"hopeless" (თავი 8)

უკვე გასვლის დრო იყო, ზემოთ ავედი და ჩაცმა დავიწყე: შავი მოგრძო კაბა, რომელიც ახალი ნაყიდი მქონდა მოლში, შავი მაღალქუსლიანები, საკმაულები, თმების გაკეთება ძალიან ლამაზად გამომდის ამიტომ სალონში არ წავსულვარ ჩემით გავიკეთე შედევრი. ქვემოთ ჩავედი და

ღვთაებრივი სატირა, თავი I (+18)

10 ოქტომბრის დილაა. ჩემთვის განსაკუთრებული დღე, მე დღეს პირველად წავედი უნივერსიტეტში, მთელი დილა ვღელავდი. რა მოხდება აუდიტორია რომ ვერ ვიპოვო, რო შევრცხვე? უაზროდ რომ ვიბოდიალო? მაგრამ ეგრევე მივაგენი. პირველი ლექცია არ იყო ამაღელვებელი... მჰ

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (10)

-ველური თავი გაბია-ვყვირი და მისი უდიდებულესობაც მეფური ნაბიჯებით ჩვენსკენ მოაბიჯებს. ესე იგი შევიკრიბეთ მთელი სენატი,კეისარიღა გვაკლდა და ეგეც მოეთრა. -ეს კიდე გაბრაზებულია?-უბრუნდება გაღიმებულ ლიკას,ოჰ არა გახარებული ვიქნები. ისადა ცნობისთვის მეც

სიცოცხლის თეორია (1)

ეს ისტორია გოგოზეა რომელიც მიდის და იხსენებს იმ ყველაფერს რამაც გააბედნიერა და იხსენებს იმას რაც მისი წასვლის მიზეზია მას უყვარდა მაგრამ ტვიტონაც არ იცოდა უყვარდა ის ტუუ უყვარდა რაგაც რაგაც არაამქვეყნიური

თავისუფალი (თავი 1)

„ შვედეთისერთ-ერთკუნძულზე 40 წლისწინმოხდამკვლელობა, რომლისგამოძიებასაცუკვე 82 წლისჰენრიკვანგერმანახევარისიცოცხლეშეალია. მასსიბერეშიცერთადერთისურვილიაქვს: გაიგოს, ვინმოკლამისისაყვარელიძმისშვილიშვილი.

ბინდიანი. (2)

-და რომ არ წავიდე? -არც კი გიცნობ .. ვაიმე რა სულელი ვარ .. - აქეთ-იქით დავიწყე სიარული. -ტყუილების სწავლა როდის მოასწარი? -რას ბოდავ? -არ იცი მე ვინ ვარ? -საიდან უნდა ვიცოდე? პირველად გხედავ .. წადი აქედან.

ჩემი იქნები

ჩემი იქნები, სხვა გზას მაინც აღარ მიტოვებ, დეკემბრის ღამეს, შეშლილივით როცა ითოვებს მოხვალ ჩენთან და საპატარძლო კაბას მომიტან, იებს მაჩუქებ ქრისტეშობის პირველ თოვლიდან.. მომეფერები დამავიწყებ ,,მართალს და მტყუანს'' ხომ ვოცნებობდი თეთრ კაბაზე? ვერ

წარსულის ბილიკი (დასასრული)

ცხოვრება გრძელდება... წარსულის ბილიკიდან ვცდილობ ბოლომდე თავი დავაღწიო... ხანდახან ცხოვრების დინება ბოროტია, მაგრამ ალბათ ეს დავიმსახურეთ და ღმერთის წყალობით ხდება ეს რომ ჩვენს შეცდომებს მივხდეთ... უბრალოდ არ დაივიწყოთ რომ ყოველ ბნელ ღამეს, მზიანი

გაბრიელ ლიპარტელიანი! (3)

თავი 3 ლილე მშვიდად მივდიოდი გზაში, გემოვნება ჰქონია მანქანის პატრონს, ისეთი ტკბილი ჰანგები ჟღერდა,რომ ყველა უჯრედი იჟღენთებოდა... შუა დეკემბერი იყო, სიცივე, როცა სვანეთის გზას ავუყევი სიარული მიჭირდა, სვანეთის დიდრონი მთები პირქუშად იცქირებოდნენ,

მივიწყებულთა კუნძული 10

ამ პატარა მიტოვებულ ქ­ოხში.ყველასგან და ყვე­ლაფრისგან შორს მასთან­ ერთად თავს იმაზე ბედ­ნირად ვგრნობდი ვიდრე ­ვიმსახურებდი. სხეულის­ თითოეულ ინჩზე მისი ტ­უჩების სითბოა შერჩენი­ლი.კიდევ უფრო სასიამო­ვნოა ბუხართან მოგიზგი­ზე ცეცხლის ალი როგორ ­ათბობს