მე არ დამისრულებია...(VII თავი)

-აუ რამხელა ხარ._მასთან ჯაჯგურით დაღლილმა ვთქვი და მაგიდის კიდეზე ჩამოვჯექი. -ახოვანი, სიმპათიური, ლამაზი ღიმილით და შეუდარებელი სხეულით. -მექალთანეობა დაამატე და ეგ ხარ. მხოლოდ ეგ თვისება მაკარგინებს შენზე კარგ შეხედულებას.

ბედნიერების რეცეპტი (თავი ორმოცდაათი - დასასრული)

ბევრი აღარ უფიქრიათ მამაკაცებს, თავადაც მთავარი კოშკისკენ აიღეს გეზი. ჩამოწოლილი ნანგრევების თხრაში თორნიკეს და დათას ირაკლიც ეხმარებოდა. თუმცა გვირაბში სივიწროვის გამო, აშკარად უჭირდათ მოძრაობა. ფაქტიურად არაბული თხრიდა, დათა კი სველ მასას ზემოთ

შენ წამოდი.

შენ წამოდი და ჩვენ თვითონ გავკვალოთ გზები, იქნებ დავივიწყოთ ძველი პრობლემები, მალე თორემ სადააცაა დაშრებიან ზღვები, ისევ თუთის ხესთან გელოდები.

ღამის სტუმარი 9

და აი ახლა როცა ბექას საცოლე მერქვა,შიშმა შემიპყრო,17წლის გოგოს წარმოდგენა არ მქონდა ეს ყველაფერი როგორ უნდა ამეხსნა მშობლებისთვის,როგორ უნდა მეკისრა ის ტვირთი რასაც ოჯახი ერქვა.... შევძლებდი კი მე მისთვის ღირსეული მეუღლე ვყოფილიყავი?

with(out) you (VII თავი)

„შეუძლებელია ეს სიმართლე ყოვფილიყო. მისი ლინდა ასეთი არ არის და არც არასდროს იქნება. ლინდა ასე არ მიღალატებდა, ასე არ გამთელავდა. ის ანგელოზია“ - იმეორებდა გონებაში და უკვე თავადაც არ სჯეროდა თავისი სიტყვების. სულიერი განადგურება? არა, ეს ბევრად

შენ შეგიძლია (New)

შენ შეგიძლია შეარყიო ჩემი ღირსება და დამიმსხვრიო სულის ყველა მტკიცე საყრდენი, რადგან ყოველი ამოსუნთქვა შენით ივსება, თუნდაც გამიხდეს სიყვარული ისევ საცდელი,

ტაძარში

ტაძარში შევალ,დავიჩოქებ,სანთელს ავანთებ, წმინდა სიყვარულს შევავედრებ ... მარიამს! შენთვის ვილოცებ,ჩემი ლოცვით სასომიხდილი, აღელვებული გავუყვები ქუჩებს ღამიანს!

ბრუნვა სივრცეში (1)

ისე შეხედა ერბო კვერცხიან თეფშს, თითქოს ამაზე საზიზღარი საჭმელი თავის ცხოვრებაში არ ჰქონდა ნანახი, თუმცა ელენეს ისტერიკების მოსმენა არ უნდოდა. თვალი თვალში ირონიულად გაუყარა, ჩანგალი ერბო კვერცხს გამეტებით ჩაარჭო, ერთი ნაჭერი სწრაფად დაღეჭა და ისე

მე შევიხორცე ეს ღიმილი როგორც ჭრილობა...

მე შევიხორცე ეს ღიმილი როგორც ჭრილობა... და როცა ვიღაც მეკითხება რატომ ვიღიმი... უცნაურია მაგრამ ვამბობ "ისე უბრალოდ"... თითქოს არც არაფერიო(ისევ ვიღიმი) ეს ღიმილი შრამია ჩემი, ყელში მობჯენილ მძიმე ბურთსაც აკავებს დიდხანს... სანამ არ იგრძნობს

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეთოთხმეტე თავი)

შვებულება დამთავრდა და კვირა საღამოს უკანაც დაბრუნდნენ. -ემილია-დაიძახა ნინიმ დაბრუნებული დის დანახვისას -ჩემო ლამაზო-მიეალერსა დაც -მე არ ჩამეხუტები?-დაიბუზღუნა მარიამმა და ხელები გაშალა ნინის ლოდინში.