ნდობის ფასი (თავი I)

ერთი შეხედვით, ჩვეულებრივი დილა ჩვეულებრივად დაიწყო.. „მიშკი-მიშკი-ს“ ვუყურებდით, მერე „მაშა და დათვს“, „ადამიანი-ობობას“ და ათას მსგავსს.. -პოლიციის მანქანა მისდეევს-განწირული ყვიროდა ჩემი დისშვილი.. -როგორ ახველებს ისევ-ამოიოხრა დედამ და წამალი

სიზმრის ქურდი (მეორე ნაწილი, პირველი თავი)

გამარჯობა... თითქმის 5 თვეა ისტორია აღარ დამიდია აქ. ამ ისტორიის პირველი ნაწილი, რომ დავასრულე მკითხველების გარკვეულ ნაწილს ძალიან მოეწონა და მეორე ნაწილის დაწერაც მთხოვა. ამიტომ მეორე ნაწილის პირველ თავს გთავაზობთ. ვისაც პირველი ნაწილი წაკითხული არ

უფლება მომეცი

....უფლება მომეცი შევცვალო სამყარო,ლამაზ ფერებში შენი თავი დავხატო უფლება მომეცი ყველაფერი მოგიყვე ასე ვეღარ ვიარსებებ მეტს ვეღარ მოვითმენ უფლება მომეცი გაჩუქო ჩემი გული, შეიძლება გატეხილი შეიძლება დატანჯული,

დამინაოჭდა....

ახლა რომ ვხდავ ჩემთავს სარკეში ვეღარ ვცნობ უცხო ნაკვთბინმიჩანს, არადა მხოლოდ ამ შემოდგომომას მე ოცდა ერთის უშენოდ ვხდები. გამიუხეშდა გული უგრძნობი , და მაინც მტკივა დრო გამოშვებით , ყვრლაზე მეტად მაშინ მჭირდები როცა ქუჩაში სხვებში მეშლები.

წინ გაიხედე (თავი ერთი)

სიმღერა პირველი,ამაღელვებელი .საიდუმლოებით მოცული.წარსულს ვერ დააბრუნებ.ცხხოვრება შეკითხვაა.რა უნდა დაეწერა მკვდარ გოგოს?ყველა სიმღერის უკან აზრი დევს.აბა ჩახედე.იქნებ შენც გამოგადგეს რამეში.

ტკივილი

ტკივილი რომელიც სულ ჩემში სახლობს მას მერე რაც დავშორდი ჩემს სიყვარულს და დავკარგე ის.იმ დღის მერე რას ვაკეთებდი რას ვაკეთებ და რას გავაკეთEბ არ ვიცი ცუდი ისაა რომ მისი სიყავრულის სხვა რამეში გადატანა ანდა ვინმეთი შეცვლაა შეუძლებელია

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 14

-არ ვიცი ,უნდა დავისვენო ხოო არეული ნაბიჯით წავიდა კარისკენ.. სახლში მისული საძინებლში ავიდა და საწოლზე გულაღმა დაეშვა შემდეგ მხარე იცვალა და ბალიშში წარგო ცხვირი სწრაფად გაახსენდა გუშინ ანას რომ ეძინა ზუსტად აქ მის საწოლსი და ფეხზე წამოხტა ოთახიდან

"ელომენი"-ყველაფერი აქედან იწყება(1)

-არ გამოდის... -ახლა აზრი აღარ აქვს, მოგვიწევს მოვიცადოთ -...რომ შემოაღწიონ? -რომ შემოაღწიონ? მაშინ ერთადერთი რაც უნდა ვქნათ უნდა ვილოცოთ , რომ გადავრჩეთ!

როიალები (12)

ჩვენ, ადამიანებს, ყოველთვის რაღაც გვტკივა. მისი სახელი არ ვიცით. არ ვიცით საიდან მოდის, საით წავა და რამდენი ხნით დარჩება ჩვენთან. უბრალოდ ვგრძნობთ, რომ დაუოკებელი სურვილი გვაქვს გავიგოთ, რა გვაწუხებს და რა არ გვასვენებს.

გარდასახვა (XII თავი) დასასრული

კარისკენ ნელი ნაბიჯით გაემართა და დაეჭვებულმა გააღო, როდესაც კაკვირვებული და შეძრწუნებული ერთ ადგილას გაშეშდა. თვალებს არ უჯერებდა. ნუთუ ეს ყველაფერი ნამდვილად ხდებოდა და კართან მისი ორეული იდგა? მხოლოდ ახლა გაუელვა შავში აზრმა სოფოს