სიყვარული როგორც ასეთი თავი მეორე

სახლში დაღლილ დაქანცული შევდივარ, ჩანთას იქვე ვაგდებ ფეხზე ვიხდი და მკვდარივით მდივანზე ვწვები. ჯიბიდან ტელეფონს ვიღებ და დედას ვურეკავ რომელიც საზღვარგარეთ არის, კერძოდ ამერიკაში, მამიკოც იქ არის მაგრამ ერთმა უბედურმა შემთხვევამ ყველაფერი შეცვალა,

მოახლოება (XII თავი)

ზღურბლთან გაშეშებული ვდგავარ, ნიკას ვერ ვხედავ, ექიმი კი ვენაში რაღაც სითხის შეყვანას ცდილობს, თან აქეთ-იქით იხედება. პანიკა მიტევს და ხმამაღლა ვკივი: -ეს არის, ნიკას მოკვლა უნდა, დაიჭირეთ! ამ დროს ბაჩო და ლევანი შემორბიან პალატაში და კედელთან

ვეძებ სავანეს

მტკივა ეს სული,შემიხორცდა ბინძურ სხეულზე, გაქრა საზღვრები მისასვლელი ყველა გრძნობასთან, ვეღარ შევძელი!გესმის მაინც როგორ ვერ ვუძლებ?! ვიცი ეს ფიქრი,შენთვის ახლა გიჟის ბოდვას გავს

თითქმის დაქორწინებული II

უკანა სავარძლიდან უზარმაზარი წითელი ვარდებს ტაიგული გადმომაწოდა. მხოლოდ ირონიულად გამეღიმა და კალთაში ჩავიდე თაიგული. -არ მოგეწონა? -გვირილები მერჩივნა,მაგრამ ესეც წავა.. -რა უმადური ხარ.. -შენ კი ბანალური.-უხასიათოდ ვუთხარი და ამის შემდეგ ხმა არ

სიკვდილმისჯილი (მეექვსე თავი)

თანახმა ვარ. თანახმა ვარ მთელი ცხოვრება შენთან ერთად გავატარო!_ ამ სიტყვებს ვამბობდი და გული ამოვარდნას მქონდა. ხელები მიკანკალებდა და მთელი სამყარო მავიწყდებოდა. მეგონა, რომ ჩვენს მეტი არავინ, აღარ არსებობდა. მთელი სხეულიდან და თვალებიდან

გაზაფხულო..

გაზაფხულო, მოდი მალე, მოდი ისევ გამახარე, მალე, თორემ სიცივისგან კვლავ მე თვალებს ვეღარ ვახელ,

იქ სადაც 9

მე შენ გიჩვენებ.. ძმაკაცმა ძლივს მომაშორებინა ხელი და ისევ სანდრექსას დავუბრუნდი, რომელიც უაზროდ იღიმებოდა, ამაზე ნერვები მოშლილმა ირონიულად გავუღიმე და ფანჯარაში გავყე თავი. - ჩამოდი გაცივდები.

უკვე მერამდენედ?

ყველას გაგვიგზავნია არარსებულ,ჰაერის ფურცელზე, გულით დაწერილი წერილი იმ "ერთადერთისთვის" მაგრამ როცა ულევ სიყვარულს გააგზავნი და ქარში აფრიალებული წერილივით გეზს შეიცვლის, ვეღარაფერს უშველი. შენს წერილს სხვა იპოვის.

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 2 )

ჩვენ როგორი სამეგობრო გვყავდა იცით? თითქოს არაფრით გამორჩეული მარა ყველაზე შეკრული წრე ვიყავით. ერთი ყველასათვის და ყველა ერთისათვის როა ფრაზა, გვეგონა ჩვენზე იყო დაწერილი და სპეციალურად ჩვენთვის შექმნილი.

სიჩუმე,ჩემთან [5 თავი]

-მარიამ,როგორ ხარ-გამიღიმა ლექსომ,მთელ სახეზე წამოვწითლდი,მეგონა მეჩვენებოდა.ყველას გადავხედე,სიტუაცია რომ გამეაზრებინა.დავწრმუნდი რომ ნამდვილად სალომეს დაბადების დღეზე ვიყავი,ის კი მე მომმართავდა.