Always In My Heart

ახლაც ჩამესმის ყურში ღვის ტალღების ხმა, ახლაც ვგრძნობ ჩემზე შემოხვეულ შენს მკლავებს, ის ქარი, რომელიც მაშინ უბერავდა თითქოს ისევ ისე მიწეწავს თმას, როგორც უწინ და აფორიაქებულ, გახშირებულ სუნთქვასაც ვგრძნობ ყელთან ახლოს. შენკენ მატრიალებ, ლოყაზე

ლილიანა თავი 6

ძალიან,ძალიან უხერხულია... ახლა პაული ჩამოდის,ლილიანასაც სწყინს,მეც ძალიან მრცხვენია,ისედაც შემოსახლებული ვარ,ახლა ეს ერეკლეც აქ ცხოვობს,რამდენიმე საათში კი პაულიც დაგვემატება... მართალია,მხოლოდ 3 კვირა დავრჩებით და მერე ერთად წავალთ,მაგრამ მაინც

ხანდახან

ასეც ხდება ხანდახან მთელი ცხოვრება არ გვყოფნის ადამიანის გასაცნობად.. ზოგჯერ კი ერთი შეხედვაც საკმარისია რომ რაღაც უხილავი კავშირი დაამყარო შინაგან სამყაროსთან, მთლიანად გაშიფრო ადამიანი და მიიღო ისეთი როგორიცაა.. ზოგადად ადამიანთა შეფასება

რელიქვიების მცველი (თავი 4)

- ემ მგონი ჯობია დაივიწყო გულას ხეობაში წასვლა. ის რაც აქ წერია თუ სიმართლე აღმოჩნდება იქიდან ცოცხალი არავინ გამოვა. -ხუმრობ? ასეთი სენსაციური, შესაძლოა უდიდესი აღმოჩენის გაკეთების შანსი ჩამივარდა ხელში და გინდა უკან დავიხიო? გინდა ძებნა

უცნობი ნაცნობები (ნაწილი 4)

ბიბლიოთეკაში ვართ. დივანზე კომფორტულად ვზივარ. ხელში ვაჟა-ფშაველას ლექსები მიჭირავს და სახეზე მაქვს აფარებული. წიგნს ცოტა დაბლა ვწევ და უცნობისკენ ვაპარებ მზერას. მაგიდასთან ზის. წინ რამოდენიმე წიგნი აქვს გადაშლილი. ხელში კალამი უჭირავს და დროდადრო

ვიკა, ჩემია! (ლაშა და მარიამი) (3)

კვლავ მოღრუბლულ ცას შესცქეროდა, სიამოვნებისგან ნაზად ეღიმებოდა და სენსორს თითს გააყოლებდა რომ მუსიკა ჩაერთო. გადაწყვიტა მთელი ორი საათი ამ მდგომარეობაში გავატარებო, სანამ მზე ამოვა დავტკბები ცივი ჰაერითო და სწორედ ასეც მოიქცა. აივნიდან ფეხი არ

სოფლის ნობათი [3]

უნივერსიტეტიდან გამოვიდა, ირაკლის შეხვდა და სეირნობით გაუყვნენ გზას რუსთაველისკენ. ცოტა ხანს ისეირნეს და საბოლოოდ Coffesta-ში შევიდნენ. სასიამოვნო გარემო, მშვიდი მუსიკა და ყავის არომატი. საკუთარ შეკვეთასთან ერთად მეორე სართულზე ავიდნენ.საკუთარ

ის (2)

თვალები რის ვაი ვაგლახით გავახილე და თეთრი გამაღიზიანებელი შუქის გამო ისევ დავხურე. იქ სადაც ვიყავი აუტანელი წამლების და სისუფთავის სუნი იდგა. თავი უაზროდ მტკიოდა და სწრაფად ავწიე რადგან მეგონა ქვაზე მედო.

ბედის საჩუქარი თავი 16 დასასრული

ქორწილის დილა გათენდა. უცნაური შეგრძნება იყო. ჯერ კიდევ ვერ ვაანალიზებდი რომ ყველაფერი ჩემს თავს ხდებოდა, პატარძალიც მე ვიყავი და ყველაფერი ჩემს ირგვლივ ტრიალებდა. საქორწინო კაბის წინ ვიდექი და სიამაყით ვუყურებდი მას. ტელეფონმა დარეკა. სანდრო იყო.

მიყვარს და რა ვქნა?! ~1~

-ააააააააააააააააააა -რა გაყვირებს? -სად არის ლაშააააააააააა? -დაბლაა, რა ხდებაა? -ჩემს ლოგინში რა უნდა ამ კნუტსსს? -ლაშა მოდი აქ! -რა მოხდაა? -ამ კნუტს აქ რა უნდა? -კარგი რა კატუსა ნახე რა საყვარელიაა -ფუუუ, 22 წლის ხარ და ჩემზე ცოტა ჭკუა თუ არ