სიმპათიური სტუმარი ( 15 თავი)

იქ ჩამძინებია. გაბრომ კი გაუღვიძებლად წამომიყვანა. - სულ ხელშიაყვანილი მოგყავდი? - რავი მანქანით არ გამჭირვებია, თან იმდენად მძიმეც არა ხარ. - ცუდი ბიჭი ხარ! - მაშინ შენც ცუდი გოგო გამოდიხარ, რადგან მე შემიყვარე. - მითხრა და თვალებში შემომანათა

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი4)

-სანდრო სად ხარ? -რაიყო ბიჭო რა ხმა გაქვს ხომ მშვიდობაა? მე და ნიკა ჩემთან ვართ. -სასწრაფოდ შემხვდით რაზბორკაზე მივდივართ. -რა რაზბორკაზე გაგიჟდი? რა ხდება ხომ მშვიდობაა?

მელაპარაკე..

მელაპარაკე, მესაუბრე, მალაპარაკე. მათქმევინე და დამავიწყე ჩემი ოხვრები. გადამავიწყე რა ძლიერად დამაღალატე, როცა გეძახდი და შენ მაინც აღარ მოხვედი.

პატიება

მიყვარს სოფელი.მე სოფელში დავიბადე და აღვიზარდე.მიყვარს სუფთა ჰაერი...ჩიტების ჟღურტული...ჭრიჭინების ხმა ღამღამობით...ტყეში ხეტიალი...ვარსკვლავებით მოჭედილი ცის საათობით ყურება...მიყვარს სიჩუმე...მიყვარს სეირნობა როცა მთვარე გზას ანათებს...საოცარი

მგონი შემიყვარდი (თავი 3)

უეცრად ჩამეხუტა ხელებს ძლიერად მიჭერდა და თმებზე მეფერებოდა.მერე ნელა გამიშვა და გაბრაზებული სახით შემომხედა. -სად ხარ გოგო გული გამიხეთქე. -სანაპიროზე ვიყავი და შენ რა გჭირს?

შენ შემცვალე (Chapter 8)

მოულოდნელად ფეხზე წამოფრინდა, მაჯაში მწვდა და მისკენ მიმიზიდა. - მემგონი როდესაც შენს საწოლში მძინავს შენთან ერთად,მთელი ღამე ისე მეხუტები რო სუნთქვის საშუალებას არ მაძლევ და მეუბნები მჭირდებიო უნდა მეუბნებოდე შენს თავს რახდება.

Loving A Bad Boy (ნაწილი 6)

ტასიას სახლში შესვლის მაგივრად შევბივარ და ტანსაცმელს იმ წამსზე ვიხდი, სახეზე და თმაზე სისხლი მაქვს შემხმარი და მინდა რომ მოვიშორო. ტასია, ეკო და ნუკა გაფართოებული თვალებით მიყურებენ, მე კი სისხლით ვარ შეღებილი.

შენს თავს ვფიცავარ...

ფიქრებით შენთან ვარ კვლავაც ამ ტკივილს არ შველის დროის დინება... შენს თავს ვფიცავარ არ მინდა სხვაა... არავინ ჭირდება ჩემს გულს შენს გარდა... იცი? ყველაფერი ისე შეიცვალა ისე გახუნდა შენს შემდეგ ფერები სამყარო თითქოს შავ–თეთრი გახდა მე კი ვიქეცი

ბრალდებულო! თავი 11.

ხანდახან ადამიანი ფიქრობ, ფიქრობ და ვერაფერს ხვდები. ასე დამემართა მეც. ანდრიას სიტყვებმა უცნაურად იმოქმედეს ჩემზე. მისმა ღიმილმა გამაკვირვა. "წარსულის შეცდომები", ეს ჩვენი ურთიერთობაა თუ რამე სხვა? ვერ ვხვდები. -სოფ, წავედი.-ხელი მხარზე დამადო და

გაურკვევლობა

ზიზღამდე უკვე რამდენიმე ნაბიჯი დარჩა, ვცდილობ ნელი და პატარა ნაბიჯებით ვიარო, რადგან მალე არ შემზიზღდე, როგორც დანარჩენები. ჯერ კიდევ ვებღაუჭები იმედს, რომ გზის გაგრძელების ნაცვლად უკან დავიწყებ სვლას. ალბათ მეშინია კვლავ განადგურების. ეგოისტი ხარ,