ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 5)

-აქა ხარ ექიმო? - წინ გამოვიდა ერთი კოჭლი კაცუნა ხელჯოხით და საუბარი დაიწყო. უემოციო, ამავდროულად გაცოფებული, განრისხებული განგებ გაბოხებული, თუმცა ჩახლეჩილი ხმა ჰქონდა. - მინდა ერთი ამბავი მოგიყვეთ... - აშკარა იყო, რომ ახლა თავად ბელადი სწვეოდა

ჩვენ (თავი 12)

დაიწყო ახალი დღე, ახალი ემოცებით სავსე.. ავალიანმა პირობა შეასრულა, თამთა ანისთან დატოვა და ბიჭები უნდა ენახა.. - რა ხდება ახალი შენკენ? სიგარეტს მოუკიდა ბენდუქიძემ და ფანჯარა გამოღო - რავი თამთ არაფერი როგორც ხედავ ისეა ყველაფერი - ყავა ჩამოვისხი

ჩვენ

სიყვარული ,რომელიც ვერ ვითარდება , ფერფლად გვაქცევს

დრო! თავი 37 (დასასრული)

იმიტომ რომ მინდოდა კმაყოფილმა გასცა პასუხი თეოდორეს კითხვას ისე ააქნია ფეხები ბავშვივით - ყველაფერს აკეთებ რაც გინდა? - არა - აბა მაინდამაინც ეგ რატო გააკეთე? - იმიტომ რომ გამეკეთებინა ის რაც მინდა, - და რა გინდა?

შენზე უფროსია,არ შეეფერებით (დასასრული)

-გეყოფა ასმათი, უკვე მაღზიანებ . წყობიდან ნუ გამოიყვან ,ცუდად დაამთავრებ დედა! ცუდად! -შეხედე ამ ლაწირაკს მემუქრება კიდეც,ამ მაიმუნის იმედი აგქვს რო დაგიცავს, თუ წაგავლე ხელი ნაწილებად გაგგლეჯ ტაისია - ყვიროდა ქალი, მის სიტყვებზე ტაისიას სიმწრის

შენზე უფროსია,არ შეეფერებით (თავი 9)

- მამა მშვიდობაა? რა სახე გაქვს -მამი არ მინდოდა რო დღევანდელი დღე ჩამეშხამებინა ,მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს უნდა გითხრა რა -მშვიდობაა სიმამრო ? - მშვიდი ტონით მიმართა ანდრონიკემ -კაროჩე დედაშენს ველაპარაკე,გაგიჟდა გადაირია.მაგრად ვიჩხუბეთ და

დაცემული ანგელოზები თავი2 (ნაწილიI)

-რამდენი წლის იქნებოდა - მეკითხება ხმადაბლა -ათი წლის - ვპასუხობ ძლივს გასაგონად -შენ როგორ ფიქრობ რატომ? - მეკითხება და სანთებელას ხელში ათამაშებს. -ამბობენ ანგელოზები ღმერთს თავისთან მიჰყავსო.. ზედმეტად კარგი იყო იმისთვის, რომ ასეთ სამყაროში

შენზე უფროსია,არ შეეფერებით (თავი 8)

-ჩემო სიმპატიურო , ვისიხარო შენო - პატარა ბავშივით წაეკეკლუცა კატო სანდროს -ოჰ ჩემი უფრო სიმპატიურია - მიეხუტა ნატალია გიორგის -ღმერთო ჩემო თავი ბანკეტზე მგონია , ჩემს მამაკაცზე ტრაბახიც არ მჭირდება - ამაყად განაცხადა ტაისიამ და მისი სილამაზით

მიდის ეს დრო...

მიდის ეს დრო და თან დამაქვს ფიქრები, ვერ ვიტევ ამდენს ვეღარ ვმშვიდდები.

წითური და პოლიციელი 5

- არანორმალურო, რო გირეკავ და გწერ სად გიგდია ტელეფონი? რა მოხდა? კარგად ხარ? რატო ტირი?- დემეტრე იყო, გაოცებული უყურებდა თეკლა აქოშინებულ ყიფიანს, რომელიც თან ცრემლებს უწმენდდა და თან უბრაზდებოდა.