როგორ მომენატრე!

როგორ მომენატრე ასე? ნუთუ ყველაფერი გაქრა? ნუთუ შენსკენ სავალ გზაზე ხიდი სამუდამოდ ჩატყდა? უკვე მერამდენედ გნახე, თვალი რომ დავხუჭე წამით. ახლა ირგვლივ ყველგან შენ ხარ, შენ ხარ მომღიმარი სახით... სულში უშენობა დაძრწის, გული სიყვარულით დნება. ოღონდ

სულის ფსკერზე

სალათისფერი...ცისფერი...თეთრი... ჩემი საყვარელი სამი ფერი... ვდგავარ აივანზე და ვუყურებ ხეებს,ცას,მთებს...ოდნავი ნიავია და ვგრძნობ ჩემს სახესა და კანზე სიოს... ეზოში ჩავდივარ,ვსეირნობ...ხელით ვეხები ფოთლებს...ტოტებს...ასე

ღმერთო, როგორ მინდა..

ღმერთო, როგორ მინდა, რომ დღეს სიყვარულმა, ყველა ჩემს უჯრედში ერთად გაიაროს. უცებ სიადვილე ნახოს ყველა რთულმა, წვიმამ ყველა ქუჩა თქეშით დაიაროს.

დაბადების დღის მილოცვა

ცისარტყელა აკისკისდა,მიებჯინაკლდეს,... თოლიები ზღვისნაპირზე ნაზად კრავენ წრეს,... წვიმას იწყებს და წვეთები უღიმიან მზეს,... გეფერები და გილოცავ დაბადების დღეს!

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი3)

მშვენიერი მზიანი დილა გათენდა, მაგრამ რატომღაც უხასიათოდ გავიღვიძე. ალბათ გუშინდელი ამბის გამო. შევეცადე ეს ჩემ ძმასთან არ შემემჩნია, თორემ ვიცოდი უამრავ კითხვას დამაყრიდა. -როგორ მოხდა რომ ჩემი დაძახების გარეშე გაიღვიძე? -რავი აპა. სასწაული მოხდა.

მგონი შემიყვარდი (საცდელი თავის 2ნაწილი)

სახლში შევედი და ბევრი ბარგი დამხვდა. -დედააა დედააა სად ხარ?? უცებ მაღლიდან დედა ჩამოვიდა. -აქ ვარ რაიყო??შეშინებული სახე ქონდა. -უკვე მიდიხარ???ნაღვლიანად ვკითხე.

პეპელა 14

_ ვერ გაიგე შე ახვა*რო, რო ნინაკას სიახლოვეს, ათი მეტრის რადიუსზეც არ უნდა მოხვიდე? _ და ისე, რომ არაფრის თქმა აცალა, ხელი ასწია და ლუკას დაარტყა. ლუკა ინერციით შებარბაცდა და ძირს დაცემას კედელმა გადაარჩინა. _ შენ არ გკითხავ, როდის ვნახო და როდის

მხოლოდ ერთი (10)

- და შენ ვინ ხარ? სიბნელიდან ნელი აუჩქარებელი ნნაბიჯების ხმა ისმოდა, თავიდან გაურკვეველი ჩრდილი ისახებოდა რადგან სარდაფში მხოლოდ ერთი ნათურა იყო რომელიც ბჟუტავდა, ნელ-ნელა წამოვდექი და ალექსს გადავეფარე.

ვერ შეგელევი მეორე თავი (+18)

თავი საშინლად მტკიოდა, თვალების გახელაც კი მიჭირდა, მივხვდი რომ ეს ყველაფერი ჩემი გუშინდელი დალევის ბრალი იყო. რამდენიმე წუთის შემდეგ თვალი ნელა გავახილე, უცხო ოთახის დანახვისას ცოტა აღვშფოთდი, გარემო სწრაფად შევათვალიერე, საძინებელი სადად და

მოლურჯო სული. (თავი 2)

განათების გამო ვერ გავარჩიე კარგად სილუეტი. რაც უფრო გვიახლოვდებოდნენ,მით უფრო და უფრო მეცნობოდა თითქოს და უცნობი, ყურები დამიგუბდა, არაფერი მესმოდა, გული კი მოჰყვა გამალებით ძგერას. უცნობის სიცილის ხმა გავიგონე წამით, რომელიც ძლიერ ნაცნონი და