უცნაურია კაცის ბუნება...

ქალიც ქარია, ხან ქარიშხალი, მას ვერ აჯობებთ თქვენთან ბრძოლაში, ნადავლი გინდათ? ჯერ ჩვენ გვადროვეთ უკვე ვნადირობთ მგლების ხროვაში...

ცოდვების გამო?..(20)

თავის მართლება დავიწყე, მაგრამ არავინ მისმენდა ისე იცინოდნენ.. თემოს ვთხოვე გიგის მანქანა მოეყვანა, როგორც აღმოჩნდა მასთან სახლში გაუჩერებიათ, ალბათ მე რომ არ მენახა.. ყოველ დღე ვცდილობდი სიტუაციაში კარგად გავრკვეულიყავი, ბიჭები ამაში

ძნელია

ძნელია როცა არავინ ხარ და არაფერი ხარ... არსებობ და არაფრისთვის... როდესაც ძილისწინ ნატრობ რომ უბრალოდ აღარ გათენდეს .. ყველაფერს განიცდი და თან ვერაფერს გრძნობ ვერც ცხოვრების ჭრილობებს სულში.. როდესაც ერთი დიდი სიცარიელე ხარ და მეტი არაფერი.. განა

სამი გზა (თავი 7)

-რატომ მიმატოვე, დათა? -ცრემლებისგან აკანკალებული ხმით დაუყვირა გოგონამ. ბიჭი ადგილზე გაშეშდა. სახე ბრაზისგან წამოენთო, კბილები მაგრად დააჭირა ერთმანეთზე და გაცეცხლებული გაექანა გოგონასკენ. მკლავში სწვდა და ფეხზე წამოაგდო. ახლოს მიუტანა სახე.

ძველი პიანინო - 36

მიმის გაუჩინარება არავის შეუმჩნევია. არც ფიფო გაჩერებულა დიდ ხანს. სასწრაფოდ სამსახურში გამოიძახეს, ხელის ერთი აქნევით ისე დაემშვიდობა ხალხს მათთვის ზედაც არ შეუხედავს. მხატვარს ეგონა, რომ იქვე სადმე მიმის მოწყენილ თვალებს წააწყდებოდა, მაგრამ მისდა

ცხოვრება გრძელდება _9_

ვიღებ ბალიშს, ჯეის ზემოდან ვაჯდები და ვურტყავ. -ანნა თუ გახსოვს ბოლოს რა მოხდა ასე რომ მირტყავდი? ხელი დამიჭირა და ბალიში გვერდზე გადადო.

და მარტის მოსვლას დაველოდე...

ადრე გაზაფხულს დაიწყო ჩვენი ისტორია მზიან და თბილ მარტს და გვიან შემოდგომას დაესვა წერტილი. ნოემბრის სუსხიც მოესწრო ამ სითბოს, დეკემბერმაც განიცადა ჩემი ტკივილი. იანვარი და თებერვალიც კი გადავიტანე უშენოდ და მარტის მოსვლას დაველოდე კვლავ. გრძნობა

შენი ლექსები შენი სიტყვები

შენი ლექსები შენი სიტყვები არ წაიშლება ამ გონებიდან სუფთა ფურცელზე შენი ფიქრები აკვიატება გოგონებთან

უცხო ( თავი 5 )

- ვიცი, რომ სიმპატიური ვარ და ჩემი ყურება გსიამოვნებს. მაგრამ სჯობს ვიცეკვოთ - ხელი ჩამკიდა და საცეკვაო მოედნისკენ წამიყვანა. სხეულზე ამიკრა, მუსიკას ტანი ააყოლა. მეც მაიძულა მის ნებას დავყოლოდი. მისგან ცეცხლი მოდიოდა, რომელიც მწვავდა და ფერფლად

ბედნიერების კვალდაკვალ

ერთ წამს შედგა და უკან მიიხედა, დანელიების სამსართულიანი სახლი ამაყად და უტყვად იდგა, თუმცა იოანე არსად ჩანდა. ის იმედიც მოკვდა, რაც აქ მოსვლმდე ჰქონდა, გულში მაინც ფიქრობდა რომ ის უკან გამოყვებოდა და რამეს გააკეთებდა, მაგრამ არსად ჩანდა, იოანე