ცხოვრების თეორია {ნაწილი მეორე}

''ლიზის მშვენივრად ახსოვდა ბიოლოგიური დედა და მის მიმართ საშინელ სიძულვილს გრძნობდა. როცა ბავშვი ამ თემაზე ალაპარაკდებოდა ქრისტინე ან მის გადარწმუნებას ცდილობდა, ანდაც დუმდებოდა და მალულად ტიროდა. ჯერ კიდევ ვერ შეჩვეოდა იმ აზრს, რომ ბავშვს უფლება

თბილისელები #7

ბანკიდან წლების შეგროვილი ფული გამოვიტანე და სახლში ამოწყვეტა გადავწყვიტე ჩემი ჭკუით:))

ისევ ღამეა

ისევ ღამეა და ისევ წერას ვიწყებ ისევ მოუსვენრად დაძრწის ჩემი სული ისევ ისე ვებრძვი ღამით შენზე ფიქრებს

Loving A Bad Boy (ნაწილი 3)

-ლილე! -ბექას ყვირილი მთელ სახლს აზანზარებს. თვალები მიდიდდება და შრეკს ვიფარებ წინ ცოცხალი ფარივით. თუ რამეა ჯერ ის მოკლან, ისიც იქ იყო. ბექა ჩემკენ გაფოცებული სახით მოდის და თან ცდილობს არ გაეცინოს.-ეს რა არის? -კითხულობს გაბრაზებული. მის სახეზე

ნინი and დამიანე ( VI ნაწილი )

ასეთი სასიამოვნო არაფერი მომისმენია, დაახლოებით ასეთი სიტყვები კი მაგრამ ინტონაციით და გრძნობით წარმოთქმული არა, ეს ბიჭი არა ამქვეყნიურია, ჩვეულებრივად შეუძლია ჩემი მწყობრიდან გამოყვანა და მე მას ვეჩვევი. -აფერისტო._გავიცინე და ხელზე ვუჩქმიტე.

მე და კარლი

მე მოგიყვებით ამბავს, რომელიც ალბათ საუკუნეს დარჩება. იმ შემთხვევაში, თუ ბედი გაუღიმებს. თუ არა და დაიკარგება, ქარი წაიღებს და სადღაც გააფრიალებს. სადღაც სადაც უსასრულობის მორევი შთანთქავს. და გაქრება .. გაქრება როგორც ის უკანასკნელი ზამთარი და დრო,

ყალბი ღიმილისგან დამპალი სახეები

არ ვიცი ვინ დაადგინა ან ვინ დააწესა, რომ პირდაპირობა დანაშაულია, თუმცა ფაქტია, ახლა დამნაშავის წებოვანი იარლიყი მჭიდროდ მეკვირს და სრულებით არ აპირებს ადგილის დათმობას იმ გაცვეთილი, გადაქერცლილი და უფერული იარლიყისთვის, საზოგადოების უდიდესი ნაწილი

შენ შემცვალე (Chapter 4)

პროლოგი ელენე ბერძენიშვილი არის 17 წლის პოპულარული,საყვარელი და ლამაზი გოგონა,რომელსაც მხოლოდ ერთ ადამიანთან შეხვედრის ეშინია. მას ლუკა ახვლედიანთან აკავშირებს საიდუმლო რომელის გამოც მანამდე დაიტანჯება, სანამ მას არ შეუყვარდება....

სიცოცხლე(ყვავილები)

ბევრი ფოტო შეიძლება გინახავთ მაგრამ ბევრი ჩემი პირადი ფოტოებიდანაა.იმედი მაქვს ისიამოვნებთ. თაიგულები განსაკუთრებით მინდვრის ყვავილების ძალიან მიყვას ♥.

შემოგეძარცვე

თითქმის დამავიწყდი... ასე ერთიანად და სულმოუთქმელად შემოვიძარცვე ყველა გრძნობა გვიანი შემოდგომის ხეებივით, გავაშიშვლე სული და შემდეგ ერთიანად გამოვკეტე. თითქმის დამავიწყდი... ფრაგმენტებად მახსოვს შენი სახე და თვალები, ვეღარ ვიხსენებ ბარიტონს,