სიმპათიური სტუმარი ( 13 და 14 თავები)

თვალები გავახილე და ჩემი ოთახი ვიცანი. ყველაფერი გამახსენდა, ყოველი წამი. მეტკინა... მინდოდა იმ ველურის სიბინძურე მომეშორებინა. შხაპის ქვეშ დავდექი. ვითვლიდი რამდენჯერ გავიქაფე სხეული, მერე თვლა შევწყვიტე.საბოლოოდ გამოვედი მაგრამ ჩემს გულზე არსებული

სასიყვარულო სურათები 2

მე შენ მიყვარხარ”- წამები სჭირდება ამ სიტყვების წარმოთქმას, იმისჩვენებას კი, როგორ გიყვარს-მთელი ცხოვრება იყვარხარ არა მარტო იმიტომ, როგორიც ხარ, არამედ იმიტომაც როგორი ვხდები მე,როდესაც შენთან ვარ თუ წახვალ ჩემგან და სხვასთან იქნები, ისეთთან მაინც

მოგონებები:ძალით დავიწყებული ან დაუვიწყარი(2)

დაცვა მოვიდა და გვითხრა -უკაცრავად, არ შეიძლება უფროსების ჩასმა, ეს ბავშვებისთვისაა განკუთვნილი გაბრიელს თეკოს და ქეთოს სიცილი აუტყდათ, მე გაბუტული ბავშვივით ვუყურებდი, ხან ზუკას, ხან დახცვას, ზუკამ უთხრა

ვედრება სულის

ფიქრებს მივეჩვიე სათქმელი დამიგროვდა, მაგრამ გამოხატვა გულმა არ ინდომა... ჩუმად მეჩურჩულა აზრი არა აქვსო, მაინც ვერავინ შენ ვერ გაგიგებსო...

ჩემი ცხოვრება თავი I

გარშემო ყველაფერი თეთრია, გაურკვევლობაში ვარ. სულ ერთი კითხვა მიტრიალებს თავში რა იქნება აწი? ერთი დიდი სისულელეა ცხოვრება მაგრამ მისგანაც უდიდესი სიამოვნების მიღება შესაძლებელია. ყოველთვის მეგონა, რომ ვიღაცისთვის უნდა მეცხოვრა, მაგრამ ეს ასე არ

ვერ შეგელევი (+18)

ტაისია ბარათაშვილი, 19 წლის, ილია ჭავჭავაძის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის მეორე კურსის სტუდენტი. დედა- ანა აბაშიძე, მამა-ლევან ბარათაშვილი (რომელიც სამი წლის წინ გარდაიცვალა), ძმა-ნიკა ბარათაშვილი. დედა ერთ-ერთი კლინიკის დირექტორია.

დადეშქელიანის სიცოცხლე (1)

-ბაბი მალე რა გავდივართ -მოვდივარ გიო.ნუ გეშინია აქ არ დავრჩები.ბაკურიანს გამოვტოვებ მე? -ოჰ,მეოთხე წელია გოგო ბანაკებში დდის და გაუტკბა

ფაქტები სიყვარულის შესახებ

1) სიყვარული ბრმაა გერმანლმა მეცნიერმა ანდერს ბარტელმა დაამტკიცა, ტვინის ის ზონები რომლებიც ჩვეულებრივ აქტიურია იმ ადამიანის ტვინში რომელიც შეყვარებული არ არის, აქტიური არ არის შეყვარებული ადამიანის ტვინში. ეს ზონები ნეგატიური ემოციების და

ლექსი თბილისზე

ძველო თბილისო! ჩემი მიზნები აღარ მაქვს, გულში რომ გინახავდი... გადაწყდა, უნდა შევცვალო გზები... ძველო თბილისო... გტოვებ... ნახვამდის...

შენ შემცვალე (Chapter 6)

- შენ ეს არ უნდა გენახა. - ნამტირალევმა შემომხედა რაზეც თითქოს რაღაც ჩამწყდა. - ყოველთვის იქ რატომ ჩნდები სადაც არ უნდა ჩნდებოდე! - რა გჭირს, ვინმემ რაიმე გაწყენინა ? - მისი ლამაზი სახე ხელებში მოვიქციე,მაგრამ ჩემი ხელები მოიშორა და ზურგი მაქცია.