ემოცია

რა შეიძლება იყოს იმაზე უარესი ვიდრე გრძნობების და ემოციების დაკარგვა? გთხოვთ წაიკითხეთ და თუ შეგიძლიათ რაიმე მირჩიეთ

მე შენ მიყვარხარ 2 თავი

-მადლობა ყველაფრისთვის და შეძლებისდაგვარად გავუღიმე. _არა რისი მადლობა.კარგად ხარ? სახეზე ფერი არ გადევს. _კი კი კარგად ვარ ნახვამდის მივტრალდი რამდენიმე ნაბიჯის გადასგომის შემდეგ სიმძიმე ვიგრძენი და დავეცი.....

ლიმონესი

მთელ სააბაზანაში ორთქლი და ციტრუსის სურნელი ტრიალებდა, ბუნდოვნად კი, დანიელის წარბებშეკრული სახე და წყლით და ქაფით, ნახევრად დაფარული, სხეული მოჩანდა, უკიდეგანო სიჩუმეს, მხოლოდ დანიელის ღრმა სუნთქვა და სველი თმიდან ჩამოვარდნილი, წვეთების ხმა

ვიწვი შენი სიყვარულით (თავი 6)

_ კიდევ ვის უყვარს?- იკითხა დეამ. _ გვერდით,გიზის ის ადამიანი აჩის ბავშვობიდან ძალიან უყვარს  ცხოველები განსაკუთრებით ,ძაღლები მაქსიმუსიც მისი ძაღლია შვილო - გაეცინა კაცს _ მართლა? არ ვიცოდი შენც თუ გიყვარდა ცხოველები.-  გაუკვირდა დეას _ შენ ჩემზე

მიყვარდი...

არ მეძინა შენზე ვფიქრობდი მთელი ღამე, მიყვარდი...მინდოდა შენც გეთქვა რამე.

მკვლელობა შავი იებით (თავი 3)

_ ახლახან შენმა ობიექტმა სასტუმრო დატოვა! _ რაააა?! იქ დავტოვე მეგობართან ერთად, უნდა ესაუზმათ! ეგ ოხერი ქალი, თვალსა და ხელშუა იტყუება! სად წავიდა, ახლა სადაა?! _ ახლახან ტაქსიში ჩაჯდა, შავი მანქანაა, _ და ფრანკომ ნომერიც უკარნახა. _ კარგი! მე

ვტყუივარ შენთან ( თავი 9 დასასრული)

რასოდეს მიყვარდა გაზაფხული, მიუხედავად იმისა რომ ყოველთვის ახალი წლის დასაწყისად მიიჩნევდა დედაჩემი, მარტს ახალი იმედები მოჰქონდა მასთან. მე კიდევ მძულდა, იქნებ იმიტომ რომ ახალი ცხოვრების დაწყების მუდამ მეშინოდა, საოცარი შიში მდევდა თან,

ვიწვი შენი სიყვარულით ( 5)

_ მე.. უბრალოდ... მრცხვენოდა გამოსვლა.. _ რაა? გრცხვენოდა ? - ჰკითხა გაკვირვებულმა და მხოლოდ ახლაღა დახედა მას რომელიც გაბუსხული იდგა და იატაკს უყურებდა. და მაისურს ქვემოთ ექაჩებოდა. რადგან მაისური დეას მოკლე მოუვიდა და  ფეხებს ძლივს  უფარავდა.

მცველი

უკვე მერამდენე ჭიქას ცლიდა, სხეულს ელექტრონულ მუსიკას აყოლებდა, და თეძოებს გამომწვევად ამოძრავებდა, გარშემომყოფები არ აინტერესებდა, დავიწყებული ჰქონდა სამყარო, რეალობა, მთლიანად გართობაზე იყო გადართული,

მეორე სიცოცხლე (თავი IV)

კოტეჯისკენ მირბოდა, მეტი წასასვლელი არც ჰქონდა. უმწეობის შეგრძნება გულ-მუცელს უწვავდა. როდის გახდა ასეთი მშიშარა? ასეთი დაუცველი. მასზე ბევრად დიდს ეჭიდებოდა და ყოველ ჯერზე მარცხდებოდა. არადა მარცხს მიჩვეული არც ყოფილა, ბოლო დრომდე.