სიმპათიური სტუმარი ( 3 თავი)

დილით რომ ავდექი უკვე 12 საათი იყო. ტელეს დავხედე და შეტყობინება დამხვდა. რათქმაუნდა მარიასგან. – ‘ გაიღვიძე მზეთუნახავო ‘ – ‘ დილა მშვიდობისა ‘ – ‘ რა გეგმები გვაქ დღეს? ‘ – ‘ თქვენი ამბავი რომ ვიცი უკვე გექნებათ რამე იდეა ‘

My life Sucks!! 2 (+15)

და რა იცი? - ვკითხე დაეჭვებულმა. - სკოლა უფრო მეტად საინტერესო იქნება, რადგან დიმიტრი შენით დაინტერესდა - თქვა და უფრო მეტად გაიღიმა. ჩემი ტყუპი და ძუკნაა, ჩემი საუკეთესო მეგობარი ბილიარდში საშინელებაა და კაშკაშა ბიჭმა ახალ მსხვერპლად ამირჩია.

7 თვე (2 ნაწილი)

დაახლოებით ღამის 4 საათი იქნებოდა და კარებზე კაკუნი მომესმა. ცოტა შემეშინდა. ვინ უნდა ყოფილიყო ამ შუა ღამეს ჩემთან მოსული?! ხალათი შემოვიცვი და კარის გასაღებად წავედი. დიდი ხანი ვეჯაჯგურებოდი და ბოლოს ძლივს გავაღე. ისეთი რაღაც დავინახე , ცოტა ხანი

სინათლის სხივი...(4)

კარგი გამოვალ,მანდ იყავი და კაფეტერიაში ჩავიდეთ" გაუთიშა და ძმისთვის არც შეუხედავს ისე გავარდა გარეთ. ნინომ ქალიშვიკს გახედა და გაკვირვებულმა იკას გამოხედა. -"დედააა,ეხლა რო არ ავდგე გავგიჟდები"

წვიმისფერი (1)

წვიმდა. ქუჩაში ვიდექი. ქალაქში ყოველთვის ნაცრისფერია წვიმა, როდესაც მარტო ხარ. იმ დღეს ამინდს არც მე ვუღალატე. მასავით უსახური და გამოფიტული ვიდექი ქუჩაში. ქოლგა თან არ მქონდა. სველ ასფალტზე, სიჩუმეში, ჩემი სიარულის ექო მესმოდა. მოსაცმელი ჩემს

ოცნებები....ოცნებები ხდება (2 თავი)

ლანჩის დროც მოვიდა სალომე მარი და ნინი ერთად მიდიოდნენ სკოლის დერეფანში , ერთი გოგო მივიდა მათთან , მას ლიზი ერქვა ლიზი კარგი გოგონა იყო , მაგრამ ცოტა უცნაური :დ კლასში ''წიგნის ჭია''-ს სტატუსი ეჭირა -გამარჯობათ გოგონებო - ლამაზად გაუღიმა ლიზიმ

პეპელა 6

_ გინდა საერთოდ წავალ. სულ წავალ, ვერც ვხვდები რატომ ვარ აქ _ ზუკა, რეებზე მელაპარაკები? ცხოვრება დამენგრა, ხვდები მაინც? _ ტირილს იწყებს ისევ, იმიტომ რომ ერთად მოაწვა ყველაფერი და თავს საზიზღრად გრძნობს. _ ეგ არ გამართლებს _ კარებს რომ იხურავს,

წლები მოგონებებს ვეღარ დაითვლიან

ისევ ამოხეთქა გულში ოცნებებმა, სევდის ნაკვალევი ვეღარ დაიტია, ისევ ძველებურად სხვისთვის ვიმღერებ და წლები მოგონებებს ვეღარ დაითვლიან!

ჩემი სიყვარული

შენ ამ სამყაროს სიყვარულით მოევლინე, სიყვარულში გაიზარდე, შემდეგ თვითონ შენ შეგიყვარდა... და მერე იგივე მეორდება. ხედავ რამხელა ადგილი უჭირავს ამ გრძნობას ჩვენში? რომ არა ის ჩვენ არ ვიარსებებდით, რომ არა ის სამყარო არ იარსებებდა. მე ვეთანხმები

არა-საბედისწერო შეცდომას

ცივი ჰაერი, წვიმის სურნელი და თვალუწვდენელი ცის თაღისკენ მიპყრობილი სევდიანი მზერა. უზღვავია მისი სიძულვილი ქვემოთ გადაშლილი ნაცრისფერი ქალაქის მიმართ. რატომ? იმიტომ, რომ იქ სიყვარულის, ერთგულების და გულწრფელობის მუდმივი დეფიციტია. მისთვის სამყარო