე ლადოს ფიქრები იქვე ლადოს

მარიონეტი (ოცდამეთერთმეტე თავი)

გიგას თვალები დაეხუჭა, ნესტოები უთრთოდა მღელვარებისგან, ერთიანად გაფითრებული ნერვიული ცახცახის შესაჩერებლად სულ ტყუილად ეჭიდებოდა მაგიდის ზედაპირს. - გგონია ცოცხალი ძალით გვიტევდნენ? როგორ გეკადრება, რუსებმა თავი ამდენადაც კი არ შეიწუხეს,

შენი მონატრების ამინდია

შენი მონატრების ამინდია, წვიმის წვეთებივით მალე დავიშლები... ისევ არეული შეგრძნებაა სულში ტკივილებად მოფენილი. დარდებს გზა გაეხსნათ ღამის სიჩუმეში,

საუკეთესო ჩემში (თავი4)

ჩავედი ქვემოთ.. -აქ რას აკეთებ? შენ სულ გააფრინე? -შენი ნახვა მინდოდა მელანო.. -შენ რაიყო მთვრალი ხარ? გაკვირვებული სახით გავხედე