შეგეჩვიე 25

-მაგას როგორ მეკითხები, ხომ იცი რომ უბედნიერესი ვარ და ამ სიტყვასაც არ ძალუძს ბოლომდე იმის გამოხატვა რასაც მე განვიდი. შენი შვილის დედობა ჩემთვის დიდი სიამაყე და პასუხისმგებლობაა.

იო (თავი 9)

შენ თუ სწორი გზის პოვნა არ გინდა, ნება მომეცი შენს ნაკვალევს გამოვყვე. სადაც არ უნდა წახვიდე, რომელ ხრამშიც არ უნდა გადაიჩეხო, მეც შენთან ერთად წამოვალ. იცოდე, რომ თუ ჩემთან ერთად არ გადაიჩეხები, შენს მერე მე წამოვალ და დარჩენილ ცხოვრებას შენს

დაწუნებული სარძლო (თავი 5)

მეორე დღეს მშვიდად ჩავიდა მარია დამლა და ყველაფრის ქრონოლოგურად მოყოლა დაიწყო, ყოველი სიტყვისას მანანას თითქოს ცივი ოფლი ასხამდა. გაწონასწორებული ქალი იყო მაგრამ ქოთქოთა, თუმცა იმ მომენტში მშვიდად მიმართა მარიას და მხოლოდ ეს უთხარ: არ დაუშვა, არ

რადგან დამღალა ...

შემომღაღადებს მოცინარი სიზმრების ვნება, რომ ვზივარ გზაზე და არეულ ფიქრებს ვალაგებ და თითქოს დახშულ სივრცეებში მიწევს ცხოვრება, რადგან უენო ერთგულება შერჩათ ალაგებს,

ღამის მორევში

იცი რა მიყვარდა ყველაზე მეტად? სავსე მთვარეობისას გარეთ რომ გავიდოდი, გრილი ნიავი სახეზე მაშინვე რომ მომედებოდა.მარტო ვიყავი წყვდიადით მოცულ სამყაროში და ღამის სიბნელეს მთვარის ნათება არღვევდა.ირგვლივ სიჩუმე სუფევდა, ისეთი შეგრძნება მქონდა, რომ

წამით.

ყოველთვის არა... ზოგჯერ მხოლოდ და ისიც წამით პატიმრები ტირიან ღამით. მალავენ ცრემლებს და სიბნელისას ელტვიან კალთას. როცა რჩებიან მარტოდმარტო საკუთარ თავთან.

ძველი პიანინო - 58

გამოძიების კვალს არსად არ მიჰყავდა, ანდა სად იყო იქ კვალი?.. ერთ ადგილას შეყინულ საქმეს ძვრა არ ჰქონდა, სამაგიეროდ კი დანაშაული მატულობდა და მატულობდა... ისევ თვის ბოლო შაბათი, მაგრამ ამჯერად მსხვერპლი ნიღბის გარეშე.

ჩანაწერი დღიურიდან ( სრულად )

ახლა თეთრ ფურცელს დავყურებ და მინდა რომ დავწერო,ბოლომდე გავშიშვლდე და ყველაფერი დაწვრილებით აღვწერო,მინდა რომ ყველაფერი მოგიყვე. შემიძლია გენდო? იქნები კი ჩემი მეგობარი? ხომ არავის გაუმხელ ვინმეს იმას რასაც შენს ფურცლებზე დავწერ? უამარავ საიდუმლოს

შავში თეთრი (2)

ჩემი ნერვიულობა ნიამ შეამჩნია და მითხრა : -ყველაფერი კარგადაა , მან თითქმის დაივიწყა -ამბობს მისი ტუჩები , თვალები კი ყველაფერს აფუჭებენ . -ნია , ხომ იცი რომ არ მიყვარს მატყუარა ადამიანები . ტყუილს ვერ ვიტან , მითუმეტეს ჩემის საუკეთესო

ასეც ხდება ხოლმე (28 თავი)

ტაქსიდან გადმოსული ნიკოლოზი, სწრაფად მიაბიჯებდა სახლისკენ. მაქსიმე აჩქარებულ გულზე უფრო ძლიერად ყავდა მიკრული და ნერვუყლად ათვალიერებდა გარემოს. ეზოს კარი ხელის კანკალით შეაღო, ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა და ნელი სვლით წავიდა სახლისკენ. კარებზე სუნთქვა