წარსულის აჩრდილი [სრულად]

საღამომდე მისაღებში ისხდნენ და ძველ ამბებს იხსენებდნენ. რა კარგია ძველი მოგონებები, მითუმეტეს თუ ის შენ სიხარულთანაა დაკავშირებული. რამდენი რამის გაკეთება შეგიძლია ადამიანს და რამდენ რამეს არ აკეთებ, ან ვერ აკეთებ. უკვე წლებია მოგონებებით

Destiny

- არა დიანა არ მჯერა! უბრალოდ წარმოუდგენელია! რამდენი ხანი ელოდი ამ დღეს? აჰ გამახსენდა მთელი ცხოვრება. - ვიცინოდი და თან ხმამაღლა ველაპარაკებოდი ჩემს თავს. ჩემოდანი წინა დღის ჩალაგებული მქონდა ასე რომ მხოლოდ ჩაცმაზე უნდა მეზრუნა.

მეტი ვიდრე სიყვარული 20

ჯანდაბა რა ძლიერად მაწვება?!გთცოოვ გთხოვ შეწყვიტე...ღმერთო მის ჟინს გემოთი ვგრძნობ ისე მომთხოვნად მჩრის პირში ენას...ასე ადრე ასე არასდროას არ უკოცნია...ისევ კვნესა სწყდება...რაა?!ჯანდაბა!ჯანდაბა!ჯანდაბა!მისი სასოწარკვეთა... რა ნათლად ვგრძნობ.რა

ყველაფერი შენი ბრალია!

მე შენ მიყვარხარ და ეს მხოლოდ ჩემი ბრალია ჩემმა ოცნებამ უშენობით სული დალია, ჩემი ოცნება უშენობით მუდამ მთვრალია და უოცნებოდ, ჩემი გული ვერ გამძღარია.

ბოლოს მაინც მოხვედი

„ერთად ვიცხოვროთ და ისე ისწავლეო“ ახლაც მახსოვს ეს რომ მითხარი..ან როგორ შეიძლებოდა დამვიწყებოდა.ისიც მახსოვს რომ გითხარი მეც მიყვარხარ-მეთქი იმ დღის მერე ბევრი დრო გავიდა. მე სწავლას მალე დავამთავრებ მაგრამ ვიცი, ჩვენ ერთად აღარ ვიცხოვრებთ.

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი ჩვიდმეტი )

თავის ოთახშია, ის კი ლოგინზე ბორკილებით არის მიბმული. გველივით იკლაკნება, ცდილობს თავი დააღწიოს, მაგრამ ყოველი მცდელობა რათქმაუნდა კრახით მთავრდება. მის წინ მათრახით ხელში ნერსე დგას და ბოროტული ღიმილი აქვს სახეზე აკრული.

მეზობელი,ქმარი და საყვარელი(11)

-მამაშენი ამბობს ზუსტად ეგრე- ბაღათურიამ გააიხარხარა და ლოყაზე აკოცა ბავშვს - ნუ მიბაძავ ბოთე მამაშენს -რას ეუბნები ბავშვს? -თვითონაც იცის რომ მამამისი ბოთეა.

მკითხველს სიყვარულით! - ერკე მიდასი

გამარჯობა მკითხველო! ვიცი არ მიცნობ, არც მე გიცნობ და მოდი ისე დავტოვოთ ყველაფერი, როგორც არის. მე შენ ის უნდა გაგიმხილო, რისი თქმაც პირისპირ გამიძნელდებოდა, შენს წინ ვიდგებოდი და შენი სილამაზის დანახვისთანავე დავიმორცხვებოდი, გავწითლდებოდი, პირი

"არა სიცოცხლე, არა სიკვდილი..." რაღაც სხვა მინდა.

არაფერი მსურს , გადავთელე ყველა ოცნება, და ამოვაშრე თითო-თითოდ ცრემლი თვალიდან. ღერს ღერს ვაყოლებ, ნიკოტინით ფილტვი დავილპე, "მოვინანიებ ყველა ცოდვას - ოღონდ ხვალიდან",

ფერები!

ხედავ ? ჩემი ლურჯი აზრები როგორ გამიიასამნისფერდა?? ამჩნევ, რომ ნათელმა, ბრჭყვიალა ოცნებებმა ბზინვარება დაკარგეს და გახუნება იწყეს?! კაშკაშა, მუქი ზღვისფერი კი სევდის ფერს, რომ ემგვანება?! როგორ ფერს? უიმედობის ფერს.