სადღაც შორს... მთებში თავი 10

-რა გაცინებს?მიშველე რამე?-შეევედრა თამუნა და სატირლად მოემზადა. სოფოს გულწრფელად შეეცოდა მეგობარი. ის ხომ ბავშვობიდანვე ფაქიზი და სათუთი იყო. ისეთი ჭიანჭველასაც რომ ვერ დაადგავდა ფეხს. სოფო კი ბავშვობიდანვე ახტაჯანა. სულ რაღაცას აშავებდა.

რა დავარქვა ამ სიყვარულს? (თავი მეექსვსე)

რა დავარქვა ამ სიყვარულს? (თავი მეექსვსე) მიკი:-კარგი მიდი ემა სახლში წავიდა. მიკმა მონატრებას ვერ გაუძლო და ერთ საათში მისი სახლის კარებთან გაჩნდა. კარი ღია იყო და შევიდა. ემა ტანსაცმელს იცმევდა.

შენ!

და შენ წყარო ხარ მწყურვალთა გზაზე ზაფხულში ცივი და გაყინული მე დერვიში ვარ შენ გზაზე მყოფი ნაცემ-ნაგვემი და გარიყული

ეძღვნება ყველას, ვისაც გულწრფელად უყვარს.

მახსოვს, როგორ ვამბობდი, რომ არ მინდოდა მოვლენების აჩქარება. მანამ, სანამ შენი წრფელი ტკივილით სავსე თვალები არ ვნახე. ვეჭვობ, რომ იმ მომენტში სიკვდილის შესაძლებლობა უფრო გიზიდავდა, ვიდრე სიყვარულის. მაგრამ მე მზად ვიყავი ამ უკანასკნელისთვის. როცა

ერთხელ ვერის პარკში

...ერთხელ ვერის პარკში, ჭადრაკის სასახლის უკან, ეკლესიიდან ამოსასვლელ გზასთან გოგონა ჩამომჯდარიყო... მწუხარე, გაფითრებული სახით, თვალები სადღაც გაშტერებოდა... დროდადრო მის წინ მდგარ ბიჭს ახედავდა წყლიანი თვალებით... ბიჭი კიდევ, თუმცა უკვე აღარც

ცალმხრივი გრძნობა?

საავადმყოფოს სუნმა მომიყვანა,გვერდით ექთანი მედგა და როდესაც შენიშნა,რომ გონზე მოვედი თბილად გამიღიმა,მე კი ხმის ამოღება არ ვაცადე და კითხვების კორიანტელი დავაყარე -რამჩირს?აქ როგორ მოვხვდი?ვინ მომიყვანა?რამე სერიოზული მჩირს? -დამშვიდდი გოგონა

დაჩი ანუ გზა ბედნიერებისკენ

პირველად ვწერ და ცოტა მიჭირსტასო ბაქრაძე 16 წლის ვსწავლობ ჯერ კიდევ სკოლაში მყავს დედა-თამუნა ტაბიძე,ჟურნალისტი რომელიც 365ი დღიდან 360 დღე მუშაობს

ჯანდაბა! (23)

-მომენატრე-ისე საყვარლად წარმოთქვა წამით სულ დამავიწყდა სად ვიყავით.ლოყებზე ფოსოები გამოუჩნდა,რომ წამოვდექი და ძლიერად ჩავეხუტე.გამეცინა,როცა სცადა ჩემი თმები ტუჩებიდან მოეშორებინა.წამოდგა და ხელები წელზე შემომხვია.სახე ჩემს კისერში ჩამალა და

ჩვენმა შვილმა დაგვტოვა! ერთ დღეს დამტოვეთ ორივემ...(სრულად)

ტესტზე მეორე მკრთალი ხაზიც გამოჩნდა! ჩემი გულის ცემის სიხშირემაც იმატა, რამდენიმე წუთით ტესტით ხელში გაქვავებული ვიდექი. ჩემს სახეზე მრავალი ემოცია იკითხებოდა, სიხარულის, ბედნიერების, გაოცების და კიდევ ათასი რამ...

ფერთა ქაოსი (2)

-ექიმო , პაციენტი გონს მოდის . -ეობნება ექთანი უფროსს და ხელების ფშვნეტით ელოდება პასუხს . -კარგი , ახლავე მოვალ , შევამოწმებთ . შემახსენე დაზიანებები ... - მარჯვენა მუხლის მსუბუქი მოტეხილობა და მკლავის