არტემისი და აპოლონი

ის ინსომნიიით გაჟღენთილ თავს მხარზე დამადებს,იგრძნობს ჩემს სუნთქვას,მკერდში გაქცეულ გულის ცემას,იგრძნობს უამინდობას და არ დაიძინებს. მას შეუჩნდება ძველი ცოდვა...არ გამიხსენებს,არ მომინატრებს - მაგრამ ეგ ჯერ არ ახსოვს.

ჩვენ არასოდეს ვიქნებით მარტო-1

ბევრი რამ შეიძლება თქვა ცხოვრებაზე ყველასთვის სხვა-დასხვანაირია,მაგრამ ყველას ცხოვრებაშია რთული და ლამაზი დღეები

მხეცი/ თავი პირველი

საქართველო - თბილისი, ჩვენი დრო. ბადრი... ბადრი!.. გაიღვიძე! უფროსი გვიბარებს კაბინეტში,.. :ბადრი: კარგი რაა დამაძინე!.. მელი ღამე მორიგეები არ ვიყავით?!.. კარგი იყო მანქანაში ძილი?! მაცადე რა ახლა მე, თუ გგონია ამხელა კუნთებით შემაშინებ?!... პატარა

გაბრუება (სრულად)

ყველაზე მეტად, იცით რომელ ფრაზეს ვერ ვიტან? „ყველაფერ ცუდს, კარგი მოსდევს“ - იცით რატომ? არასდროს არავინ ამბობს, რომ ამ ყველაფერის უკუპროპორციულიც ისევე მართებულია. რომ ყველაფერ კარგს თან ცუდი მოსდევს. სამყაროში ერთი წესია. არ შეიძლება იყო მუდამ

რას ელი ჩემგან ? 1

რა არის ტოქსიკური ურთიერთობა? ყოფილხართ თუ არა მსგავს ურთიერთობაში ? მე პირადად ფსიქიკის შერყევამდე მიმიყვანა ტოქსიკურმა პარტნიორმა, უფრო კონკრეტულად მეუღლემ. თუმცა მინდა იცოდეთ რომ ასეთი ურთიერთობები მხოლოდ ქალ-ვაჟურ სიყვარულს არ ახასიათებს.

გეძღვნება შენ ( იკას)

მინდა, მთაში მქონდეს ერთი ციდა ოდა ოდის უკან ჩანდეს დათოვლილი მთები. აივანი ტბას რომ გასცქეროდეს, ჰოდა დაცურავდეს ტბაში ორიოდე გედი.

წითელი კაბა (სრულად)

იმ მომენტში, ყველაფერი ისე სწრაფად მოხდა, დაყვირებაც ვერ მოვასწარი. ვატოს ვხედავ კადრებად, ხიდის მეორე მხარეს გადამძვრალ ეკეს უყვირის. ეკე ჩემი ბავშვობის სიყვარულია. ქერა, დახვეული თმა აქვს, ბრეკეტები უკეთია და ღიმილის დროს თვალები უცინის.

მეორედ (თავი 8)

- დაიცადე, ეს შენი იდეა იყო? ჩემი დანხვა ხომ არ გაუკვირდა რომ შემოვედი, ეს რაღაცას ხომ ნიშნავს. -რა? - შენ უთხარი თეკლას რომ აქ მოვეყვანე და მერე კარი ჩაეკეტა?! -ინსტიქტურად ვუწევ ტონს. ეცინება. -შენ მე თინეიჯერი ბავშვი გგონივარ, თოფურია? თვითონ

სიმარტოვე

ნუთუ კვლავ მტოვებს ეს სიმარტოვე აღარ მაგონებს წარსულის ნაძრახს, ასე მგონია, ვფიქრობ, მიმატოვეს ვეღარ გავარჩევ მტყუანს და მართალს,

კამათი

დავიღალე ყოველდღე კამათი, და ასე გადიოდა ყოველი საათი. ალბათ ამასაც ცოტას დაიცდი, და მე ამ ყველაფერს განვიცდი.