მეორედ (თავი 6)

-მოკლედ -შუბლზე ვისვამ ხელს. გონების დაძაბვაც ვერ მშველის ბოლომდე იმდენი არეული ფიქრი მაქვს. -თეკლა ვაჩნაძეს ეხება... - იცნობ? -წამსვე მპასუხობს. - ბიძაშვილია ჩემი, ცოტა შორი. -ნელა ვსუნთქავ. -დღეს გამოგიგდია გამოცდიდან... - და შენთან მიჩივლა?

ლუ - ჩემი ოთახის მოჩვენება

ჩემს ოთახში ცხოვრობს ერთი მოჩვენება, მე მას ლუ დავარქვი და იმედია მაპატიებს, რადგან მისი სახელი არასდროს უთქვამს. ლუ, რადგან ლუი რიდივით უცნაურად მღერის კი არადა ლაპარაკობს: ჩუმად,გაურკვევლად, დავიწყების უშანსოდ. მხოლოდ ძილის წინ - ზღვარზე და

ქალის სურნელი

სევდა ნარევი სამყარო, ეს ადგილია სადაც ვცხოვრობთ, ტკივილით და სევდით სავსე. მაგრამ ცხოვრებაში არის მომენტები, რითაც შეგიძლია ბედნიერება შეიგრძნო. ისიამოვნეთ ყოველი წამით, ცხოვრება მშვენიერია.

ზღვასავით ლურჯი თვალები(ნაწილი 3)

-კარგით ახალგაზრდავ, დამშვიდდით და გარეთ დაგველოდეთ. -ჯანდაბა,ამის დედაშე*ე*ი ! -კედელს მთელი ძალით ვხიე მუშტი, ესეც კი ვერ მაწყნარებდა -იმედია კარგად იქნება, არა ტო რა იმედია, აუცილებლად კარგად იქნება და ყველაფერს გავარკვევ.

მთის შამანი II (სრულად)

ლაშას მანქანა რომ მათი სახლის ჭიშკარს მიადგა, რთული მისახვედრი არ იყო - ყველამ ყველაფერი ძალიან კარგად იცოდა და სუნთქვაშეკრულები ელოდნენ მგზავრებს.

May love burn everything

ისეთი სისწრაფით გარბოდა უკან მიხედვაც არ გახსენებია, იქნებ ვინმე მისდევდა. შუა გული ტყიდან როგორ აღმოჩნდა ვიწრო სამანქანე ბილიკზე ვერც კი მიხვდებოდა, რომ არა შეჯახება. მანქანა დაეჯახა და გონება დაკარგა. სწრაფად გადმოვიდა მძღოლი, რათა ენახა ცოცხალია

ფერადი სათამაშოები

ბავშვობის მოგონება რომელიც სევდიან რეალობად იქცა, როცა ვიზრდებით ჩვენი ფერადი სათამაშოები ქრებიან ჩვენს ცხოვრებაში. ნივთები წმინდა ღირებულებას იძენს, როცა ბავშვი ხარ. ისტორია არის ადამიანზე რომელმიც საკუთარი ბავშვობის მოგონებებით თამაშობს.

უცნაური მე და რამდენიმე არისტოფანე ( სრულიად)

გარეთ კი თოვდა. ალბათ სადღაც შეყვარებულები სეირნობდნენ და ლამაზ მოგონებებს აგროვებდნენ. მე კი იმაზე ვფიქრობდი, რომ ადამიანის ტვინი ამოუხსნელი ფენომენია და რატომღაც კარგი მომენტების ნაცვლად ცუდებს უფრო იმახსოვრებს. თუ ამ თეორიას დავუჯერებდით,

GAMA- ბრძოლა შიშველი ხელებით. 8

ხანდახან რომ ვუფიქრდები ადამიანისთვის სულ ცოტაც კი საკმარისია ბედნიერებისთვის. აი დღეს სულაც არ მახსოვდა რომ ჩემი დღეა თუმცა მათ არ დავიწყევიათ, ისინი არიან მთელი ჩემი ცხოვრების არსნი, ახლა კი აკაკიც ემატებოდა რომელიც ჯერ არსად ჩანდა და ცოტა არ იყოს

წარსულის კვალდაკვალ ( 1 )

- ქალის კვნესა და მამაკაცის ვერ შეკავებული ოხვრა აწყდებოდა დანესტილ, ობმოკიდებულ კედლებს და გარეთ გაჭრას ლამობდა, იქვე ხის ზურგიან სკამზე მიკიდებული სამხედრო ფორმის გულისპირზე ამაყად გაეშალა ფრთები არწივს...