ანა. თავი 1

სამყაროში ახალი სიცოცხლის მოვლინება ბუნების ერთ-ერთი საჩუქარია და ალბათ ისეთი მნიშვნელოვანი, რომლის სხვა რამით გადაფარვა წარმოუდგენელია

8

კაშკაშა მთვარე ურცხვად მატარებს, შიშვებ სხეულზე თავის თეთრლ ლანდებს, წვიმა არ წყდება, მზეც იმალება, ზღვები ბობოქრობს, მთები იშლება.

დაელოდე განთიადს

ისეთი დღეა, ოცნებას რომ ბედავ ახლიდან. დამტვერილ ფრთებს რომ ამოქექავ ძველი სკივრიდან. ისეთი დღეა, სულ მცირედიც რომ გიხარია. სამყაროს კოცნას რომ უგზავნი ძველი ხიდიდან.

სიმართლის ტრიუმფი.თავი 1

-ვეღარ უძლებ, გთხოვთ ჩემი შვილი გადაარჩინეთ. დიდი სისწრაფით მიდიოდა და წითელზედაც გადავიდა რამდენჯერმე, საავადმყოფოში მივიდა თუ არა სასოწარკვეთილმა იყვირა.

სხივი

შიშველი დგომა ,მზის სხივის ქვემოთ შიშველი ყოფნა ,ჩემს მკლავებს ქვემოთ

მონატრება

და მარტოობა დღეს თუ არ შემცვლის და უთქვენობას დღეს თუ მე ვძლიე, ხვალ თვითონ მოვალ და თვითონ გეტყვით, რომ თქვენ მიყვარხართ ყველაზე ძლიერ…

მარადისეული

მარადისეული ფიქრები ჭარბობს გედები იწევს მაღლა და მაღლა, გზა არის ხსნისა, ილია ამბობს ნუთუ არ ვიცით რა არის დაღლა,

დაბადება

თვალებქვეშ უფსკრული სქელი. ნაჭვრეტი უძილობის. მზიანი დღეები სველი. დღეები - ლოცვის და დნობის. თებერვლის სიმოკლე ვნების, ლოდინის უგონო პულსი. მხურვალე გაშოლტვა თმების. ხმაური- თოფის და ქურის.

სიდა (სრულად)

ისეთი უცხო იყო თბილისი, სიდას სუნთქვა შეეკრა. განათებულ ქალაქს, ბევრი ხალხითა და მაღალი შენობებით სავსეს, უნდობლად შეხედა. სოხუმში არც ამდენი ადამიანი და არც ამდენი მანქანა დაიარებოდა, მშვიდი და წყნარი იყო ხმაურიან დედაქალაქთან შედარებით. არც ზღვა

ან დასასრულს შესავალი რაღად უნდა?!

იდგა ღამე.. შიში, მწველი როგორც ვეფხვი.. წყვდიადისფერ ქარში ქროდა თმები შელლის, მოგენატრე.. მომელოდი.. მაგრამ ვერ თქვი, უჩემობას სხვადასხვებით რომ ვერ შველი..